Καλή Εβδομάδα! Η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων είναι αναμφισβήτητα μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση, μια στιγμή να αξιολογήσουμε τις σχέσεις μας τόσο με τους άλλους όσο και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Μέσα σε αυτό το πνεύμα, η συγχώρεση ξεχωρίζει ως μια πράξη βαθιάς σημασίας – ένα δώρο που δεν απευθύνεται μόνο στους άλλους, αλλά κυρίως σε εμάς τους ίδιους.
Πολλοί αντιλαμβάνονται τη συγχώρεση ως μια ευγενική πράξη προς το πρόσωπο που μας πλήγωσε, ωστόσο η αλήθεια είναι διαφορετική. Η συγχώρεση είναι πρωτίστως μια εσωτερική διαδικασία που απελευθερώνει τη δική μας καρδιά από το βάρος του θυμού και της πικρίας. Δεν αφορά το αν ο άλλος «αξίζει» τη συγχώρεσή μας• αφορά το ότι εμείς αξίζουμε την εσωτερική μας γαλήνη. Είναι κάτι που εσύ κάνεις για τον εαυτό σου, για να ανακτήσεις την ηρεμία και την ισορροπία σου, ανεξάρτητα από το αν αυτός που σε έβλαψε αξίζει τη συγχώρεση ή όχι. Η κακία και ο θυμός δηλητηριάζουν την ψυχή μας και μας κρατούν δέσμιους του παρελθόντος. Με τη συγχώρεση, δεν σημαίνει ότι δικαιολογούμε τη συμπεριφορά του άλλου ή χαλαρώνουμε τα όριά μας. Αντίθετα, θέτουμε ως προτεραιότητα την ψυχική μας υγεία, προστατεύοντας τον εαυτό μας και οριοθετώντας υγιείς σχέσεις.
Η πράξη της συγχώρεσης δεν συνεπάγεται αποδοχή της συμπεριφοράς του άλλου, όμως σου δίνει τη δύναμη να προχωρήσεις μπροστά. Αποφασίζεις να μην επιτρέψεις στον άνθρωπο που σε πλήγωσε να συνεχίσει να έχει επιρροή πάνω σου. Συγχωρείς, αλλά ταυτόχρονα προστατεύεις εαυτόν από περαιτέρω δράματα, οριοθετώντας τον χώρο σου και θωρακίζοντας τον εαυτό σου από μελλοντικές απογοητεύσεις. Πρόκειται για μια πράξη αυτογνωσίας, αυτοσεβασμού, και συναισθηματικής ωριμότητας. Η συγχώρεση δηλώνει: «Σε συγχωρώ γιατί αγαπώ τον εαυτό μου. Κατανοώ τους λόγους πίσω από τη συμπεριφορά σου, αλλά η δική μου ψυχική ηρεμία είναι πιο σημαντική».
Προσωπικά, υπήρξαν στιγμές στη ζωή μου όπου κάποιοι άνθρωποι προσπάθησαν να με βλάψουν συνειδητά και πολύ ενεργά. Πληγώθηκα, θύμωσα, όμως πιστεύω πως δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου και κατάφερα όχι μόνο να τους καταλάβω, αλλά και να τους συγχωρήσω. Αντιλαμβάνομαι ότι οι άνθρωποι πολλές φορές – λόγω των δικών τους ανασφαλειών – πανικοβάλλονται. Έτσι και στην δική μου περίπτωση, έπραξαν αυτό που κάνουν οι πανικοβλημένοι άνθρωποι: προσπάθησαν γρήγορα να με εξαφανίσουν. Να θυμάσαι, όμως, πως κανείς δεν έχει τη δύναμη να σε κάνει να νιώσεις ασήμαντος ή αόρατος, αν δεν του το επιτρέψεις εσύ ο ίδιος. Ακόμα κι αν δεν μπορώ να ξεχάσω πλήρως την απογοήτευση που μου προκάλεσαν, έχω μάθει να μη δίνω δύναμη στις κρίσεις των άλλων. Μέσα από αυτές τις εμπειρίες, καλλιέργησα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, έθεσα ξεκάθαρα όρια, και έμαθα να σέβομαι τον εαυτό μου. Κι αν η συγχώρεση δεν αλλάζει το παρελθόν, μπορεί ωστόσο να αλλάξει το μέλλον σου – ένα μέλλον που στο κέντρο του έχει την αγάπη προς τον εαυτό σου (αλλά και όλους εκείνους που τότε τόσο ήξεραν, τόσο έκαναν).
Δε γνωρίζω ποια είναι η δική σου εμπειρία, αλλά σε μένα, η συγχώρεση έχει λειτουργήσει απελευθερωτικά, με την έννοια ότι μου έχει δώσει τη δυνατότητα να απελευθερωθώ από τη μνησικακία και να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω. Η μεγαλύτερη αποκάλυψη ήταν ότι, αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν κάποτε βρεθεί στον δρόμο μου για να μου τον κλείσουν με κάθε λογής εμπόδια, ίσως να μην είχα πιέσει τον εαυτό μου να φτάσει εκεί που είμαι σήμερα. Ο πόνος και τα εμπόδια που αντιμετώπισα με ώθησαν να ονειρευτώ και να επιδιώξω κάτι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι νόμιζα ότι μπορούσα.
Εσύ έχεις κάποια ιστορία συγχώρεσης που άλλαξε τη ζωή σου και μπορείς να μοιραστείς μαζί μας; Μπορείς να θυμηθείς ένα παράδειγμα, όπου μια δυσκολία μετατράπηκε σε ευλογία και σου έδειξε τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου;
Ιουλία Καζάνα-McCarthy
Δρ. Κοινωνιολογίας (University of Surrey, UK)
Πιστοποιημένη Life Coach (International Coaching Federation, ICF)
Solution Focused Θεραπεύτρια (BRIEF & The Solution Focused Universe)
