O ΛΕΧΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΝΤΡΕΣ!
Αφεντικό πίστευα και πιστεύω ότι υπάρχουν υποθέσεις ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΝΤΡΙΚΕΣ.
Μπορεί πολλές από εμάς να προσπαθήσαμε να ξεπατικώσουμε τις «αντρικές υποθέσεις», μπορεί να προσπαθήσαμε να τις αφομοιώσουμε και να τις αναπαράγουμε, με αποτέλεσμα, να γίνουμε γελοίες, μπορεί να νομίσανε μερικές ηλίθιες από εμάς, ότι ισότητα σημαίνει εξομοίωση, μπορεί… πολλά μπορεί.
Μιλώντας και γράφοντας κάποτε για «αντρικές υποθέσεις» υποστήριζα ότι ΤΟ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, είναι μόνο για άντρες, όπως το ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙ και «η Πουτανιά» είναι μόνο για γυναίκες…
(Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα ΜΟΥ. Ξέρεις αφεντικό, ο παππούς μου έλεγε, ότι μια γυναίκα για να αρέσει πρέπει οπωσδήποτε να διαθέτει στοιχεία… πουτάνας. Αυτός ήταν ο λόγος που εκείνος αποφάσισε να με φωνάζει… «Νανά»… που στα Γαλλικά σημαίνει… «nana» δηλαδή… «πουτάνα», ρώτησε τους γαλλομαθείς να σου πούνε). Ο παππούς μου, επίσης που ήτανε σοφός, υποστήριζε, ότι ο άντρας πρέπει να βλέπει την μάνα της γυναίκας του, γιατί κάθε γυναίκα, υποστήριζε… μεγαλώνοντας «ξεπατικώνει» την μάνα της… και γερνάει όπως η μάνα της. Μια γυναίκα, λοιπόν, για τον παππού μου, για να «κλειδώνει» τον άντρα, θα έπρεπε να χορεύει καλά, για εκείνον, να μαγειρεύει καλά, για εκείνον, να δέχεται τους φίλους του και να τους περιποιείται, να του δίνει μια μέρα την εβδομάδα «ελευθέρας» χωρίς να ρωτάει ποτέ που πήγε και τι έκανε ο άντρας της και στις επίσημες εξόδους να μπορεί η ίδια γυναίκα να μεταμορφώνεται σε Κυρία… για να κλέβει την παράσταση) Κλείνει η παρένθεση για τον παππού.
Ο ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑΚΙΑΣ – ΟΙ ΛΕΧΡΙΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΟΥΣ
Μέρες τώρα, αφεντικό, γίνεται κουβέντα για τους λεχρίτες. Χθες λοιπόν έρχεται ο άντρας μου με τον φίλαθλο στο χέρι (άρρωστος γαύρος φυσικά) και μου δείχνει το άρθρο του «αποδυτηριάκια» στον οποίο υποκλίνομαι προσωπικώς.
Γράφει λοιπόν: «Πρέπει να είναι πολύ ξεφτιλισμένος ένας άντρας για να τον αποκαλέσεις λεχρίτη. Δεν μιλάμε για γυναίκες. Η λέξη λεχρίτης ταιριάζει μόνο στους άντρες…Τα παλιά χρόνια από τον άντρα περίμενες την μπέσα, την αξία, την βοήθεια, το κατιτίς. Όταν όμως ο άλλος είναι ο τίποτας, ο εντελώς τιποτένιος, αυτός που γεννήθηκε μόνο για ζημιά, μόνο για να σου κάνει τράκα… ε… αυτός είναι ο λεχρίτης. Ο ΛΕΧΡΙΤΙΣΜΟΣ, ως φιλοσοφία ζωής, δεν αφορά τα θηλυκά, ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ…
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ!
Αφεντικό, ξέρεις πότε ιδρύεται ο ΠΡΩΤΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΕΧΡΙΤΩΝ;;;;
ΤΟ…1824!!! Από την Ελλάδα δεν είχαν φύγει οι Τούρκοι και στην Αθήνα κάνανε σωματείο. Δέκα χρόνια αργότερα… το σωματείο δημιουργήθηκε και στην Θεσσαλονίκη .Σύμφωνα με την παράδοση οι λεχρίτες γιορτάζουν την μέρα του Ασώτου. Σας θυμίζω ότι ο Άσωτος ήταν ο τύπος που ζήτησε από τον πατέρα του ό,τι του ανήκε για να τα φάει στις πουτάνες και στα μπαρμπούτια… Αυτός είναι ο Άσωτος, τον οποίο γουστάρουν οι Έλληνες και οι οποίοι δεν γουστάρουν… τον Σωτήρη…
Υποκλίνομαι στο κείμενο – σταθμό του «αποδυτηριάκια» λοιπόν, γιατί, αφεντικό μου τεκμηρίωσε ένα κατεξοχήν αντρικό χαρακτηριστικό, επιχειρηματολογώντας και ανατρέχοντας σε ιστορικές πηγές.
