.jpg)
Για λανθασμένους χειρισμούς στο πρώτο μνημόνιο (Μάιος 2010) κάνει λόγο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), αποδεχόμενο για πρώτη φορά ότι υπήρξαν σοβαρές παραλείψεις στο ελληνικό πρόγραμμα.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποδέχεται ότι έκανε λάθη και παραλείψεις στο λεγόμενο ελληνικό πρόγραμμα
Με καθυστέρηση 5 ετών, η ηγεσία του ΔΝΤ παραδέχεται ότι δεν πίεσε όσο έπρεπε προς τη σωστή κατεύθυνση ώστε να υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους, επιλέγοντας να συνταχθεί στη γραμμή του Βερολίνου, η οποία προέβλεπε την άμεση και επίπονη δημοσιονομική προσαρμογή («ψαλίδι» σε συντάξεις, μισθούς). Ουσιαστικά, υπάρχει η παραδοχή ότι η Ελλάδα θυσιάστηκε ως άλλη… Ιφιγένεια με την ελπίδα ενός ούριου ανέμου στην ανάπτυξη της Ευρώπης, ο οποίος όμως δεν ήρθε ποτέ, με αποτέλεσμα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να φθάσει πολύ κοντά στη διάλυσή του.
Με την οικονομική κρίση να ρίχνει στη μέγγενη των μνημονίων Ιρλανδία, Ελλάδα και Πορτογαλία, ασκώντας παράλληλα ισχυρές πιέσεις στην ιταλική και ισπανική οικονομία, οι Βρυξέλλες ήταν απρόθυμες να λάβουν
ρηξικέλευθες αποφάσεις, την ίδια στιγμή που το Ταμείο δεν πίεσε όσο έπρεπε προς την κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης του χρέους. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η επιλογή αυτή ήταν καταστροφική για τη χώρα, καθώς βύθισε στην ύφεση την οικονομία και προκάλεσε τη φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού.Η έκθεση
Συνολικά η εμπειρία του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη και στην Ελλάδα ειδικότερα «αποκαλύπτει τα προβλήματα που παρουσιάζουν τα προγράμματα που υποστηρίζει το Ταμείο, όταν η βιωσιμότητα του χρέους δεν είναι εξασφαλισμένη εκ των προτέρων», επισημαίνεται στην έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ειδικότερα, υπάρχει η παραδοχή ότι αυτή «δεν πραγματοποιήθηκε λόγω του φόβου διάχυσης της κρίσης και της έλλειψης δικτύου προστασίας (firewalls) για τα υπόλοιπα μέλη της Ευρωζώνης». Ωστόσο, κρατώντας σε εκκρεμότητα το ζήτημα αυτό -κάτι που παραβίαζε το καταστατικό του Ταμείου-, δεν επανακτήθηκε η εμπιστοσύνη στις ευρωαγορές, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν δύο χρόνια αβεβαιότητας μέχρι τελικά να λάβει δράση η ΕΚΤ, η οποία δεσμεύτηκε να κάνει ό,τι χρειαστεί για να σωθεί το ευρώ.
Στην εν λόγω έκθεση υπάρχει ένας συνοπτικός απολογισμός των 32 προγραμμάτων, συνολικού ύψους περίπου 529 δισ. ευρώ, που χρηματοδότησε το ΔΝΤ σε 27 χώρες μεταξύ του Σεπτεμβρίου του 2008 και του Ιουνίου του 2013.
«Ήρθε αργά και ήταν πολύ λίγη»
«Όταν έγινε τελικά η αναδιάρθρωση του χρέους, αυτή ήρθε πολύ αργά και ήταν πολύ λίγη. Το “κούρεμα” των ελληνικών ομολόγων που είχε στην κατοχή του ο ιδιωτικός τομέας (PSI) ήταν μεγάλο σε σύγκριση με άλλες περιπτώσεις, ενώ την ίδια στιγμή είχαν αυξηθεί και οι πιθανότητες να αποδειχθεί ανεπαρκές για να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα του χρέους» προστίθεται στην έκθεση.
Για τα προγράμματα του 2010 επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και του 2012 επί κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου, το ΔΝΤ παραδέχεται ότι επιδιώχθηκε η εσωτερική υποτίμηση μέσω των μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας και προϊόντων. Για τον σκοπό αυτόν αποφασίστηκαν μέτρα όπως:
- η μείωση των ονομαστικών μισθών και επιδομάτων στο Δημόσιο
- το «ψαλίδι» των κατώτατων αποδοχών
- η μεταρρύθμιση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων
- η προώθηση των αποκρατικοποιήσεων
- ο περιορισμός της γραφειοκρατίας και
- η ενίσχυση του ανταγωνισμού.
