Την ιστορία της ζωής της διηγείται η Σίσσυ Χρηστίδου στο προσωπικό της μπλογκ και τις μαντικές ικανότητες της μητέρας της. Και ανεβάζει φωτογραφίες από το παρελθόν.
Αυτή είναι η ιστορία της ζωής μου! Αλήθεια! Από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι, θυμάμαι τη μαμά μου να βλέπει το μέλλον! Να ξέρει με συγκλονιστική ακρίβεια τι θα συμβεί το επόμενο λεπτό, την επόμενη ώρα, μέρα, εβδομάδα και χρονιά.
Πάντα με εντυπωσίαζε και πολύ συχνά με εκνεύριζε!
«Πάρε ομπρέλα, θα βρέξει! Βάλε ζακέτα, θα βγάλει κρύο! Μην ανέβεις εκεί πάνω, θα πέσεις!» Και αυτό συνεχίστηκε φυσικά και όταν μεγάλωσα!
«Μην πάς από εκείνο τον δρόμο, θα έχει μποτιλιάρισμα! Αυτή η φίλη σου θα σου την φέρει! Αυτόν τον άντρα θα τον παντρευτείς! Μην πάτε Λιτόχωρο, θα χιονίσει!»
Και πάντα επιβεβαιωνόταν με πολύ άμεσα αποτελέσματα. «Μην ανέβεις αυτή την ανηφόρα με το αμάξι, έχει χιόνια και πάγο και θα σε παρασύρει!”»
Και ακόμα και αν εσύ την έχεις ανέβει εκατό φορές αυτή τη ρημάδα την ανηφόρα με χιόνια, εκείνη την μία φορά που θα το πει, εννοείται πως θα συμβεί!
Φυσικά πίστευα πως μεγαλώνοντας θα αποκτήσω και εγώ αυτό το χάρισμα! Θα λέω κάτι και θα γίνεται, θα βλέπω το μέλλον, θα προειδοποιώ τους ανθρώπους για όλα τα κακά και εκείνοι μετά θα με θαυμάζουν και θα με ευγνωμονούν!
Άρχισα, χωρίς να το καταλάβω, να το εξασκώ και στα παιδιά μου! «Ντύσου, θα κρυώσεις! Μη διαβάζεις μέσα στο αμάξι, θα ζαλιστείς! Μην περπατάς ξυπόλητος, θα γλιστρήσεις!»
Μόνο που κάτι εδώ δεν πηγαίνει καλά… Ποτέ το δικό μου παιδί δεν με ακούει και φυσικά οι προειδοποιήσεις μου απλά δεν γίνονται ποτέ πραγματικότητες. Ποτέ δεν κρυώνει, ούτε ζαλίζεται ούτε και γλιστράει! Ευτυχώς δηλαδή… Αλλά εγώ γιατί δεν έχω «το χάρισμα»;
Τώρα τελευταία, τα σύννεφα άρχισαν να φεύγουν και η αλήθεια ξεδιπλώθηκε αδίστακτα μπροστά μου…
«-Φίλιππε κάνε την εργασία σου, θα σε σηκώσει η δασκάλα!
-Μπα δεν νομίζω… Τον Ερμή θα σηκώσει».
Και φυσικά σηκώνει τον Ερμή, και φυσικά γυρνώντας σπίτι θα μου πει:
«-Είδες; Δεν με σήκωσε! Τον Ερμή σήκωσε! Στα ‘λεγα βρε μαμα!»
Και το ακούω με το ίδιο ηχόχρωμα που άκουγα και το «Στα ‘λεγα εγώ βρε παιδάκι μου».
Τελικά νομίζω πως το κληρονομικό αυτό χάρισμα πήδηξε μια γενιά.
…Τη δική μου!»
Επιμέλεια: Κατερίνα Νινιού
