Οι επτά επιλογές στο μικροσκόπιο

Ένα είναι βέβαιο (αν και δεν πρόκειται να το παραδεχτούν τα πραγματικά αφεντικά του πρωταθλήματος): ότι και οι επτά διαιτητές  που προτάθηκαν από την αρμόδια επιτροπή της ΕΠΟ για το σήμα της FIFA, είναι της έγκρισης (ή της αρεσκείας…) των γνωστών κροίσων της Σούπερ Λιγκ (Κόκκαλη, Πατέρα, Βαρδινογιάννη κλπ.)
 
Επί της ουσίας: η Ομοσπονδία είχε να επιλέξει μέσα από ένα πλήθος μέτριων ή κακών διαιτητών. Προτίμησε να στείλει στη Νιόν λίστα από έμπειρους, και ικανούς, όπως εκείνη το κρίνει. Βλέπουμε, λοιπόν, πρώτο και κορυφαίο τον Μιχάλη Κουκουλάκη, νεαρό ο οποίος προέρχεται από τζάκι, καθώς ο μπαμπάς του καρπώθηκε πλήθος διεθνών αναμετρήσεων. Υπήρξε βεβαίως μια «χρυσή μετριότητα».
 
Ο Τάσος Κάκος, με καλές και μέτριες διαιτησίες, ήταν προφανές πως θα βρισκόταν στη λίστα, αφού, διευθύνοντας κατά τεκμήριο δύσκολα ντέρμπι την τελευταία τριετία, δεν «χύθηκε» αίμα, ούτε σημειώθηκαν σοβαρά επεισόδια. Όταν θέλει είναι προσεκτικός και αντικειμενικός. Βασικό του ατού, πάντως, είναι ότι ανήκει σε ένα ‘βελούδινο’ Σύνδεσμο (Κέρκυρας), μακράν του παρασκηνίου της μητροπολιτικής Αθήνας ή της μόνιμα αδικημένης Θεσσαλονίκης.
 
Για τον Γιώργο Δαλούκα, η κατακραυγή για τον μη καταλογισμό πέναλτι στο ντέρμπι ΑΕΚ – Παναθηναϊκού είναι νωπή. Όπως και η… σιωπηρή τιμωρία του. Το γιατί βρέθηκε στη λίστα αποτελεί σταυρόλεξο… για λίγους. Όπως και του άπειρου Σταύρου Τριτσώνη, ο οποίος πιθανότατα έχει συμπάθειες σε υψηλά κλιμάκια του ποδοσφαίρου. Όσο για τον πιτσιρικά Ηλία Σπάθα, θεωρώ πως ήταν μια πολύ καλή επιλογή. Ψηλός, άφθαρτος, αντικειμενικός, ο Πειραιώτης διαιτητής έχει δώσει δείγματα υψηλής κλάσης. Σύντομα θα είναι ο κορυφαίος.
 
Και φτάνουμε στις δύο τελευταίες επιλογές : Δημήτρης Καλόπουλος και Βασίλης Παμπορίδης. Ουδείς θα είχε λόγο να ειρωνευτεί την ΕΠΟ αν είχε αποφύγει να τους προτείνει. Μέχρι τώρα, ποτέ δεν θεωρήθηκαν σταθεροί σε απόδοση, ή έκριναν αντικειμενικά σε αγώνα ‘μεγάλου’ σε έδρα «μικρού» (ή «μεσαίου»). Με αυτούς τους διαιτητές, οι οπαδοί των μικρών ομάδων δεν μπορούν να πηγαίνουν ήρεμοι στο γήπεδο. Φυσικά, όταν ευνοούν τους ‘μεγάλους’, ο αθλητικός Τύπος (που ανήκει σε …λαμπερά χρώματα) τους θεωρεί άριστους. Παραδοσιακά!