«Βόμβα» στα θεμέλια της ευρωπαϊκής πολιτικής για τη διαχείριση του προσφυγικού βάζει η απόφαση της κυβέρνησης της Κένυας να κλείσει τα δύο μεγαλύτερα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων, το Νταντάαμπ και το Κακούμα, καθώς εκφράζεται ανησυχία ότι πολλοί από τους πρόσφυγες θα κατευθυνθούν προς την Ευρώπη.
Η κυβέρνηση του Ουχούρου Κενιάτα είχε ανακοινώσει την απόφασή της να κλείσει τα αχανή κέντρα, στα οποία ζουν περισσότεροι από 600.000 πρόσφυγες, κυρίως από τη γειτονική Σομαλία, τον περασμένο μήνα, επικαλούμενη το υπερβολικό οικονομικό βάρος για τη χώρα και εγείροντας ζήτημα ασφαλείας, καθώς θεωρεί ότι τα κέντρα αυτά έχουν γίνει προπύργια της τρομοκρατικής οργάνωσης Αλ Σαμπάαμπ.
Στόχος της Κένυας είναι ο επαναπατρισμός των προσφύγων των δύο κέντρων στην Σομαλία και γενικότερα στις χώρες καταγωγής τους, κάτι το οποίο όμως θεωρείται λανθασμένη κίνηση, δεδομένου ότι οι περισσότεροι πρόσφυγες σε περίπτωση επαναπατρισμού αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα.
Μάλιστα στις δηλώσεις αξιωματούχων της κυβέρνησης της Κένυας έγινε παραλληλισμός μεταξύ της απόφασης αυτής και του κλεισίματος του «βαλκανικού διαδρόμου» και της συμφωνίας με την Τουρκία για την επαναπροώθηση προσφύγων από τη Συρία εκεί.
Η κίνηση αυτή της Κένυας φέρνει στο προσκήνιο δύο σημαντικά προβλήματα της διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος σε παγκόσμια κλίμακα. Το πρώτο, όπως σημειώνει και η βρετανική εφημερίδα «Guardian», είναι ότι στην καρδιά της πολιτικής της διαχείρισης βρίσκονται τα κέντρα φιλοξενίας, τα οποία υποτίθεται ότι αποτελούν προσωρινές λύσεις, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι μετατρέπονται σε μόνιμες δομές. Το δεύτερο είναι ότι τον μεγαλύτερο όγκο του πληθυσμού των προσφύγων και των μεταναστών υποδέχονται χώρες που είναι από τις φτωχότερες του αναπτυσσόμενου κόσμου.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Oxfam, οι πέντε πλουσιότερες χώρες του πλανήτη (ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, Βρετανία και Γερμανία) έχουν υποδεχθεί λιγότερο από το 5% του συνολικού πληθυσμού των προσφύγων, ενώ το 50% έχει εγκατασταθεί στην Ιορδανία, στον Λίβανο, στην Τουρκία, στο Πακιστάν και στα παλαιστινιακά εδάφη. Συγκεκριμένα, το 86% των προσφύγων έχει εγκατασταθεί σε φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες. Όπως μάλιστα σημειώνει η ίδια οργάνωση, οι συγκρούσεις οι οποίες προκαλούν αυτό το τεράστιο προσφυγικό ρεύμα (συνολικά, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περισσότεροι από 60 εκατ. άνθρωποι είναι αυτήν τη στιγμή εξωτερικοί πρόσφυγες) είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, ενώ «γειτονικά κράτη και πλούσιες χώρες που βρίσκονται πιο μακριά ρίχνουν λάδι στη φωτιά, προμηθεύοντας όπλα για τους πολέμους αυτούς».
Πηγή: Ethnos