Τι ρωτήσατε; Αν ένας λεχρίτης μπορεί να φοράει κουκούλα; Φυσικά και μπορεί και όχι μόνο τις απόκριες. Η κουκούλα φοριέται όλες τις εποχές και δεν έχει χρώμα. Η κουκούλα, κουκλίτσες μου, μπορεί να μην είναι μαύρη, μπορεί να είναι ροζ, κίτρινη, πράσινη… μπορεί να είναι ακόμη και με παγιέτες…
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ – Ο ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΥΚΟΥΛΑ!
Καταρχάς τον Σκούρτη τον διαβάζω πάντα. Μ΄ αρέσει που συναντιόμαστε και στην «Στοά» του Χρήστου και μου κρατάει το χέρι δίνοντας χειροφίλημα. Με τίμησε επίσης με την κριτική του στο Μπικουτί. Τον Σκούρτη τον διαβάζω γιατί διαμορφώνει άποψη, γιατί προκαλεί, γιατί γουστάρει ανελέητα τις γυναίκες και το δείχνει.
Με το που διαβάζω το κείμενό του λοιπόν για τους bloggers, λέω στον Άλεξ, «ωχ»… ο Σκούρτης τα ρίχνει και στον Μάκη… Διαβάζω για το υστερόγραφο και ξαναλέω «ξανά-ωχ»…Σε λίγες ώρες, βλέπω να έχει ανέβει, στην ζούγκλα μας η απάντησή σου αφεντικό. Κλικάρω με ένταση. Διαβάζω… Είσαι μάγκας τελικά.
Η ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΚΑΙ Ο ΦΕΡΕΤΖΕΣ!
Ξέρετε λοιπόν τι νοιώθω; Καταρχάς οι «κουκουλοφόροι» των δρόμων, του διαδικτύου, των εφημερίδων, των καναλιών μου προκαλούσαν και μου προκαλούν αηδία. (Μπορεί να μου έχει μείνει από τις ταινίες όπου οι δήμιοι φορούσαν την μαύρη κουκούλα με τις τρύπες)…Αυτό όμως που προκαλεί χειρότερη αηδία είναι οι άντρες που φοράνε… φερετζέ!
Αφεντικό βλέπω πολλούς με φερετζέ στην τηλεόραση. Ξέρεις… τιμητές των πάντων με λαικίστικες – φασίζουσες απόψεις, ξέρεις… πιονάκια συστήματος που με τις μαλακές βαζελινούχες πατουσούλες τους, μετά το πεντικιούρ, υποστηρίζουν στο πλήθος των τηλεθεατών ότι είναι αμείλικτοι κριτές μιας εξουσίας την οποία υπηρετούν με… υποταγή χανούμισας!! Αν τολμήσεις κριτική… στον «φερετζέ», σαλπίζουν στα χανουμάκια τους τα υποταγμένα να κηρύξουν «ιερό πόλεμο» στους υβριστές…
Δουλεύω στο σύστημα, ξέρεις… και μετά από 18 χρόνια… που είμαι εκτεθειμένη στην τοξίνη… το Σάββατο τα ξημερώματα ο Αλεξ που είναι καλλιτέχνης, ρομαντικός, ευαίσθητος, μορφωμένος, που μελετάει την δημοκρατία της Σπάρτης και παθιάζεται με την Ιοκάστη… με σοκάρισε… γιατί μου είπε αλήθειες… Έχω υιοθετήσει και αναπαράγω, βλέπεις, την κρατούσα «μιντιακή άποψη» περί πραγματικότητας… που είναι ισοπεδωτική… την στιγμή που διακηρύσσω ότι «ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ»…Ξέρεις αφεντικό τι έκανα; Σε στενό μεν κύκλο, αλλά σε… «κύκλο» ισοπέδωσα δουλειές του… Χατζηδάκη… με κυνικό τρόπο, σαν… σαν να ήμουνα… πανελίστας, ενώ λίγες ώρες πριν είχα υπερασπιστεί τον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΔΑΚΗ… και την αποχώρησή του από την πιλοτική εκπομπή των… «ΡΑΠΕΡ»…
Η Θέση μου για ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ, από τον «πιλότο της εκπομπής».
Ο Γιώργος Παπαδάκης, λοιπόν, για μένα καλά έκανε και σηκώθηκε και έφυγε από μια εκπομπή, που θέλουν να την παρουσιάζουν με «νεανική ματιά» άνθρωποι που ζούνε, εργάζονται και αναπτύσσονται με τις ευλογίες του συστήματος που υπηρετούν. Είναι ανήθικο… να προσκαλείς άνθρωπο που 33 χρόνια «κρεμάει» τον εαυτό του καθημερινώς στο τσιγκέλι του κρεοπωλείου των μίντια και να απαιτείς να αποκαθηλώσει συναδέλφους που… απουσιάζουν!
