Είναι αγαπητός ηθοποιός και έχει αποκαλύψει πως τα παιδικά του χρόνια ήταν ιδιαίτερα σκληρά λόγω της φτώχειας.
Ο Θανάσης Βισκαδουράκης πέρασε δύσκολα, αλλά ποτέ δεν έχασε την ανθρωπιά του:
«Το μουχλιασμένο υπόγειο για μένα ήταν ένα καταφύγιο, ένας ναός. Είχα το δωματιάκι μου και ήταν το σαλόνι μου, το γραφείο μου, το κρεβάτι μου, το λιμάνι μου, το απάγγειό μου. Το αγαπούσα. Δεν πέρασα ούτε μια νύχτα ως άστεγος. Έχω μαζέψει όμως άστεγο από το δρόμο και κοιμήθηκε μαζί μου. (…) Όταν δούλευα καμαρινάκιας στο “Διογένης Παλλάς”, χιόνιζε στην Αθήνα και σταμάτησα στο Σύνταγμα να φάω ένα κουλούρι. Είδα έναν άστεγο που τον γνώριζα και του είπα “Έλα σπίτι μου να κοιμηθείς. Δεν έχω να σου προσφέρω πολλά αλλά τουλάχιστον δεν θα κρυώνεις”. Το κρεβάτι μου ήταν ένα ράντζο θαλάσσης. Μέχρι τα 25 μου κοιμόμουν σε ένα στρώμα θαλάσσης. Το έχω κρατήσει γιατί με προσγειώνει στην πραγματικότητα».
ΠΗΓΗ: ΕΓΩ
Επιμέλεια: Τέλης Αλεξανδρόπουλος
