Όλοι έχουμε βρεθεί σε εκείνη τη στιγμή που θέλουμε να ξεκινήσουμε κάτι σημαντικό, αλλά καταλήγουμε να το αναβάλλουμε ξανά και ξανά. Ένα email που πρέπει να στείλουμε, ένα project που πρέπει να τελειώσουμε, μια δύσκολη συζήτηση που αποφεύγουμε. Και παρότι ξέρουμε πόσο σημαντικά είναι, τα αφήνουμε στην άκρη. Αναβάλλουμε για αύριο, για μεθαύριο, για κάποια μέρα που θα ‘είναι όλα πιο εύκολα’.
Γιατί, όμως, αφήνουμε τον χρόνο να περνά χωρίς να προχωράμε; Γιατί αναβάλλουμε;
Από την προσωπική μου εμπειρία, αυτό που συμβαίνει συχνά είναι ότι υπερφορτωνόμαστε, με συνέπεια να νιώθουμε κατακλυσμένοι. Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο απαιτήσεις, πληροφορίες, επαφές και ευθύνες. Η καθημερινότητα φέρνει τόσες απαιτήσεις, τόσα «πρέπει», τόσες σκέψεις, που το μυαλό μας δεν ξέρει από πού να αρχίσει. Και όταν αυτή η υπερφόρτωση γίνεται ένα μεγάλο βαρίδι, το μυαλό μας αντιδρά με αναβλητικότητα. Θέλει να αποφύγει το άγχος, να προστατευτεί.
Έτσι, αντί να κάνουμε το πρώτο βήμα, μένουμε ακίνητοι. Νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα – και στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Κι όμως, υπάρχει μια λύση, και αυτή δεν είναι μαγική ή σύνθετη. Είναι η δυναμική – η ροή που δημιουργείται όταν παίρνουμε την απόφαση να κάνουμε, έστω και ένα μικρό βήμα, κάθε μέρα προς τον στόχο μας. Με άλλα λόγια, είναι η δύναμη της συνέπειας.
Εγώ, για παράδειγμα, γράφω πολύ συχνά. Υπάρχουν μέρες που δεν βρίσκω λέξεις, που το μυαλό μου δεν συνεργάζεται, μέρες που δεν είμαι «στην κατάλληλη διάθεση». Κι όμως, κάθε μέρα αφιερώνω λίγο χρόνο να γράψω κάτι. Μια σκέψη, μια φράση, μια ιδέα. Δεν περιμένω να νιώσω έμπνευση ή να είμαι τέλεια. Απλά γράφω κάτι κάθε μέρα.
Αυτή η μικρή, καθημερινή πράξη δημιουργεί ροή. Μου δίνει κίνηση, με κρατάει σε επαφή με το στόχο μου, με βοηθάει να ξεπερνάω το μπλοκάρισμα και το άγχος. Η συνέπεια αυτή, το να εμφανίζομαι και να κάνω κάτι μικρό καθημερινά, δημιουργεί μια δυναμική που με βοηθά να προχωρώ. Ακόμα και τις μέρες που δεν νιώθω καλά, που φοβάμαι ή αμφιβάλλω, η δράση αυτή με κρατάει στον δρόμο μου.
Και το ίδιο μπορείς να κάνεις κι εσύ.
Δεν χρειάζεται να ολοκληρώσεις τα πάντα με τη μία. Δεν χρειάζεται να περιμένεις τη «σωστή στιγμή». Η τέλεια στιγμή, ίσως να μην έρθει ποτέ. Αυτό που έχει σημασία είναι να ξεκινήσεις από σήμερα, έστω με ένα πολύ μικρό βήμα. Μπορεί να είναι το να γράψεις μια λίστα, να στείλεις ένα email που αναβάλλεις, να αφιερώσεις πέντε λεπτά σε μια δουλειά που σε αγχώνει.
Αυτό είναι το αντίδοτο στην αναβλητικότητα. Όταν σταματάμε να περιμένουμε την τέλεια στιγμή, τον τέλειο συνδυασμό συνθηκών ή την απόλυτη έμπνευση, τότε η ζωή μας αλλάζει. Η αλλαγή συμβαίνει με τα μικρά, σταθερά βήματα.
Κάθε μικρό βήμα, όσο ασήμαντο κι αν φαίνεται, χτίζει αυτοπεποίθηση και ροή. Δημιουργεί δυναμική που σε βοηθά να συνεχίσεις. Με κάθε κίνηση μειώνεται το άγχος και αυξάνεται η ενέργεια και η θέληση να συνεχίσεις.
Το πιο σημαντικό είναι να μην αφήνεις το βάρος των πολλών να σε σταματά. Μην περιμένεις να κάνεις τα πάντα μαζί. Μην αφήνεις το μυαλό σου να σε πείσει ότι δεν αξίζει να προσπαθήσεις, γιατί δεν είναι η τέλεια στιγμή. Η τέλεια στιγμή είναι τώρα – ακόμα κι αν δεν νιώθεις τέλεια.
Κλείνοντας, θέλω να σου πω ότι αυτή η μάχη με την αναβλητικότητα δεν είναι εύκολη για κανέναν. Κι εγώ τη ζω καθημερινά, όπως όλοι μας. Όμως με τη δύναμη της συνέπειας, με το να κάνουμε έστω και ένα μικρό βήμα κάθε μέρα, μπορούμε να χτίσουμε έναν κύκλο θετικής ενέργειας, έναν κύκλο που μας φέρνει πιο κοντά στα όνειρά μας.
Αυτό το βήμα μπορεί να αλλάξει τα πάντα.
Ιουλία Καζάνα-McCarthy
Δρ. Κοινωνιολογίας (University of Surrey, UK)
MSc Psychology (c.) (Brunel University of London)
Πιστοποιημένη Life Coach (International Coaching Federation, ICF)
Solution Focused Θεραπεύτρια (BRIEF)
