Στις 21 Αυγούστου, έξι βομβαρδιστικά αεροσκάφη B-52H Stratofortress, που αντιπροσωπεύουν περίπου το ένα έβδομο του στόλου βομβαρδιστικών B-52H των ΗΠΑ, πέταξαν από τη βάση τους στη Βόρεια Ντακότα στην αεροπορική βάση Fairford στην Αγγλία για αρκετές εβδομάδες εντατικής επιχειρήσης στην Ευρώπη. Αν και το πραγματικό φορτίο όπλων αυτών των γιγαντιαίων βομβαρδιστικών κρατήθηκε μυστικό, καθένας από αυτούς είναι ικανός να μεταφέρει οκτώ οπλισμένους πυρηνικούς πυραύλους AGM-86B (ALCM) στον κόλπο των βομβών του.
Αυτά τα έξι αεροπλάνα, με άλλα λόγια, θα μπορούσαν να μεταφέρουν 48 θερμοπυρηνικές κεφαλές (το B-52H μπορεί επίσης να μεταφέρει 12 ALCM σε εξωτερικούς πυλώνες, αλλά κανένα δεν ήταν ορατό σε αυτή την περίπτωση). Με ένα τέτοιο φορτίο μόνο, με άλλα λόγια, αυτά τα έξι αεροπλάνα είχαν την ικανότητα να αποτεφρώσουν μεγάλο μέρος της δυτικής Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολη.
Το B-52 Stratofortress δεν είναι συνηθισμένο πολεμικό αεροπλάνο. Για πρώτη φορά το 1952, σχεδιάστηκε με έναν μόνο σκοπό: να διασχίσει τον Ατλαντικό ή τον Ειρηνικό Ωκεανό και να ρίξει δεκάδες πυρηνικές βόμβες στη Σοβιετική Ένωση. Μερικά μοντέλα αργότερα τροποποιήθηκαν για να παραδώσουν τόνους συμβατικών βομβών σε στόχους στο Βόρειο Βιετνάμ και σε άλλες εχθρικές χώρες, αλλά τα υπόλοιπα B-52 εξακολουθούν να έχουν διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό για διηπειρωτικές πυρηνικές επιθέσεις. Με μόνο 44 από αυτούς να θεωρούνται ενεργά ανά πάσα στιγμή, οι έξι που στάλθηκαν στην άκρη του ρωσικού εδάφους αντιπροσώπευαν μια σημαντική δέσμευση της αμερικανικής πυρηνικής πολεμικής ικανότητας.
Τι έκαναν εκεί; Σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους, είχαν σκοπό να αποδείξουν την ικανότητα αυτής της χώρας να προβάλλει συντριπτική δύναμη οπουδήποτε στον πλανήτη ανά πάσα στιγμή και έτσι να υπενθυμίζουν στους συμμάχους μας του ΝΑΤΟ την προσήλωση της Ουάσινγκτον στην υπεράσπισή τους. «Η ικανότητά μας να αποκρίνουμε γρήγορα και να διαβεβαιώνουμε τους συμμάχους και τους εταίρους βασίζεται στο γεγονός ότι είμαστε σε θέση να αναπτύξουμε τα B-52 μας αμέσως» σχολίασε ο στρατηγός Jeff Harrigian, διοικητής των αμερικανικών αεροπορικών δυνάμεων στην Ευρώπη. «Η παρουσία τους εδώ βοηθά στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης με τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ και μας δίνει νέες ευκαιρίες να εκπαιδεύσουμε μαζί μέσα από μια ποικιλία σεναρίων».
Αν και ο Χάριγκιαν δεν εξήγησε ποια σενάρια είχε στο μυαλό του, οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις των βομβαρδιστικών δείχνουν ότι ο ρόλος τους περιελάμβανε τη δημιουργία πυρηνικού «ραβδιού» για την υποστήριξη μιας ολοένα και πιο εχθρικής στάσης απέναντι στη Ρωσία. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Ευρώπη, για παράδειγμα, δύο από αυτούς πέταξαν πάνω από τη Βαλτική Θάλασσα κοντά στο Καλίνινγκραντ, έναν ρωσικό θύλακα που περιβάλλεται από την Πολωνία και τη Λιθουανία και στεγάζει πολλές βασικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Εκείνη η εισβολή στις 25 Σεπτεμβρίου συνέπεσε με μια συγκέντρωση στρατευμάτων των ΗΠΑ στη Λιθουανία, περίπου 65 μίλια από τη Λευκορωσία, μια ρωσική γείτονα.
