Είναι 46 ετών και άρχισε τη δημοσιογραφία από την εφημερίδα «Liberation». Αργότερα προτίμησε την περιπέτεια του freelancer μεταναστεύοντας στην Ουκρανία. Η «Le Monde» την εμπιστεύτηκε και την προσέλαβε ως ανταποκρίτρια στη Μόσχα. Το 2005 έλαβε το βραβείο Albert – Londres για τα ρεπορτάζ της στην εμπόλεμη Τσετσενία.

Φιλόδοξη, αυστηρή και ασυμβίβαστη την χαρακτηρίζουν οι συνάδελφοί της δημοσιογράφοι που την γνώρισαν στο άκρως ανταγωνιστικό πεδίο του ρεπορτάζ στη Μόσχα και τον Καύκασο. Δεν είναι εύκολο να εισπράττει ένας επαγγελματίας ρεπόρτερ αυτούς τους χαρακτηρισμούς από τους ανταγωνιστές του. Είναι πολύ δύσκολο για μία γυναίκα να επιβιώσει με επαγγελματικούς και δημοσιογραφικούς όρους σε ένα ανδροκρατούμενο εκ παραδόσεως τομέα που είναι το field reporting σε εμπόλεμους καιρούς και μάλιστα να δρέπει δάφνες.

Η Natalie Nougayrède τα κατάφερε ωστόσο και μάλιστα πολύ καλά. Οι τρεις μέτοχοι της εφημερίδας «Le Monde», ο μαικήνας Pierre Bergé, ο ιδιοκτήτης της «Free» Xavier Niel, και ο τραπεζίτης Matthieu Pigasse μετά από έντονες αντιθέσεις και παλινωδίες κατάφεραν να συμφωνήσουν στο πρόσωπο της ανταποκρίτριας, η οποία για να τους πείσει αναγκάστηκε να εμφανιστεί τρεις φορές σε συνέντευξη- ανάκριση και όχι μία φορά όπως οι αντίπαλοί της.

Στην ιστορική εφημερίδα επικρατεί ένα περίεργο για τα εκδοτικά δεδομένα και μοναδικό καθεστώς. Οι επενδυτές προτείνουν, αλλά το σύνολο των δημοσιογράφων εκλέγουν τον διευθυντή τους.

Ο νικητής οφείλει να συγκεντρώσει το 60% των ψήφων, ποσοστό αποτρεπτικό συνήθως. Ο προηγούμενος διευθυντής, ο Ερίκ Ισραέλεβιτς, ο οποίος απεβίωσε αιφνιδίως στο γραφείο του στην εφημερίδα από έμφραγμα σε ηλικία 58 ετών, είχε κατορθώσει να συγκεντρώσει το υψηλότατο ποσοστό αποδοχής από τους συναδέλφους του που έφτασε το 74%.

Οι δύο αντίπαλοι της Natalie Nougayrède είναι ο Franck Nouchi, 56 ετών, με σπουδές στην ιατρική, δημοσιογράφος από το 1985, επικεφαλής του περίφημου λογοτεχνικού ενθέτου «le Monde des livres» στη συνέχεια αρχισυντάκτης, αναπληρωτής διευθυντής του τομέα των ειδήσεων, σήμερα διευθυντής του τομέα εκδοτικής ανάπτυξης της εφημερίδας. Ο έτερος αντίπαλος είναι ο Αrnaud Leparmentier, 45 ετών, αρθρογράφος και πρώην ανταποκριτής στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.

Για τους δημοσιογράφους της «Le Monde» η προτεινόμενη νέα διευθύντρια είναι ένα αίνιγμα. Δεν γνωρίζουν τα «χούγια» της διότι δεν εργαζόταν στην έδρα της εφημερίδας. Είναι μία άγνωστη οπότε δεν υφίστανται και οι απαιτούμενες εσωτερικές συμμαχίες και τα προαπαιτούμενα εσωτερικά μέτωπα.
Ωστόσο η ρεπόρτερ του Καυκάσου διαθέτει ένα μεγάλο άσσο στο μανίκι της. Δεν διαθέτει όπως οι αντίπαλοι της «σκελετούς στην ντουλάπα της» πράγμα σύνηθες στην κλειστή ελιτίστικη κοινωνία των δημοσιογράφων αυτής της εφημερίδας.

Αν τα καταφέρει, τότε θα πέσει ένα από τα τελευταία ανδροκρατούμενα φέουδα στον ευρωπαϊκό τύπο. Ίσως μάλιστα να είναι και καιρός.