«Βροχή τα Βέλη» του Μηνά Βιντιάδη με τον Στράτο Τζώρτζογλου στο Θέατρο Artbox Fargani

Ο Στράτος Τζώρτζογλου πρωταγωνιστεί στο έργο «Βροχή τα Βέλη» του Μηνά Βιντιάδη, το οποίο παρουσιάζεται στο Θέατρο Artbox Fargani στη Θεσσαλονίκη.

Πρόκειται για ένα κοινωνικό έργο που αγγίζει τις σχέσεις των δύο φύλων, τους φόβους και τις αγωνίες του ανθρώπου, αλλά και τη δύναμη της αισιοδοξίας. Το χιούμορ και το γέλιο διαδέχονται τη συγκίνηση, σε ένα συνεχές παιχνίδι συναισθημάτων – όπως ακριβώς είναι η ίδια η ζωή μας.

Ο Στράτος Τζώρτζογλου, ο οποίος συνυπογράφει τη σκηνοθεσία με τη Μαρία Τσαρούχα καταθέτει μια συγκλονιστική, καθηλωτική ερμηνεία.

Τη μουσική της παράστασης υπογράφει ο Γιάννης Ζουγανέλης, ενώ τους στίχους ο Μηνάς Βιντιάδης.

Λέει ο Τζώρτζογλου: «Ο ήρωας που υποδύομαι την ημέρα των γενεθλίων του, «εξομολογείται» στους καλεσμένους του, τη ματαίωση της ζωής του, όντας ο ίδιος πετυχημένος επαγγελματικά ως διαφημιστής, χάνει τον μεγάλο του έρωτα και με αυτή την αφορμή, εξομολογείται «την ματαιότητα του ναρκισσισμού», τη μανία του να αρέσεις με οποιοδήποτε κόστος, αλλά και την «απώλεια της αγάπης», την πίκρα του για το παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ, τον πνιγμό του πατέρα του στον Ατλαντικό, την απώλεια της γιαγιάς του που λάτρευε, τη ξεχωριστή μητέρα του, τον χωρισμό του από την γυναίκα του, που ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του. Ταυτόχρονα όμως, μιλάει με ενθουσιασμό για την «αξία της «αγάπης χωρίς όρια», το πάθος του για μια νέα ζωή γεμάτη συμπόνια και τρυφερότητα για τους άλλους ανθρώπους, την αξία της φιλίας, την ελπίδα του να “ξαναγεννηθεί” ως καινούργιος άνθρωπος»!

Στράτος Τζώρτζογλου – Μυρτώ Δημητρακοπούλου

«Όταν σε πρωτοείδα ένιωσα την καρδιά μου να γίνεται ένα με το κορμί μου».

«Τα μαλλιά σου έμοιαζαν με καταρράκτες – το νερό που δεν έγινε δάκρυα – αν κολυμπούσα θα πήγαινα όπου ονειρευόμουν».

«Πόσο εδώ είσαι ενώ λείπεις – πόσο κοντά σε νιώθω ενώ είσαι τόσο μακριά- πόσο με πνίγει η αγκαλιά σου , εσύ που ήσουν πάντα τρυφερή στα αγγίγματα»

Ο ήρωας μιλάει με ενθουσιασμό για την «αξία της «αγάπης χωρίς όρια», το πάθος του για μια νέα ζωή γεμάτη συμπόνια και τρυφερότητα για τους άλλους ανθρώπους, την αξία της φιλίας,

την ελπίδα του να «ξαναγεννηθεί» ως καινούργιος άνθρωπος.

Λέει στους θεατές: «Έχω μόνο εσάς! Ελάτε να τραγουδήσουμε και να μου ευχηθείτε να διώξω μακριά τον κακό εαυτό μου και εύχομαι ….Να ξαναγεννηθώ …. από την αρχή. Αλήθεια, είναι αργά πια για να «αλλάξω»;