Της Βίκυς Κατράνα
Γράφει η Βίκυ Κατράνα
Πολλές φορές αναχωρήσαμε σε τόπους φυσικού κάλλους, πολιτιστικής και ιστορικής μνήμης. Η εκδρομή όμως αυτή άσκησε γοητεία λόγω της όμορφης φύσης της Μακεδονίας και του αρχαιολογικού μουσείου της Πέλλας. Ξεκινήσαμε πρωί από τη Θεσσαλονίκη, στη διαδρομή η ανέλπιστη, δυνατή βροχή ήταν μόνο προάγγελος, ενός περάσματος σε έναν κόσμο μαγικό, δυνατό, αθάνατο καθώς πλησιάζαμε την καρδιά της Μακεδονικής γης.
Φθάνοντας αντικρίσαμε την αρχαία πόλη της Πέλλας να απλώνεται σε έκταση τεσσάρων χιλιάδων στρεμμάτων. Το μουσείο αποτελεί μια μικρογραφία του αρχαιολογικού χώρου, βρίσκεται στο Β.Α. τμήμα του, σε άμεση γειτνίαση με τον σύγχρονο οικισμό της Πέλλας ανατολικά. Ένα μουσείο εντυπωσιακό σε μίνιμαλ στυλ, λιτές γραμμές, αν και κτισμένο σε τρία επίπεδα προβάλλει διακριτικά στο φυσικό τοπίο, μια που το κτήριο είναι βυθισμένο στο έδαφος και φαίνεται «σαν να αναδύεται απ’ αυτό ως ακόμα ένα εύρημα». Ένα μουσείο το οποίο κατασκευάστηκε για αυτήν την έκθεση αφού η μουσειογραφική και μουσειολογική μελέτη έγιναν ταυτόχρονα με την αρχιτεκτονική. Το αποτέλεσμα είναι η απόλυτη εναρμόνιση των διαφόρων ενοτήτων της έκθεσης με τους χώρους που ανασκάπτονται γύρω από το κτήριο.
Στο εσωτερικό του εξασφαλίζεται η συνεχής οπτική επαφή με όλη σχεδόν την έκθεση. Σ’ αυτό συντελεί ο εσωτερικός εξώστης του μουσείου που επιτρέπει τη θέαση των αρχαιοτήτων από ψηλά, ενώ το ορθογώνιο αίθριο που βρίσκεται στο κέντρο του κτηρίου ντύνει με φως τον χώρο και παραπέμπει στην περίστυλη αυλή οικιών της Πέλλας. Είναι ένα έργο σύγχρονων Ελλήνων, της σύγχρονης Ελλάδας που προστατεύει και αναδεικνύει με ευαισθησία αλλά και δυναμισμό τον πολιτισμό της.
Μπαίνοντας στο μουσείο μας καλωσόρισαν ενημερώνοντάς μας σε μια αίθουσα με οπτικοακουστική προβολή σε μεγάλες οθόνες για την ιστορία της περιοχής. Έπειτα με τη βοήθεια ξενάγησης, ξεκινήσαμε την περιήγηση στην έκθεση που αποτελείται από θεματικές ενότητες όπως: η καθημερινή ζωή των κατοίκων της Πέλλας με κύρια εκθέματα: τα εξαιρετικής τέχνης ψηφιδωτά δάπεδα οικιών του Διονύσου και της Ελένης (325 – 300 π.Χ.). Είναι τοποθετημένα στο δάπεδο του εκθεσιακού χώρου, όπως ακριβώς στις αίθουσες συμποσίων που διακοσμούσαν τις οικίες στην αρχαιότητα.
Ψηφιδωτή διακόσμηση δαπέδου, ο Διόνυσος επάνω σε πάνθηρα 325-300 π.Χ.
Συνολικά έξι ψηφιδωτά δάπεδα παρουσιάζονται στην έκθεση: το κυνήγι του λιονταριού, το κυνήγι του ελαφιού, ο Διόνυσος καθισμένος στη ράχη πάνθηρα κρατώντας θύρσο στο χέρι, η αρπαγή της Ελένης, ένα ψηφιδωτό με φυτικό διάκοσμο από το ιερό του θεού Δάρρωνα και η Κενταυρίνα σε σπονδή.
Ψηφιδωτή διακόσμηση δαπέδου, κυνήγι ελαφιού, με πλούσιο φυτικό κόσμημα 325-300 π.Χ.
Η ενότητα της δημόσιας ζωής: Η αγορά είχε εξαίσια θέση στη δημόσια ζωή της Πέλλας. Έτσι εκτίθενται πήλινα σφραγίσματα σε έγγραφα από πάπυρο, αγγεία για το λάδι και το κρασί με ενσφράγιστες λαβές που αποκαλύπτουν τις εμπορικές συναλλαγές με τη Μεσόγειο, μελανοδοχεία, γραφίδες, διάφορα αγγεία που παραπέμπουν σε συμπόσια, σε λατρευτικές τελετές ή οικιακή χρήση. Επίσης εντυπωσιακά τα διακοσμητικά κεφάλια αλόγων ως εξαρτήματα συμποσιακής κλίνης, και τα ασημένια νομίσματα εποχής.
Η ενότητα της θρησκείας όπου παρουσιάζονται ευρήματα από τα ιερά της Πέλλας. Εδώ εντάσσονται και ψηφιδωτά από το ιερό του Δάρρωνα.
Η ενότητα των νεκροταφείων που συμπεριλαμβάνει κτερίσματα, χρυσά στεφάνια, χρυσά λαμπερά κοσμήματα, χρυσές μάσκες πολεμιστών, χάλκινα με χρυσές λεπτομέρειες κράνη πολεμιστών, ερυθρόμορφα αγγεία, επιτύμβιες στήλες χαραγμένες στην ελληνική γλώσσα.
Τέλος την ενότητα με την παρουσίαση του μακεδονικού ανακτόρου της πόλης και την επίδραση του Μ. Αλεξάνδρου στον ευρωπαϊκό και ασιατικό πολιτισμό.
Κάνοντας μια στάση στο αίθριο του μουσείου αλλά και στο καφέ του, με το βλέμμα μας να ταξιδεύει ανάμεσα στον ελαιώνα και στο φως του ουρανού, ακούσαμε τους θησαυρούς του μουσείου να σιγοτραγουδούν τις περιπέτειές τους, πολεμικές, πολιτιστικές, κοινωνικές, προετοιμάζοντας το μεγάλο μακεδονικό έπος του Αλεξάνδρου ίσαμε την Ασία. Ακούσαμε τους θησαυρούς να σιγοψιθυρίζουν τα μυστικά τους στην ψυχή μας, να περιδιαβαίνουν στις οικίες, στην αγορά, στα συμπόσια, στη μάχη, στη ζωή και στον θάνατο.
Το απόγευμα στην επιστροφή μας, κάναμε μια στάση στη γραφική πόλη της Έδεσσας και απολαύσαμε τη θέα, πλάι στους καταρράκτες.
Φθάσαμε στη Θεσσαλονίκη νύχτα πια, γεμάτοι από τα αρώματα και τα χρώματα της φύσης, έχοντας πιει κρασί από τους αμφορείς της πνευματικότητας και της ύλης.
Πηγή: Αρχαιολογικό μουσείο Πέλλας
