Του Francesco De Palo από τη Ρώμη
Twitter@FDePalo
Την ερχόμενη Τετάρτη θα γίνει γνωστό εάν η παραίτηση του Μάριο Ντράγκι από την προεδρία του Υπουργικού Συμβουλίου είναι αμετάκλητη ή όχι. Πρώτα η χώρα πρέπει να αντιμετωπίσει, τη Δευτέρα και την Τρίτη, την πολύ λεπτή αποστολή της ιταλικής κυβέρνησης στην Αλγερία για αναζήτηση φυσικού αερίου.
Όλο αυτό που συνέβη τις τελευταίες μέρες στο ιταλικό Κοινοβούλιο έχει μόνο έναν υπεύθυνο: το πάρτι ενός κωμικού, του Μπέπε Γκρίλο, του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, που έχει ρίξει λάσπη στην ιταλική ρεπουμπλικανική ιστορία. Το άνοιγμα μιας κρίσης με πληθωρισμό που εκτινάσσεται στα ύψη, η τιμή του φυσικού αερίου που είναι δέκα φορές υψηλότερη από ό,τι πριν από έναν χρόνο, με την ενεργειακή κρίση και με εταιρείες εξαντλημένες λόγω της δύσκολης κατάστασης των ιταλικών τραπεζών. Όλες οι άλλες δικαιολογίες είναι άσχετες.
Ουσιαστικά, χθες ο Ντράγκι έλαβε την εμπιστοσύνη της Γερουσίας, αλλά την ώρα της ψηφοφορίας τα Πέντε Αστέρια αποχώρησαν από την αίθουσα και κανένας υπουργός δεν παραιτήθηκε: προβλέψιμο, αφού είναι ερασιτέχνες και έφτασαν στα έδρανα της εξουσίας χωρίς να έχουν ούτε εμπειρία ούτε τίτλους.
Τρία πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν την επόμενη Τετάρτη: Ο Ντράγκι να παραμένει πεπεισμένος ότι δεν έχει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας και να επιβεβαιώσει την παραίτησή του. Σε αυτό το σημείο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προσπαθεί να βρει μια λύση για τη θέση του Ντράγκι ώστε να τερματίσει τη νομοθετική περίοδο μέχρι τον ερχόμενο Μάιο, όπως ο υπουργός Οικονομίας Ντανιέλε Φράνκο ή ο πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου Τζουλιάνο Αμάτο.
Εάν δεν μπορεί να σχηματιστεί πλειοψηφία με αυτά τα εναλλακτικά ονόματα, τότε διαλύει τη Βουλή και προκηρύσσει εκλογές για τις αρχές Οκτωβρίου. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Ο Ντράγκι να είναι πεπεισμένος ότι τα Πέντε Αστέρια έχουν παίξει το συνηθισμένο θέατρο και αν… επιβεβαιώσουν την εμπιστοσύνη τους, να συνεχίσει. Αλλά, όσο ξέρουμε τον πρώην πρόεδρο της ΕΚΤ, το τελευταίο είναι το λιγότερο πιθανό σενάριο, γιατί συνήθως λέει μόνο μια λέξη και δύσκολα ανακατεύεται σε πολιτικά παιχνίδια.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο αν η Ιταλία θα πάει ή όχι σε εκλογές, αλλά πώς θα προχωρήσει στα έργα που ξεκίνησαν. Η επόμενη γενιά της ΕΕ χρειάζεται μεταρρυθμίσεις για να εφαρμοστούν, διαφορετικά αντίο στα 200 δισ. ευρώ. Για εκατό μικρές ιταλικές τράπεζες βρίσκονται σε εξαιρετική οικονομική δυσκολία (όπως η Ελλάδα το 2012) και κινδυνεύουν. Οι επιχειρήσεις δεν έχουν πρόσβαση σε πίστωση. Οι λογαριασμοί φυσικού αερίου και ρεύματος φτάνουν τα 500 ευρώ ανά δίμηνο κατά μέσο όρο για τις οικογένειες. Υπάρχει κίνδυνος κλεισίματος των υψικαμίνων, των υαλουργείων και βιοτεχνιών. Δεν είναι η ώρα να πηδήξουμε στο σκοτάδι, και το Χρηματιστήριο του Μιλάνου το έδειξε χθες, που ήταν το χειρότερο στην Ευρώπη.
Η διεθνής κατάσταση δεν βοηθά: Η Ευρώπη είναι εξαιρετικά αδύναμη. Ο Μακρόν ακρωτηριάστηκε από τις εκλογές, ο Σολτς δεν έχει καταλάβει ακόμα πώς πρέπει να κυβερνήσει, ο Τζόνσον είναι εκτός σκηνής, ενώ ο Τζο Μπάιντεν δεν είναι ακριβώς ένας… κεραυνός. Η κατάσταση θα χειροτερέψει. Η μεγάλη Ιταλία ευχαριστεί για αυτή την καταστροφή όσους θεώρησαν ότι ήταν αρκετό να φωνάξουν τους κλέφτες και τους διεφθαρμένους να καθίσουν στη Βουλή.
