Βλέμμα ζεστό, φωνή καθαρή και χαμόγελο από καρδιάς. Με αλτρουιστικές απόψεις για τη ζωή και αποσαφηνισμένους στόχους και όνειρα για το επάγγελμά της, ξέρει καλά πού βαδίζει. Η Κατερίνα Παπουτσάκη μαγνητίζει και μόνο με την παρουσία της. Η δημοφιλής ηθοποιός όμως δεν αρκείται σε αυτό, ούτε θαμπώνεται από τη λάμψη του αστεριού της. Θέλει να εξελίσσεται καλλιτεχνικά και να μεταμορφώνεται διαρκώς, ακόμα και αν χρειαστεί να ρισκάρει.
Επιλέγει δουλειές ενεργοποιώντας τις πιο απαιτητικές υποκριτικές της δυνάμεις («Κεκλεισμένων των θυρών») και τις υπόλοιπες καλλιτεχνικές δυνατότητές της (τραγούδι). Δεν μασά τα λόγια της αναφέροντας ότι η κρίση της τηλεόρασης, που την έκανε και ευρέως γνωστή, είναι πολιτισμική εκτός από οικονομική και περιμένει να «δείξει τον σωστό δρόμο η δημόσια τηλεόραση».
Στη συνέντευξή της στην «Espresso της Κυριακής» μιλά για την τέχνη της, αποκαλύπτει ποιες αξίες είναι το αντίβαρο στην υπερέκθεση της δουλειάς της και μοιράζεται τη συμβουλή της γιαγιάς της για τον έρωτα!
Μία πολύ γεμάτη χρονιά για σένα. Παίζεις στην παράσταση «Κεκλεισμένων των θυρών» και στη μουσικοθεατρική παράταση «Πειρατές». Μέσα σε όλα αυτά, «τρέχεις» μια δική σου μουσική σκηνή στην Αθήνα, ενώ γυρίζεις και ταινίες. Η πολυπραγμοσύνη λειτουργεί ευεργετικά στην περίπτωσή σου;
«Δική μου μουσική σκηνή; Όχι μόνο! Μαζί με τον αδελφό μου και δύο καλούς μας φίλους. Είναι ένας χώρος που αγαπάμε πολύ, με ιδιαίτερη προσωπικότητα, που φιλοξενεί παραστάσεις, stand-up comedy και ξεχωριστά συγκροτήματα από διάφορα μουσικά ρεύματα. Πάντα δούλευα πολύ! Δεν θέλω να αφήνω τον χρόνο να φεύγει χαμένος! Η δημιουργικότητα πιστεύω ότι ωριμάζει τον άνθρωπο και του δίνει τη δυνατότητα να προσφέρει. Η δική μου υπαρξιακή αγωνία βρίσκεται σε αυτά τα πλαίσια, της προσφοράς και της δημιουργίας».
Πρωταγωνιστείς στην ταινία που βγήκε πρόσφατα στις αίθουσες «Το έτερον ήμισυ». Μίλησε μας για την ταινία.
«Είναι μια διασκεδαστική, κοινωνική κωμωδία, αλλά ταυτόχρονα και εγκεφαλική, από τη Filmopolis, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Σεϊτανίδη, σενάριο του Παναγιώτη Χριστόπουλου και παραγωγή του Πάνου Παπαχατζή. Έχει επίκεντρο τις σχέσεις των ανθρώπων, που από την εποχή του Αδάμ και της Εύας μέχρι σήμερα είναι δύσκολες, περίπλοκες αλλά και γοητευτικές».
Εσύ υποδύεσαι μια παντρεμένη γυναίκα με ακραίες αντιδράσεις στο πάθος και στη ζήλεια. Τελικά, αυτά τα συναισθήματα τρέφουν τον έρωτα;
«Μέτρον άριστον! Όλα χρειάζονται, είναι συναισθήματα που διανθίζουν τη ζωή μας, άλλα όπως λέει και η γιαγιά μου, “το περίσσιο χαλάει το ίσιο”».
Με τον συμπρωταγωνιστή σου στο «Ετερον ήμισυ» Βλαδίμηρο Κυριακίδη, την Έφη Μουρίκη και τον Γιώργο Πολυχρονόπουλο παίζετε στο θεατρικό έργο-σταθμός «Κεκλεισμένων των θυρών» του Ζαν-Πολ Σαρτρ. Υποδύεσαι τη νάρκισσο και παιδοκτόνο Εστέλ που βρίσκεται στην κόλαση. Ένας πολύ απαιτητικός ρόλος. Ο δυσκολότερος που έχεις παίξει;
«Σίγουρα, και ευχαριστώ την Έφη και τον Βλαδίμηρο που με εμπιστεύτηκαν. Είναι ένα σπουδαίο έργο, με διαχρονική αξία, που αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις. Η φιλοσοφική ματιά του Ζαν-Πολ Σαρτρ σε μια θεατρική παράσταση: ο δημοσιογράφος Γκαρσέν (Βλαδίμηρος Κυριακίδης), η υπάλληλος ταχυδρομείου Ινές (Εφη Μουρίκη) και η πλούσια, κοσμική, νάρκισσος Εστέλ (που υποδύομαι) οδηγούνται από τον φύλακά τους (Γιώργο Πολυχρονόπουλο) στην κόλαση και ο θεατής οδηγείται στον φιλοσοφικό κόσμο του Γάλλου συγγραφέα. Ο τρόπος με τον οποίο η Έφη Μουρίκη έχει αντιμετωπίσει ως σκηνοθέτις την παράσταση είναι κατανοητός και προσιτός ακόμη και από ανθρώπους που δεν είναι κοινωνοί του έργου του Σαρτρ. Έτσι, απευθύνεται σε όλον τον κόσμο χωρίς ελιτιστικές φανφάρες, διεισδύοντας στην ουσία των πραγμάτων».
Διαβάστε επίσης: Αχώριστοι στη Θεσσαλονίκη
Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 24 Φεβρουαρίου 2011
