Με το χαμόγελο να φωτίζει τα πρόσωπά τους και με τα χρυσά μετάλλια που κατέκτησαν στο Mόναχο να κοσμούν τον λαιμό τους επέστρεψαν το μεσημέρι της Δευτέρας στην Αθήνα η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη και ο Λευτέρης Πετρούνιας.
Ως γνωστόν, οι δύο πρωταθλητές μας θριάμβευσαν στη γερμανική πρωτεύουσα, με την Ντρισμπιώτη να πετυχαίνει το νταμπλ, κατακτώντας την πρώτη θέση τόσο στα 20 χλμ. όσο και στα 35 χλμ. βάδην, και τον Πετρούνια να στέφεται για έκτη φορά πρωταθλητής Ευρώπης στους κρίκους, γράφοντας ιστορία στην ενόργανη γυμναστική.
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, στις πρώτες της δηλώσεις μετά την άφιξή της στο «Ελ. Βενιζέλος», μίλησε για τον διπλό της θρίαμβο στο Μόναχο, ενώ δεν θέλησε να αναφερθεί στις μεγάλες δυσκολίες που έχει βιώσει στην πορεία της μέχρι την κορυφή της Ευρώπης.
Για το εκπληκτικό επίτευγμα των δύο χρυσών μεταλλίων στο Ευρωπαϊκό και για το ότι είναι η πρώτη γυναίκα που καταφέρνει κάτι τέτοιο, επισήμανε: «Χαίρομαι που έχω πάρει ευρωπαϊκό μετάλλιο, που έκανα το νταμπλ, που είμαι Ελληνίδα και το έφερα στη χώρα μου».
Σε ερώτηση για το αν… έκλεισε κάποια στόματα που της έβαλαν εμπόδια, με τη συγκεκριμένη μεγάλη επιτυχία, αρκέστηκε να δηλώσει: «Θα χαρώ τη στιγμή μου, δεν θα πάω στο παρελθόν. Έχω να θυμηθώ την προσωπική μου διαδρομή και τίποτα άλλο».
Εν συνεχεία, μιλώντας για τους επόμενους στόχους της, είπε: «Έχουμε στόχους: Βήμα-βήμα για το παγκόσμιο πρωτάθλημα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Αναφορικά με την προπόνηση που κάνει και το εάν είναι μοναχική, ανέφερε: «Είμαι στην Καρδίτσα, αλλά τις βασικές περιόδους βρίσκομαι με τον προπονητή μου, σε προετοιμασία. Έρχομαι στην Αθήνα αρκετά συχνά, για να μπορώ να βρίσκομαι δίπλα του. Είναι πολύ δύσκολη η προετοιμασία, πολλά τα χιλιόμετρα, πολύ μοναχική. Έχουμε πράγματα να σκεφτόμαστε και εγώ και τα κορίτσια (σ.σ. αναφερόμενη στις συναθλήτριές της στο βάδην, που ήταν δίπλα της)».
Από τη μεριά του ο Λευτέρης Πετρούνιας, ο οποίος συνοδευόταν από τη σύζυγο του, Βασιλική Μιλλούση και τα δύο κοριτσάκια τους, μιλώντας για το ιστορικό του επίτευγμα, είπε: «Αισθάνομαι πολύ όμορφα, ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά όπου προσπαθούσα να διαχειριστώ διάφορες καταστάσεις αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά στη ζωή μου. Έχω γίνει, θεωρώ, λίγο πιο σοφός και πιο δυνατός μέσα από δύσκολες καταστάσεις, οπότε έχοντας και τις κόρες μου εκεί να παίρνω δύναμη, απέδωσα πολύ καλά.
Κάθε φορά που κερδίζω ένα μετάλλιο αισθάνομαι το ίδιο όμορφα, δεν έχω νιώσει κορεσμό, έχω την ίδια δίψα για να συνεχίσω, το μυστικό είναι να τελειώνει η διοργάνωση και να παραμένεις ο ίδιος άνθρωπος και να συνεχίζεις με την ίδια δύναμη και την ίδια θέληση την προετοιμασία σου. Μπορώ να πω ωστόσο ότι ήταν ιδιαίτερα όμορφο αυτό το μετάλλιο γιατί ήταν μαζί μου στο στάδιο τα δυο μου παιδιά. Και μόνο που βρίσκονταν οι κόρες μου στην κερκίδα για εμένα, ήταν κάτι που μου έδωσε πολύ δύναμη. Είμαι πλέον πολύ γεμάτος και αυτό με κάνει να αγωνίζομαι με λιγότερο άγχος και λιγότερη πίεση. Οι κόρες μου είναι το χρυσό μου μετάλλιο στις οποίες αφιερώνω και αυτή μου τη διάκριση οπότε όλα τα υπόλοιπα μετάλλια είναι απλώς διακοσμητικά στην τροπαιοθήκη μου»
Πάντα δίπλα του, ο αρχιτέκτονας των επιτυχιών, εθνικός προπονητής Δημήτρης Ράφτης που δήλωσε: «Η βασική μας φιλοσοφία είναι ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε με αυτό που έχουμε και θα προσπαθούμε να το κάνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πρέπει να βοηθηθούν στη Γυμναστική και άλλα πολλά παιδιά ικανά, σαν τον Λευτέρη, που δεν έχουν ακόμη βρει τον δρόμο τους γιατί χρειάζονται λίγο περισσότερο βοήθεια. Όσο τον «τρέφει» αυτό που κάνει, ακόμη και αν τα χέρια του δεν αντέχουν θα το κάνει εξαιρετικά. Είμαι απλά τυχερός που «στα χέρια μου» έχουν πέσει τέτοια παιδιά. Νιώθω ότι είμαι ευλογημένος -όχι προπονηταράς- που μπορώ και δουλεύω με τέτοια παιδιά.»
