Φαντασία και Πρωτοτυπία έσονται εις σάρκαν μία. 

 

Ο Τίτλος.

Ο Τίτλος είναι Μέγας Παράγοντας τής Επιτυχίας.

Ο Τίτλος είναι το Ήμισυ τής Επιτυχίας (το έτερο ήμισυ είναι το Περιεχόμενο).

Ο Τίτλος είναι Πρόκληση.

Ο Τίτλος είναι Ταυτότητα.

Ο Τίτλος είναι η Συμπύκνωση τού Περιεχομένου.

Ο Τίτλος είναι Μαγνήτης.

…

 

Η Ελληνική Γλώσσα

-ήτοι, ο σημαντικότερος πολιτιστικός και πολιτισμικός θησαυρός στην Ιστορία τής Ανθρωπότητας-

δημιουργεί αδιαλείπτως τα δικά της παιχνίδια,

έχοντας ως αφετηρία τον απέραντο, αβυσσαλέο και ουσιώδη πλούτο της.

Η Ελληνική Γλώσσα είναι Έμπνευση, η Ελληνική Γλώσσα ευνοεί την Έμπνευση,

οι Λέξεις γίνονται Όπλα Κυριολεξίας και συνάμα οι Λέξεις γίνονται Όπλα Μεταφοράς.

Οι Λέξεις τής Ελληνικής Γλώσσας είναι οι πλέον ευεπίφορες σε κάθε λογής διασκευή

και υποδαυλίζουν τη Φαντασία, την Πρωτοτυπία, την Ευρηματικότητα.

Η Ελληνική Γλώσσα είναι Ιδέα, η Ελληνική Γλώσσα γεννά Ιδέες!

…

 

Ο λαϊκότροπος όρος «Πρωϊνάδικο» είναι άκρως διαδεδομένος

και παγιωμένος πια στο μιντιακό λεξιλόγιο ως η μονολεκτικότητα

που είθισται να αντιπροσωπεύει τη ζώνη «10:00-13:00» τής ημεδαπής τηλεόρασης.

Εκπομπές χαμηλής -έως και χείριστης- αισθητικής,

εκπομπές που παράγουν θλιβερής υποστάθμης διασκέδαση

και αντιστοίχως καταποντισμένης ποιότητας ενημέρωση,

με ελάχιστες εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον Κανόνα.

Δεν ευθύνεται η Θεματολογία· τα Πρόσωπα ευθύνονται, ο Τρόπος ευθύνεται.

 

Ξάφνου, λοιπόν, υπ’ αυτό το υφιστάμενο παρακμιακό πλαίσιο,

ήρθε να γεννηθεί μία ιδέα που θέτω στη σκέψη σας και στην κρίση σας.

Η Μαγεία τής Ελληνικής Γλώσσας ήταν πάλι εδώ

για να παραγάγει ένα κράμα όπου συμμετέχουν ισότιμα ο Ρεαλισμός και ο Σουρεαλισμός.

 

«Θα κάνω “πρωϊνάδικο” που θα έχει τον τίτλο “Πρώην Άδικο”

και σλόγκαν τής εκπομπής τη φράση “Η Πρωϊνή Τηλεόραση δικαιώνεται”.»!

Αυτή είναι η άρτι εμπνευσθείσα ιδέα μου,

αυτή είναι η ανάρτηση που έκανα προ ολίγου στο «Twitter».

 

Είναι ο καλύτερος τίτλος όλων των εποχών για «πρωϊνάδικο»;

Είναι ο χειρότερος τίτλος όλων των εποχών για «πρωϊνάδικο»;

Ο καθείς έχει τη δική του κρίση και δικαιούται να καταλήξει στην προσωπική ετυμηγορία του,

αλλά πιστεύω ότι υπάρχει ένα σημείο στο οποίο θα συμφωνήσουμε άπαντες.

Είναι ο πιο πρωτότυπος τίτλος όλων των εποχών για «πρωϊνάδικο».

 

Ετούτος ο τίτλος αποτελεί ηχηρό μήνυμα ΚΑΙ προς την Τηλεόραση,

ΚΑΙ προς τη -χειμαζόμενη από κάθε μορφής αδικίες- Κοινωνία.

Ναι, ακόμη και στα ανάλαφρα θέματα

-πόσω μάλλον στην ενημέρωση για σημαντικά ζητήματα-

πρέπει να προτάσσονται η Δικαιοσύνη, η Αλήθεια, η Αξιοπρέπεια, η Αισθητική,

η Αντικειμενικότητα, η Ανιδιοτελής και Έντιμη Υποκειμενικότητα.