Από τις 9 Αυγούστου, όταν ο ισχυρός Αλεξάντερ Λουκασένκο δήλωσε ότι η νίκη σε προεδρικές εκλογές θεωρείται ευρέως απατηλή από τον λαό του και μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας, η Λευκορωσία γνώρισε επαναλαμβανόμενες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει προειδοποιήσει ότι η χώρα του μπορεί να παρέμβει εκεί εάν η κατάσταση «ξεπεράσει τον έλεγχο», ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο έχει προειδοποιήσει σιωπηρά για την επέμβαση των ΗΠΑ εάν παρεμβαίνει η Ρωσία. «Υποστηρίζουμε τη μακροπρόθεσμη δέσμευσή μας να υποστηρίξουμε την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Λευκορωσίας, καθώς και τη φιλοδοξία του λαού της Λευκορωσίας να επιλέξει τον ηγέτη τους και να επιλέξει το δικό του μονοπάτι, χωρίς εξωτερική παρέμβαση» επέμεινε στις 20 Αυγούστου. Η πτήση αυτών των Β-52 κοντά στη Λευκορωσία μπορεί επομένως να ερμηνευτεί λογικά ως προσθήκη πυρηνικής διάστασης στην απειλή του Πομπέο.
Σε μια άλλη ανάπτυξη βομβαρδιστικού χωρίς λιγότερο ανησυχητικές συνέπειες, στις 4 Σεπτεμβρίου, τρία Β-52, συνοδευόμενα από ουκρανικά μαχητικά αεροπλάνα, πέταξαν πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα κοντά στην ακτή της ρωσικής κρατούμενης Κριμαίας. Όπως και τα υπόλοιπα αεροσκάφη B-52 κοντά στον εναέριο χώρο του, αυτό προκάλεσε την ταχεία αναταραχή των ρωσικών αεροσκαφών αναχαίτισης, τα οποία συχνά πετούν απειλητικά κοντά σε αμερικανικά αεροπλάνα.
Το υπερηχητικό B-1B Lancer, που αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1970, προοριζόταν αρχικά να αντικαταστήσει το B-52 ως τον κορυφαίο πυρηνικό βομβιστή μεγάλης εμβέλειας του έθνους. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ωστόσο, μετατράπηκε σε μεταφορά συμβατικών πυρομαχικών και δεν ορίζεται πλέον επίσημα ως σύστημα παράδοσης πυρηνικών – αν και θα μπορούσε να αναδιαμορφωθεί για τον σκοπό αυτό ανά πάσα στιγμή. Το B-2 Spirit, με το διακριτικό του σχέδιο πτέρυγας, ήταν το πρώτο βομβαρδιστικό αμερικανικό αεροσκάφος που κατασκευάστηκε με δυνατότητες «stealth» (προορίζεται να αποφύγει την ανίχνευση από εχθρικά συστήματα ραντάρ) και έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει πυρηνικά και συμβατικά όπλα. Για τον τελευταίο χρόνο, αυτά τα δύο αεροπλάνα συν το μακράς διαρκείας B-52 έχουν χρησιμοποιηθεί σε σχεδόν εβδομαδιαία βάση ως ραδιενεργό «ραβδί» της αμερικανικής διπλωματίας σε όλο τον κόσμο.
Η θάλασσα της Νότιας Κίνας και η Ταϊβάν
Ένα παρόμοιο, εξίσου προκλητικό σχέδιο μπορεί να παρατηρηθεί στην Ανατολική και τη Νότια Κίνα. Ακόμα και όταν ο πρόεδρος Τραμπ επιδίωξε, σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχώς, να διαπραγματευτεί μια εμπορική συμφωνία με το Πεκίνο, η κυβέρνησή του έχει γίνει όλο και πιο ανταγωνιστική απέναντι στην κινεζική ηγεσία. Στις 23 Ιουλίου, ο υπουργός Εξωτερικών Πομπέο έδωσε μια ιδιαίτερα εχθρική ομιλία στην προεδρική βιβλιοθήκη του Ρίτσαρντ Νίξον, του αρχηγού αρχηγού που άνοιξε ξανά τις σχέσεις με την κομμουνιστική Κίνα. Ο Πομπέο κάλεσε τους Αμερικανούς συμμάχους να αναστείλουν τις κανονικές σχέσεις με το Πεκίνο και, όπως και η Ουάσινγκτον, να την αντιμετωπίσουν ως εχθρική δύναμη, όπως ακριβώς αντιμετωπίστηκε η Σοβιετική Ένωση κατά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Και πού θα τελειώσουν όλα αυτά; Καθώς οι ΗΠΑ στέλνουν βομβαρδιστικά πυρηνικά σε ολοένα και πιο προκλητικές πτήσεις πιο κοντά στο έδαφος της Ρωσίας και της Κίνας, ο κίνδυνος ατυχήματος αναμένεται να αυξηθεί. Αργά ή γρήγορα, ένα μαχητικό αεροπλάνο από μια από αυτές τις χώρες θα πλησιάσει πολύ κοντά σε έναν αμερικανικό βομβιστή και θα συμβεί ένα θανατηφόρο περιστατικό. Και τι θα συμβεί εάν ένας πυρηνικός βομβαρδιστής, οπλισμένος με προηγμένους πυραύλους και ηλεκτρονικά (ακόμη και πιθανώς πυρηνικά όπλα), με κάποιο τρόπο χτυπηθεί; Αναλογιστείτε ένα πράγμα: την Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ, όπου οι εκκλήσεις για καταστροφικά αντίποινα θα είναι έντονες και έτσι δεν θα μπορεί να αποκλειστεί μια μεγάλη ανάφλεξη.
