Έληξε σήμερα, το «Τουρνουά προσκεκλημένων της Five&six International», που είχε θέαμα, αγωνία, και εκπλήξεις, σε ένα πρωτόγνωρο, χρονικού ορίου “φορμάτ”, όπου θύμιζε κάτι από ποδόσφαιρο και μπάσκετ.
Μεγάλος, και πανάξιος νικητής αυτού του διεθνούς τουρνουά, αναδείχθηκε ο σταθερότερος όλων… Ο Ολλανδός, Dick Jaspers!
Ο Dick Jaspers νίκησε με 3-0 σετ (18-3, 17-11 και 23-4) τον… απαρηγόρητο, όπως είδαμε στην ζωντανή μετάδοση, Κορεάτη B.J. HWANK που ήταν και η μεγάλη έκπληξη αυτών των αγώνων, αφού απέκλειε τον έναν αστέρα μετά τον άλλον στα προκριματικά, επιδεικνύοντας στον καλύτερο βαθμό, την απίστευτη τεχνική κατάρτιση της Κορεάτικης σχολής. Μιας σχολής, που αναμένεται να σαρώνει όλα τα διεθνή τρόπαια στο κοντινό μέλλον, λόγω της τεράστιας παραγωγής καταρτισμένων αθλητών μπιλιάρδου (με σωστή εκμάθηση, από τα δημοτικά σχολεία ακόμη), ενώ ο υπόλοιπος κόσμος, δείχνει να μην έχει κάποιο οργανόγραμμα ώστε να συνεχίζει να παράγει μεγάλους παίκτες.
Οι δέκα πρώτοι της κατάταξης του τουρνουά, έλαβαν και χρηματικό έπαθλο, που ξεκινούσε με 750 ευρώ για τον δέκατο, και έφτανε τις 75 χιλ. ευρώ για τον πρώτο.
Ο παγκόσμιος πρωταθλητής, Τ. Blomdal, έχασε από τον J.T Kim με 2-1 σετ ο οποίος έχασε στα πέναλτι από τον B.J Hwank.
Ως νεοτερισμός, το χρονικό “φορμάτ”, που ενώ τελειώνει ο χρόνος, ο παίκτης συνεχίζει να παίζει έως που να χάσει πόντο, γοήτευσε θα λέγαμε, όμως, η παράδοση και η αθλητική υφή του μπιλιάρδου, απαιτεί απόλυτη δικαιοσύνη. Δηλαδή, και οι δύο παίκτες, θα πρέπει να παίζουν ίσες στεκιές (προσπάθειες), κάτι που… και εδώ, δυστυχώς, δεν το είδαμε.
Θεωρώ ότι, το χρονικό όριο, θα μπορούσε να υιοθετηθεί στους αγώνες, ώστε να είναι πιο εύκολη η πραγματοποίηση νέων παγκόσμιων ρεκόρ, όμως ο παίκτης που ξεκινάει δεύτερος το σετ ή τον αγώνα, θα πρέπει να παίζει και τελευταίος, ώστε τον νικητή, να τον αναδείξει η καλύτερη επίδοση (μουαγέν) και μόνον αυτή, και όχι αυτός που θα διαχειριστεί (πονηρά ίσως) τον χρόνο. Άλλωστε, αγωνιστικό Γαλλικό μπιλιάρδο, σημαίνει “μουαγέν” και μόνον αυτό. Κάθε τι άλλο, καταστεί την όποια διοργάνωση τζόγο και αυτό το θεωρώ καταστροφικό για το άθλημα.
Το τρίσποντο μπιλιάρδο, είναι πανέμορφο, δύσκολο και ανεξάντλητο από μόνο του (εκ των πραγμάτων) και δεν χρειάζεται να μπει ο εκάστοτε διοργανωτής στην διαδικασία να αλλάξει κάτι, για χάρη περισσότερης αγωνίας. Έχουμε το παράδειγμα του PBA (επαγγελματικό πρωτάθλημα στην Κορέα) άλλωστε, που με τον διπλό πόντο κάθε μπρικόλας(*) αλλοιώνεται η αξιολόγηση των παικτών, μιας και μπορεί κάποιος να χάσει, ενώ πέτυχε περισσότερες καραμπόλες και σε συνδυασμό των σετ, όπου κάποιος παίκτης είναι εφικτό να παίξει μία στεκιά λιγότερη, μόνο αθλητισμό δεν το λες….
Πως να ξεχάσει κανείς άλλωστε, το φετινό “κάζο” του πρωταθλήματος Ολλανδίας, όπου το φορμάτ των σετ μικρής διάρκειας, χωρίς ίσες προσπάθειες (στεκιές), ανέδειξε πρωταθλητή έναν παίκτη με 0,8 μουαγέν (!!!) στον τελικό, ενώ ο φιναλίστ, έκανε…0,9 μουαγέν!! Είναι αθλητισμός αυτό;! Όχι βέβαια! Οι αθλητικοί κανόνες, οφείλουν, όχι να βοηθούν τον πιο αδύναμο, αλλά να μην παρεμποδίζουν τον πιο δυνατό. Αυτός είναι ο απαράβατος νόμος του αθλητισμού… Κι αν ο όποιος δυνατός αθλητής, χρίζεται πρωταθλητής για πολλά χρόνια, θα είναι προϊόν αξιοκρατίας και όχι… ρυθμίσεων.
Η πρόταση μου λοιπόν, για χάρη νέων παγκόσμιων ρεκόρ, και παραμονή του μπιλιάρδου στα αθλητικά ιδεώδη, είναι η εξής:
Αγώνες 45, 60, ή και 90 λεπτών, με ημίχρονο για ξεκούραση (οι αριθμοί είναι συζητήσιμοι) και ίσες προσπάθειες (στεκιές) και για τους 2 παίκτες….
Δείτε τα καλύτερα στιγμιότυπα της τελικής φάσης και την απονομή, στα βίντεο που ακολουθούν.
KIM Jun Tae (KOR) vs Torbjorn BLOMDAHL (SWE)
KIM Jun Tae (KOR) vs HWANG Bong Joo (KOR)
Dick JASPERS (NED) vs HWANG Bong Joo (KOR)
(*) Όταν η μπάλα του παίκτη χτυπά πρώτα σε σπόντα
Απόστολος Βουλγαρίδης
