Για πρώτη φορά η Αγγελική Ηλιάδη, μετά τη δολοφονία του συντρόφου της, Μπάμπη Λαζαρίδη, περιγράφει όλα όσα έζησε το μοιραίο βράδυ της 13ης Δεκεμβρίου 2008. Μπροστά στα μάτια της δολοφόνησαν τον άνθρωπό της…. τον άντρα που αγάπησε με όλη της την ψυχή.

«Τη μια στιγμή του κρατούσα το χέρι και περπατούσαμε και την άλλη στιγμή μου τον είχαν πάρει», δήλωσε με δάκρυα στα μάτια η τραγουδίστρια στην Τατιάνα Στεφανίδου.

Η Αγγελική Ηλιάδη, με τρεμάμενη φωνή, εξομολογήθηκε τις δύσκολες ώρες που πέρασε.

«Δεν θα μπορούσε να υπάρχει κανένας που θα μου έδινε εμένα εκείνη τη στιγμή παρηγοριά. Εγώ εκείνες τις στιγμές αναζητούσα απαντήσεις από τον Θεό. Έλεγα «γιατί Θεέ μου;» Έψαχνα να βρω έναν ιερέα που ερχόταν στο μαγαζί και είχα την ανάγκη να του μιλήσω. Ήθελα απαντήσεις για το πού είναι ο Μπάμπης τώρα και τι μπορώ να κάνω εγώ γι’ αυτόν. Δεν είχε να κάνει ότι δεν ήταν εκεί δίπλα μου, δεν τον έβλεπα, υπήρχε κάπου αλλού και εγώ δεν θα τον αγαπούσα, αν δεν φρόντιζα και τότε και τώρα και όσα χρόνια κι αν περάσουν για την ψυχή του… Αυτό είναι που μ’ ενδιαφέρει».

Η τραγουδίστρια δεν θα ξεχάσει ποτέ εκείνο το κρύο βράδυ του Δεκέμβρη. Έχασε το στήριγμά της, όμως ευχαριστεί τον Θεό που εκείνη έζησε και μεγαλώνει τον μοναχογιό της.

«Εμένα απλά με άγγιξε ο θάνατος, αλλά με άγγιξε και ο Θεός, ήταν εκεί και με έσωσε. Οι γιατροί μου λέγανε «ψάχναμε να βρούμε τη σφαίρα μέσα στο στόμα σου», οπότε χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη στο Θεό που με άφησε να ζήσω και που με άφησε να μεγαλώσω το παιδί μου πάνω απ’ όλα, γιατί αν είχα φύγει και εγώ το παιδί μου θα ήταν μόνο του, ολομόναχο αυτή τη στιγμή».

Ο μοναδικός άνθρωπος που ήθελε δίπλα της, τους πρώτους δύσκολους μήνες, ήταν ο πνευματικός της. Ο άνθρωπος που της συμπαραστάθηκε όσο κανείς και εξακολουθεί να βρίσκεται δίπλα της.

«Η Πέγκυ Ζήνα εκείνες τις μέρες ανησυχούμε πολύ για μένα, ενδιαφέρθηκε πολύ και της χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη, γιατί με έφερε σε επαφή με έναν άνθρωπο που είναι τώρα ο πνευματικός μου, ο οποίος πραγματικά με πήρε από τα μαλλιά και με τράβηξε μέσα από το σκοτάδι. Είναι αυτός ο οποίος με βοήθησε να συνεχίσω τη ζωή μου…».

Τους πρώτους μήνες η τραγουδίστρια δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν και έκλαιγε μέρα νύχτα, ώσπου όλα άλλαξαν όταν ο Μπαμπίνος της, παραπονέθηκε γιατί δεν έβλεπε ποτέ την μητέρα του να χαμογελάει…

«Τους πρώτους μήνες δεν μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί του, να κάτσω να παίξω και μια μέρα γυρνάει και μου λέει «σταμάτα πια μαμά να κλαις».

Η τραγουδίστρια αναφέρθηκε πικραμένη και σε όλους αυτούς που έβγαιναν στην τηλεόραση λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία του επιχειρηματία και συζητούσαν για τα περιουσιακά τους στοιχεία.

«Θεωρώ ότι κάποιοι άνθρωποι δεν σεβάστηκαν τη μνήμη του και δεν τη σέβονται μέχρι σήμερα. Όταν ένας άνθρωπος έχει λίγες ώρες που έχει φύγει από τη ζωή, δεν βγαίνεις στην τηλεόραση να κάνεις συζητήσεις για το ποιος θα πάρει αυτό και ποιος θα πάρει το άλλο».

Όταν ρωτήθηκε για τους συγγενείς της αλλά και του Μπάμπη Λαζαρίδη, οι οποίοι δίνουν πολύ συχνά συνεντεύξεις και μιλούν γι’ αυτήν, η Αγγελική απάντησε…

«Δεν μπορούν να με επηρεάσουν τέτοιου είδους γεγονότα, γιατί τίποτα δεν μπορεί να καλύψει αυτό που νιώθω, τον πόνο που έχω. Ο καθένας έχει δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει, ας σκεφτεί όμως ότι ένας άνθρωπος έχει φύγει, ας σεβόμαστε την μνήμη του».