Του Κώστα Μπετινάκη
Ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις: Θλίψη στους συμπατριώτες του στην Κούβα, καθώς και στους περισσότερους Αφρικανούς ηγέτες και την εν γένει Αριστερά, αλλά και χαρά στους Κουβανούς πρόσφυγες στο Μαϊάμι και τους πάμπολλους ορκισμένους εχθρούς του.
Αναμφίβολα ο Φιντέλ Κάστρο υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους αλλά και από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώναΣτην Αφρική, από την δεκαετία του ’60 έως του ’80 τα κουβανικά στρατεύματα είχαν παίξει ιστορικό ρόλο για την διασφάλιση της αλγερινής, ανγκολέζικης και αιθιοπικής ανεξαρτησίας.
Σε ένδειξη αλληλεγγύης, η Κούβα είχε στείλει 1.500 στρατιώτες να πολεμήσουν δίπλα στους Σύρους στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή του 1973. Κουβανοί γιατροί έσπευδαν πάντα να συνδράμουν σε περιοχές που πλήττονταν από σεισμούς και άλλες φυσικές καταστροφές στον κόσμο. Επειδή η αναμφισβήτητα ισχυρή προσωπικότητά του και η έντονη διεθνής παρουσία του επί μισό αιώνα, δημιουργούσε φίλους και εχθρούς.
Μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, χάνοντας έναν ισχυρό χρηματοδότη, η Κούβα είχε αρχίσει να χάνει την επαναστατική της αγνότητα. Οι ηρωικοί αντάρτες της είχαν αρχίσει ήδη να μετατρέπονται σε αποτυχημένους πολιτικούς και δεν εκπλήρωναν τις υποσχέσεις για δημοκρατικοποίηση.
Το παράδοξο ήταν ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια συγκεντρωνόταν σ΄ αυτούς, ενώ η λατρεία συνεχιζόταν για τον κορυφαίο ηγέτη. Οι επαναστάτες του 1959 που είχαν ορκιστεί να ολοκληρώσουν τους στόχους των εξεγέρσεων που είχαν γίνει στα 1860 και 1890 για ανεξαρτησία είχαν αρκεστεί σε όσα τους υπέδειξε ο Φιντέλ. Το όραμα της κομμουνιστικής συνείδησης για πλήρη πολιτική συμμετοχή κάθε πολίτη. Μόνο που στα 2006, όταν ο Κάστρο αναγκαζόταν για λόγους υγείας να εγκαταλείψει την εξουσία, οι Κουβανοί δεν ανταποκρίνονταν πια με ζέση, στα κομμουνιστικά οράματα.
Το ερώτημα που έχει αρχίσει να εγείρεται πλέον είναι τι θα σημάνει ο θάνατός του για το μέλλον της χώρας, όπου η πολιτική παρουσία του κυριαρχούσε επί 50 τόσα χρόνιαΑναμφίβολα ο Φιντέλ Κάστρο υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους αλλά και από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα. «Ήρωας» για τις απελευθερωμένες από την αποικιοκρατία αφρικανικές χώρες αλλά και «αυταρχικός δικτάτορας» για τις δυτικές καπιταλιστικές δυνάμεις και τους Κουβανούς αντιπολιτευόμενους.
Το ερώτημα που έχει αρχίσει να εγείρεται πλέον είναι τι θα σημάνει ο θάνατός του για το μέλλον της χώρας, όπου η πολιτική παρουσία του κυριαρχούσε επί 50 τόσα χρόνια.
Η εμφανιζόμενη ως μετριοπαθής πολιτική που ακολουθεί ο αδελφός και διάδοχός του -κυβερνήτης εδώ και μία οκταετία- Ραούλ Κάστρο, με αποκορύφωμα την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με τις ΗΠΑ, δημιουργεί αισιοδοξία στο διεθνές καπιταλιστικό στρατόπεδο.
Βλέπουν ήδη την Κούβα να παίρνει τον δρόμο ενός μοντέλου που έχει ακολουθήσει η Κίνα και το Βιετνάμ. Με την συμμετοχή παραγόντων που έχουν αλλάξει τις πολιτικο-οικονομικές δομές στη Ρωσία, η οποία αναμένεται να παίξει τον δικό της ρόλο στην μετά-Κάστρο εποχή της Κούβας.
Οι πολιτικοί σχολιαστές έχουν αρχίσει ήδη να σπεκουλάρουν για το μέλλον των σχέσεων της Κούβας με τον κόσμο και ιδιαίτερα με τη Ρωσία και τις ΗΠΑΟι πολιτικοί σχολιαστές έχουν αρχίσει ήδη να σπεκουλάρουν για το μέλλον των σχέσεων της Κούβας με τον κόσμο και ιδιαίτερα με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ.
Σε συνέντευξή του στην ρωσική τηλεόραση (RT) ο Boris Martynov, αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου λατινο-αμερικάνικων Μελετών που έχει έδρα τη Μόσχα, είπε: «Όσον αφορά στις Κουβανο-αμερικανικές σχέσεις η Ουάσιγκτον θα πρέπει πρώτ΄ απ΄όλα να άρει το οικονομικό εμπάργκο που έχει επιβάλει στην Κούβα από το 1961, μετά την αποκατάσταση σχέσεων σε διπλωματικό επίπεδο. Απομένει ο πιο ουσιαστικός διάλογος».
Ο καθηγητής Sergey Sudakov της Ακαδημίας Στρατιωτικών Επιστημών, είπε επίσης στην ρωσική τηλεόραση, πως «ο κουβανικός λαός είναι πολύ κουρασμένος από τα οικονομικά αντίποινα και την καταπιεστική πολιτική των ΗΠΑ αλλά εμπιστεύονται τους Αμερικάνους πολιτικούς και ιδιαίτερα τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο Τραμπ. Αντίθετα πιο ενεργό ρόλο αναμένεται να παίξει η Ρωσία».
Επίσης ο Sudakov υποστηρίζει πως «ο κουβανικός λαός δεν είναι ακόμη έτοιμος να θυσιάσει την ανεξαρτησία του και τα επιτεύγματα της Κουβανικής Επανάστασης, στο πεδίο της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλειας και τη Παιδείας και όσο παραμένει στα χέρια του Ραούλ Κάστρο δεν θα επιτραπεί στους Αμερικάνους επενδυτές να διεισδύσουν μονομιάς στη χώρα».
Ο Κουβανός συγγραφέας Samuel Farber σε δηλώσεις του το ρωσικό πρακτορείο «Sputnik» υποστηρίζει πως «η τόσο ακριβοπληρωμένη ανεξαρτησία της Κούβα δεν θα μπορέσει μετά τον Κάστρο να αντέξει την καπιταλιστική επίθεση και την ανάμειξη των ισχυρών πολιτικών δυνάμεων».
Πηγή φωτό: Reuters