Είναι επίσης ανήθικο… είναι επικίνδυνο… είναι φασιστικό… να λοκάρονται ως στόχοι επίθεσης οοοοοολοι οι άνθρωποι που εργάζονται στα μίντια από… άτομα που… «έλεος», τα κίνητρά τους… είναι η ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους… Για να «κερδίσει» δηλαδή, πελατάκια ο Κανάκης, οι Γκόιν κάτι… ο Λάκης… πρέπει να μπούνε με το ζόρι στην μηχανή του κιμά… οι υπόλοιποι…
Για να «κερδίσουμε» πελατάκια κάποιοι… πρέπει να απολογούμαι ή να γίνομαι συνήγορος υπεράσπισης εγώ, του «θεσμού της ενημέρωσης», ακούγοντας παιδάκια που δουλεύουν έξι μήνες, ένα χρόνο η δύο χρόνια σε κανάλι… και που τους δίνουν το δικαίωμα να… σηκώνουν το δάχτυλο και να γίνονται εισαγγελείς ανθρώπων που έχουμε κακοποιηθεί, που έχουμε γονατίσει, που έχουμε υπερβάλει, που έχουμε λαθέψει, που έχουμε αδικήσει, που έχουμε δουλέψει εκατοντάδες Σαββατοκύριακα βάρδιες, που έχουμε μεταδώσει κορυφαία γεγονότα που άλλαξαν την ζωή του πλανήτη, που έχουμε συγκρουστεί, που έχουμε απολυθεί, που έχουμε πεινάσει, που έχουμε χάσει ανθρώπους, που έχουμε τσακιστεί στην προσπάθεια «να μας επιλέγει το κοινό για την ενημέρωσή του», που έχουμε τοξινωθεί, που έχουμε χάσει προσωπικές ζωές, που έχουμε περιφερθεί, που έχουμε κάνει… και τι δεν κάνει… χτυπημένοι και εμείς από το σκληρό ναρκωτικό που λέγεται «τηλεοπτικός φακός»…
Αφεντικό φοβάμαι πολύ πια το μέσο… φοβάμαι ότι μεταλλάχτηκα ακόμη και εγώ. Γιαυτό σε είπα «μάγκα» που απάντησες στον Σκούρτη έτσι όπως απάντησες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με έπεισες.
ΛΙΓΟ «ΣΕΙΚ» ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!
Βαρέθηκα την Κυριακή που μας πέρασε και με την εκπομπή της Σοφίας Αλιμπέρτη και με την εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού… Κορίτσια κάντε κάτι…Αυτό πάλι το θέμα με τον Πασχάλη Τσαρούχα και την γυναίκα του… το έχω ακούσει τα έξι τελευταία χρόνια ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ που δίνει ή ο ένας ή ο άλλος. (Πως μπορεί δηλαδή να ερωτεύτηκε τον Πασχάλη, βλέποντάς τον με γόβες κόκκινες και ζαρτιέρες …)
Εξαιρετικός ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος στην Αση Μπήλιου. Με εντυπωσίασε για μία ακόμη φορά μιλώντας για τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Ευτυχώς που υπάρχει και ο Θοδωρής στην τηλεόραση και μαθαίνουμε.
Το ραδιοτηλεοπτικό μαθαίνω ότι έχει «λοκάρει» στον «ορό της αλήθειας» και στην «πολυκατοικία».
Εξαιρετική η φωτογραφική δουλειά της Νίκης Τυπάλδου, δουλειά που παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη την Παρασκευή. Η κόρη της η Άννα Δρούζα, συγκινημένη και περήφανη, παρακολούθησε μαζί με πααααρα πολλούς ακόμη, τα εκατοντάδες «κλικ» ζωής που η Νίκη απαθανάτισε σε μια στιγμή ζωής…Οι φωτογραφίες της… εκπέμπουν γεύσεις, αρώματα, μουσικές, έρωτα και θάνατο. Την χειροκροτούμε και υποκλινόμαστε στην προσπάθεια της ζωής της.
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ στην ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ
Η Ζωίτσα μας, αναρρώνει μετά από μια επέμβαση στο πόδι της. Τα επαγγελματικά της σχέδια για το άμεσο μέλλον πολλά , απίστευτα ανατρεπτικά και… μοναδικά. Προσεχώς περισσότερα.
ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…
ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ….ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΑΤΕ…ΣΑΣ ΧΡΩΣΤΑΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ ΜΟΝΟ, ΜΟΝΟ, ΜΟΝΟ, ΜΟΝΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ…ΕΚΤΙΘΕΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΑΣ. ΦΙΛΙΑ – ΦΙΛΙΑ – ΦΙΛΙΑ – ΦΙΛΙΑ.
