Π. Κ.
Συναινετικοί υπουργοί σε κανονικές κυβερνήσεις δεν υπάρχουν. Η έννοια της συναίνεσης σε ένα πρόσωπο νοείται μόνο σε ειδικές καταστάσεις και σε μείζονος σημασίας κρίσεις. Αυτό το αξίωμα στην άσκηση πολιτικής όφειλαν να το γνωρίζουν ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του στο «Επιτελικό Κράτος», κυρίως δε όφειλε να το γνωρίζει εκείνος ο οποίος ανέσυρε το όνομα «Ευάγγελος Αποστολάκης» από την «πολιτική κληρωτίδα». Διότι, όπως αποδείχτηκε περίτρανα, ούτε ο ναύαρχος κατάφερε να το διαχειριστεί, ούτε και ο πρωθυπουργός φρόντισε να διασφαλίσει την ίδια του την επιλογή.
Το αποτέλεσμα είναι επιπέδου Δελφιναρίου και θεατρικής επιθεώρησης. Σε καμία περίπτωση η πρωτοβουλία Μητσοτάκη για την αποτυχημένη υπουργοποίηση Αποστολάκη, υπό τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε το εγχείρημα, δεν ανταποκρίνεται σε σοβαρά πολιτικά κριτήρια. Καταδεικνύει μείζονα ανεπάρκεια του κυβερνητικού επιτελείου και του ίδιου του πρωθυπουργού να αντιληφθούν τις προδιαγραφές της πολιτικής πραγματικότητας και μείζονα αδυναμία του ίδιου του πρώην αρχηγού ΓΕΕΘΑ και υπουργού Άμυνας αλλά και προσωπικού συμβούλου του Αλέξη Τσίπρα σε ζητήματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής να σηκώσει το πολιτικό βάρος μιας τέτοιας υπόθεσης.
Το αποτέλεσμα είναι πολλαπλά αρνητικό για τον ίδιο τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του. Αρνητικό ως προς τις εντυπώσεις, αρνητικό ως προς τις επιπτώσεις στο κυβερνητικό κόμμα και αρνητικότατο ως προς την πολιτική «δοσολογία» την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να προτείνει στο κυβερνητικό σχήμα. Το άνοιγμα δηλαδή στη «συναίνεση» μέσω Αποστολάκη, την επαναφορά του «αριστερού Θεοδωρικάκου» στο κυβερνητικό σχήμα που είναι «κόκκινο πανί για τον κομματικό μηχανισμό», την υπουργοποίηση Πλεύρη μαζί με την τοποθέτηση σε θέση υφυπουργού Εξωτερικών του Ανδρέα Κατσανιώτη, προσωπικού φίλου του Αντώνη Σαμαρά, που ενισχύει το λεγόμενο «Σαμαρικό Μπλοκ» παρά τις επιμέρους διαφορές μεταξύ των στελεχών της υπερδεξιάς πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας. Ελαφριά οπισθοχώρηση ή «χαρακτηριστική στασιμότητα» παρατηρείται στο λεγόμενο «Καραμανλικό Μπλοκ», που διατηρεί εμβληματικά υπουργεία όπως το Υπουργείο Οικονομικών (Σταϊκούρας), Υπουργείο Εξωτερικών (Δένδιας), Υπουργείο Μεταφορών (Κώστας Καραμανλής).
Όπως ομολογούν κομματικοί παράγοντες στη Νέα Δημοκρατία, ο ανασχηματισμός όχι μόνο απώλεσε αμέσως τη δυναμική του λόγω της «υπόθεσης Αποστολάκη», αλλά και πυροδότησε εσωκομματική γκρίνια σε όσους δεν υπουργοποιήθηκαν αλλά ανέμεναν κάποια αναβάθμιση πιστεύοντας στη λήξη του κεντροαριστερού ανοίγματος Μητσοτάκη και στο φλερτ του πρωθυπουργού στον «Σημιτικό χώρο». Η αποπομπή Χρυσοχοΐδη δεν θεωρείται ικανή για να μετριάσει τις επιπτώσεις αυτής της εσωκομματικής γκρίνιας.
Ένα τρίτο πρόβλημα με μείζονος σημασίας επιπτώσεις που αντιμετωπίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης την επόμενη ημέρα ενός αποτυχημένου ανασχηματισμού αφορά τη λεγόμενη «μάχη της Πανδημίας». Με τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς σε αναστολή εργασίας και τους συνδικαλιστές αναγκαστικά απέναντι, ο πρωθυπουργός θα πρέπει κάπως να πείσει για τους λόγους που τον ώθησαν να καρατομήσει τον Βασίλη Κικίλια και να αναβαθμίσει τη Μίνα Γκάγκα, γνωστή «σύνεδρο» των τηλεοπτικών πάνελ όλο αυτόν τον καιρό. Το «παράδειγμα» της γιατρού Γκάγκα προφανώς διαφωτίζει και εξηγεί το φαινόμενο της αθρόας συμμετοχής στο τηλεοπτικό γίγνεσθαι των στελεχών του ανώτερου ιατρικού στελεχιακού δυναμικού της χώρας από την αρχή της πανδημίας. Προφανώς το τηλεοπτικό-επιστημονικό προσωπικό «επενδύει» σε μελλοντικές, πολιτικού τύπου, αναβαθμίσεις. Όλα εξηγούνται λοιπόν. Τι δεν πήγε καλά στο Υπουργείο Υγείας και ο κ. Κικίλιας το εγκαταλείπει τρέχοντας στο Υπουργείο Τουρισμού; Μήπως τελικά τίποτε δεν πήγε όπως θα έπρεπε σε αυτό το υπουργείο που κλήθηκε να διαχειριστεί τις επιπτώσεις της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης;
Τις αμέσως επόμενες ημέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρεθεί στη ΔΕΘ με προφανώς μαδημένη την επικοινωνιακή αντεπίθεση που ετοίμαζε μετά τις τραγικές επιπτώσεις από τις πυρκαγιές στην Εύβοια, την Αττική και την Ηλεία. Θα έρθει αντιμέτωπος, λοιπόν, με τη στυγνή πραγματικότητα η οποία ακούει στο όνομα «Οικονομία» και η οποία δεν επιδέχεται καλλωπισμούς και επικοινωνιακά τερτίπια. Διότι στην «Οικονομία» επικρατούν οι αριθμοί και οι αριθμοί ως γνωστόν απογυμνώνουν συνήθως τον κάθε βασιλιά.
