Οι Ευρωπαίοι οινοπαραγωγοί ξεσηκώνονται απέναντι στους Αμερικανούς ανταγωνιστές τους, την στιγμή που ο διεθνής ανταγωνισμός εντείνεται.
Μήλον της έριδος, η προστασία της ονομασίας προέλευσης «Chateau». Στις ετικέτες που θέλουν να προστατεύσουν οι Ευρωπαίοι συμπεριλαμβάνονται πολλές ονομασίες που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα και στην Κύπρο, όπως «Κτήμα», «Πύργος» ή «Αμπελώνας».
Η αφορμή δόθηκε το 2010, όταν οι Αμερικανοί ζήτησαν να εξάγουν στην Ευρώπη κρασιά με την – διόλου αμερικανική – ονομασία «Chateau». Προκάλεσαν τότε την μήνιν του υπουργού Γεωργίας της Γαλλίας. Η συνέχεια εκτυλίσσεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου ευρωβουλευτές από έξι χώρες καλούν την Κομισιόν να παρέμβει για να εμποδίσει τον σφετερισμό της ευρωπαϊκής οινικής παράδοσης.
Στην πρωτοβουλία αυτή πρωτοστατεί η αειθαλής, Άστριντ Λούλινγκ, ευρωβουλευτής από το Λουξεμβούργο και λάτρης των κρασιών του ποταμού Μοζέλα, η οποία στα 84 χρόνια της προεδρεύει της άτυπης ευρω-κοινοβουλευτικής ομάδας των «φίλων του κρασιού». Μιλώντας στην Deutsche Welle η κ. Λούλινγκ επισημαίνει: «Ξέρετε ότι στην Αμερική παράγεται περισσότερο Chablis απ΄ό,τι στην ίδια τη Γαλλία; Ξέρετε ότι οι Αμερικανοί παράγουν, έτσι λένε δηλαδή, κρασί του Ρήνου ή του Μοζέλα; Το 2006 είχαμε υπογράψει συμφωνία, στην οποία μας διαβεβαίωναν ότι θα σταματούσαν τις αθέμιτες πρακτικές. Τώρα θέλουν άλλη συμφωνία. Λένε ότι το Chateau δεν είναι παρά ένα εμπορικό σήμα. Σε μας δεν είναι εμπορικό σήμα, είναι συνώνυμο της ποιότητας».
Ο αγώνας για τις ονομασίες προέλευσης
Κατά τη γαλλική παράδοση το κρασί αποκαλείται «Chateau» όταν η παραγωγή και η εμφιάλωση γίνονται στον πύργο του παραγωγού και ο εκλεκτός οίνος προέρχεται αποκλειστικά από τα σταφύλια του. Οι Αμερικανοί προφανώς αντιμετωπίζουν το ζήτημα λίγο πιο χαλαρά. Και αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου ή έστω του αμπελώνα, επισημαίνει ο ευρωβουλευτή, Χέρμπερτ Ντόρφμαν, από την περιοχή του νοτίου Τυρόλου, ο οποίος συνυπογράφει μεν τη διαμαρτυρία προς την Κομισιόν, αλλά διαχωρίζει τη θέση του από τους ζηλωτές της οινοκαλλιέργειας.
«Το μεγάλο πρόβλημα είναι άλλο» δηλώνει ο Ντόρφμαν. «Είναι οι αποκαλούμενες ημι-γενερικές ονομασίες» (σ.σ: semi-generic), όπως τις λένε οι Αμερικανοί, δηλαδή οι δικές μας προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης, δηλαδή το Κιάντι, το Προσέκο ή το Μπορντώ. Οι Αμερικανοί δεν τα αναγνωρίζουν όλα αυτά και τα χρησιμοποιούν σε δικά τους κρασιά. Αν μπορούσαμε να βρούμε λύση σε αυτό, προσωπικά δεν έχω πρόβλημα να κάνω μία υποχώρηση στο Chateau. Ας χρησιμοποιούμε εμείς την ετικέτα Chateau με τις δικές μας προϋποθέσεις και οι Αμερικανοί με τις δικές τους».
Σε αυτό δεν συμφωνούν όλοι. Η Γερμανίδα ευρωβουλευτής, Κρίστα Κλας, με οικογενειακή παράδοση στην αμπελουργία, ζητεί δραστικές λύσεις, μιλώντας στην Ολομέλεια του Στρασβούργου. «Γιατί θα πρέπει κρασιά από υπερπόντιες χώρες ή από μη γαλλόφωνες χώρες να κυκλοφορούν στην αγορά με γαλλική ονομασία; Η Κομισιόν θα πρέπει να αποκαταστήσει την αλήθεια και τη σαφήνεια. Η ευρωπαϊκή οινολογική παράδοση δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης, κύριε πρόεδρε…» προειδοποιεί η Γερμανίδα ευρωβουλευτής.
Και το «Κτήμα» στη λίστα των επίζηλων τίτλων
Οι παραγωγοί εκτός Ευρώπης δεν εποφθαλμιούν μόνο τα «Chateau». Στις ετικέτες που θέλουν να προστατέψουν οι Ευρωπαίοι συμπεριλαμβάνονται πολλές ονομασίες που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα και στην Κύπρο, όπως «Κτήμα», «Πύργος» ή «Αμπελώνας». Το πώς θα τις προστατέυσουν παραμένει ζητούμενο. Πάντως, η κυρία Άστριντ Λούλινγκ δείχνει μαχητική διάθεση. «Έχουμε ήδη καταφέρει πολλά. Για παράδειγμα πριν από χρόνια, η Κομισιόν ήθελε να επιτρέψει την παραγωγή ροζέ κρασιού με απλή μείξη λευκού και κόκκινου. Στήσαμε οδοφράγματα που λέει ο λόγος για να το σταματήσουμε αυτό. Και το σταματήσαμε», σημειώνει η ευρωβουλευτής από το Λουξεμβούργο.
Ο διεθνής ανταγωνισμός εντείνεται. Νέες ποικιλίες και ετικέτες εμφανίζονται όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στον Καναδά, στη Λατινική Αμερική, ακόμα και στην Κίνα.
Πηγή: Deusche Welle
