Στο πλαίσιο του νέου Κύκλου του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου Η Σκηνή των Βιβλίων η σκηνοθέτρια Ιώ Βουλγαράκη βασίζεται στο -γραμμένο το 2010- βιβλίο του Αργεντίνου Ρόκε Λαρράκι «Μητροφάγος» και παρουσιάζει την ομώνυμη παράσταση στην Πειραιώς 260 για τρεις βραδιές από τις 13 έως τις 16 Ιουνίου.
Η παράσταση της Βουλγαράκη αποτελεί μια αλληγορία για την ανθρωπότητα σήμερα, μια σάτιρα της τοξικής αρρενωπότητας με λυρικές παρεκβάσεις.
Η υπόθεση της Μητροφάγου
Η ιστορία του Μητροφάγου διαδραματίζεται το 1907 σε ένα σανατόριο των προαστίων του Μπουένος Άιρες, όπου μια ομάδα γιατρών αποφασίζουν να υλοποιήσουν ένα τερατώδες πείραμα με στόχο να διερευνήσουν το όριο μεταξύ ζωής και θανάτου. Με εντυπωσιακό κυνισμό, με ιδιάζον χιούμορ και μια αλλόκοτη ατμόσφαιρα τρόμου, ο συγγραφέας Ρόκε Λαρράκι δημιουργεί έναν κόσμο απελπισμένο και γκροτέσκο. Ανδρική υπόθεση τόσο η δράση όσο και η αφήγησή της στον κόσμο αυτό.
Όλοι άνδρες, οι γιατροί του σανατορίου με ένα δικαίωμα που μοιάζει από πάντα κεκτημένο, παρά την ελάχιστη αρχικά ηθική τους αντίσταση, ορίζουν τις ζωές δεκάδων ανθρώπων και ενορχηστρώνουν μια δυστοπία από την οποία ούτε οι ίδιοι ασφαλώς βρίσκουν την έξοδο. Παράλληλα, όσο το πείραμα εξελίσσεται, μια γυναίκα, η προϊσταμένη των νοσηλευτριών, αποτελεί το αντικείμενο του πόθου όλης της επιστημονικής ομάδας. Έτσι, ανελέητος με το φύλο του, ο συγγραφέας δεν διστάζει να το γελοιοποιήσει σε όλα τα κρίσιμα πεδία: ανδρική εξουσία, αυτοπραγμάτωση, φιλοδοξία, έρωτας αλλά και αναζήτηση νοήματος.
Μέσα από την ιστορία μιας ομάδας τρομερά γελοίων, αναπάντεχα επικίνδυνων αλλά και μέτριων επιστημόνων, επιχειρεί την ανατομία μιας απάθειας. Ανάμεσα σε αποκεφαλισμούς, φορεία, στύσεις, τσιγάρα, ψηφοφορίες, ανδρικές φαντασιώσεις, κάποιο θεμελιώδες εξάρτημα της ανθρώπινης φύσης καταστρέφεται ολοσχερώς.
Αφήνει ίχνη άραγε αυτή η καταστροφή;
Στη Μητροφάγο πρωταγωνιστούν ο Δημήτρης Δρόσος, η Μαργαρίτα Κλάγκου, ο Νικόλας Παπαδομιχελάκης, ο Διονύσης Πιφέας, ο Αινείας Τσαμάτης, ο Νικόλας Χανακούλας και η Χριστίνα Χριστοδούλου.
Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
Ποιος θα της το πει;
Πειραιώς 260
Στις 14 – 16 Ιουνίου 2025
Η Χιονάτη αλλιώς: Ένα παραμύθι σε κίνηση
Αντλώντας έμπνευση από τη μορφή της Χιονάτης, η παράσταση χορού Ποιος θα της το πει; του Αλέξανδρου Σταυρόπουλου ανεβαίνει από τις 14 έως τις 16 Ιούνιου στην Πειραιώς 260. Το ανατρεπτικό έργο του χορογράφου προσεγγίζει το διαχρονικό παραμύθι με σύγχρονο και αφαιρετικό τρόπο. Αντί να το αφηγείται, εστιάζει στα σύμβολα που καθόρισαν τη μυθολογία του: το μήλο, τον καθρέφτη, το φιλί και τον αριθμό επτά.
Με βασικό εργαλείο το χιούμορ, η παράσταση Ποιος θα της το πει; αποδομεί στερεότυπα και απευθύνεται με αμεσότητα στο κοινό, δημιουργώντας μια εμπειρία προσιτή και απολαυστική για όλες τις ηλικίες. Μέσα από την αρμονική συνύπαρξη της κίνησης, της μουσικής και του εικαστικού σχεδιασμού, το έργο μάς ξανασυστήνει ένα κλασικό παραμύθι με φρέσκια ματιά.
Τη χορογραφία εκτελούν τέσσερις χορεύτριες (Μαίρη Γιαννούλα, Ελευθερία Ηλιοπούλου, Εύα Γεωργιτσοπούλου, Φωτεινή Μουχτούρη).
El Conde de Torrefiel (Ο Κόμης του Τορεφιέλ)
Το φως μιας λίμνης / La luz de un lago
12 – 14 Ιουνίου 2025
Πειραιώς 260
Μια περφόμανς στο μεταίχμιο θεάτρου, χορού, και εικαστικής εγκατάστασης
Aπό τις 12 έως τις 14 Ιουνίου η Πειραιώς 260 υποδέχεται την φοβερή κολεκτίβα από τη Βαρκελώνη El Conde de Torrefiel με την περφόμανς «Το φως μιας λίμνης / La luz de un lago».
Το νέο τους έργο προσκαλεί τους θεατές να παρακολουθήσουν μια ιδιότυπη ταινία που συνενώνει θραύσματα από τη ζωή ανθρώπων σε ξεχωριστούς τόπους και διαφορετικές μεταξύ τους χρονικές στιγμές.
Τι υπάρχει κάτω το «Φως της λίμνης»
Ένα ζευγάρι που γνωρίζεται σε μια συναυλία των Massive Attack στο Μάντσεστερ το 1995. Δυο άντρες που αμφισβητούν την ομοφοβία με φόντο την ελληνική πρωτεύουσα. Η πρεμιέρα μιας όπερας, που δημιουργήθηκε με τεχνητή νοημοσύνη, στη Βενετία του 2036. Μια τρανς γυναίκα στο μετρό του Παρισιού. Στο Φως μιας λίμνης του καλλιτεχνικού ντουέτου της Tanya Beyeler (Ελβετία) και του Pablo Gisbert (Ισπανία) τέσσερις ιστορίες συνυφαίνονται μεταξύ τους, εμφανίζονται και εξαφανίζονται η μία μέσα στην άλλη, σε μια αφηγηματική μπάμπουσκα, σε έναν καλειδοσκοπικό αντικατοπτρισμό (mise-en-abȋme).
Το έργο μιλάει για τον έρωτα, την εργασιακή πραγματικότητα και τη βία σ’ έναν κόσμο απροσδιόριστο, γεμάτο ασάφειες και θολά σημεία. Οι El Conde de Torrefiel με αυτή την περφόμανς μας φέρνουν μπροστά σε μια ανατρεπτική σκηνική γλώσσα που κινείται στο μεταίχμιο θεάτρου, χορού, και εικαστικής εγκατάστασης. Το Φως μιας λίμνης μας προσκαλεί σ’ ένα συνειρμικό ταξίδι μέσα από εικόνες που ζωντανεύουν με προβολές κειμένων, αφήγηση με voice-over και εμβυθιστικό ήχο.