Το «Πρώην Άδικο» γίνεται «Νυν Δίκιο»,

η Πρωϊνή Τηλεόραση δικαιώνει και τιμά την Κοινωνία,

η Πρωϊνή Τηλεόραση κάνει την αυτοκριτική της, αυτοκαθάρεται, δικαιώνεται.

…

 

Θα μπορούσαν αυτά που γράφω

να θεωρηθούν βαυκαλισμός, περι-αυτολόγηση, κομπασμός, φαντασιοπληξία;

Ναι, θα μπορούσαν.

Όμως, να που αμέσως μετά την ανάρτησή μου,

ήρθε μία εξαιρετική κυρία (διαδικτυακή follower μου),

να επεκτείνει την εν λόγω ιδέα και να ενδυναμώσει την ντιενεϊκή στόχευσή της,

βάζοντας ακόμη ένα λιθαράκι στην τελειοποίησή της

και προτείνοντας ως ωδικό σήμα τής εκπομπής

το έξοχο άσμα «Το Δίκιο Μου» τής εμβληματικής Γιώτας Νέγκα.

 

Φανταστείτε το…

Φανταστείτε να έχετε αφιερώσει τρεις ώρες από τη ζωή σας

για να παρακολουθήσετε μία πρωϊνή εκπομπή που θα σάς σέβεται,

που δεν θα πετάει τον χρόνο σας στα σκουπίδια,

που θα σάς αφήνει στο απομεσήμερο -εκεί λίγο πριν τη 1-

με την αίσθηση ότι (εκ)τιμά τη θέαση και την ακρόασή σας,

φανταστείτε, λοιπόν, μία τέτοια εκπομπή,

να σάς αποχαιρετά καθημερινά με τούς στίχους τού Οδυσσέα Ιωάννου  

και με τη μουσική τού Θέμη Καραμουρατίδη:

«Εγώ έχω το δίκιο μου κι εσύ τον κόσμο όλο…»!

 

Φανταστείτε το συγκλονιστικό συναισθηματικό μπέρδεμα

που θα νιώθατε τη στιγμή τού καθημερινού (απο)χαιρετισμού,

όταν η κάμερα θα έκανε «ζουμ» σε κάθε συντελεστή ξεχωριστά

και το προσωρινό «αντίο» που θα σάς έλεγαν τα μάτια του και τα υψωμένα χέρια του  

θα συνοδευόταν από τη φράση «Εγώ έχω το δίκιο μου κι εσύ τον κόσμο όλο…».

Άραγε, προτιμούμε να έχουμε το Δίκιο Μας ή τον Κόσμο όλο;

…

 

«Πρώην Άδικο».

Η Απόλυτη Ιδιοποίηση τού όρου «Πρωϊνάδικο».

Αν έβγαινε στον «αέρα» μία εκπομπή με τον συγκεκριμένο τίτλο,

ετούτη η λαϊκότροπη λέξη ουδέποτε πια θα ήταν ίδια,

καθώς θα τής έπαιρνε τη δόξα η απροσμένως εμφανισθείσα σύνθετη μορφή της.

Όμως, ακόμη κι αν δεν πραγματωθεί αυτή η ιδέα

(ενδεχόμενο που συγκεντρώνει συντριπτικές πιθανότητες,

καθώς τα ανίδεα, διαπλεκόμενα και υπερεκτιμημένα τηλεοπτικά στελέχη,

έχουν πιστοποιήσει πως εχθρεύονται ό,τι καταδεικνύει την ανεπάρκειά τους),

είναι βέβαιο ότι όσες και όσοι αναγιγνώσκετε το παρόν πόνημα,

όταν ακούτε ή διαβάζετε -από τούδε και στο εξής- τη λέξη «Πρωϊνάδικο»

θα ανασύρετε στη μνήμη σας την πρωτότυπη ιδέα που σήμερα εγίνατε κοινωνοί της.

…

 

Κλείνω καταθέτοντας σέβας στην προσωπική αρχή μου «Αναφέρθηκε… Αναρτήθηκε…»·

αρχή που εφαρμόζω διαχρονικώς για το κάθε τραγούδι που γίνεται «Κομμάτι τής Ιστορίας». 

 

Κλείνω με την Αρχή Μου και με το τραγούδι που θα έκλεινε η εκπομπή «Πρώην Άδικο».

Είπαμε· κάτι πρέπει να μάς αφήνει το Τέλος!

Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
https://twitter.com/Ypokosmikos)