25 Φεβρουαρίου 2018.
Ο Όσκαρ Γκαρσία, πρώην προπονητής τού Ολυμπιακού
(και γενικότερα πρώην προπονητής),
δέχεται στο γήπεδο τής Τούμπας δολοφονική επίθεση
και -κατόπιν ωρίμου σκέψεως- πέφτει νεκρός.
Οι σκηνές που εκτυλίσσονται στη συνέχεια, θυμίζουν αρχαία κωμωδία
(εεε, τραγωδία, ήθελα να πω).
Κόσμος πολύς μαζεύεται γύρω από τη σορό τού άμοιρου Ισπανού μεροκαματιάρη·
το όπλο τής αποτρόπαιας δολοφονίας βρίσκεται δίπλα στο θύμα
και είναι ένα ρολό ταμειακής μηχανής (τύπου «Καλάσνικοφ»),
ενώ το τραύμα που έχει επιφέρει τον θάνατο
είναι μία αποτρόπαια εκδορά και μία εκχύμωση στο πάνω χείλος.
Όσοι βλέπουν την πληγή αποστρέφουν αμέσως το βλέμμα τους,
μην αντέχοντας να αντικρίζουν τη διαμελισμένη σάρκα.
Ο Όσκαρ Γκαρσία μεταφέρεται αμέσως στο νεκροτομείο τού γηπέδου,
όπου διαπιστώνεται απλώς η αποχώρησή του από τα εγκόσμια.
Η Υφήλιος συγκλονίζεται,
το Παγκόσμιο Κοροϊδόσφαιρο δεν θα ’ναι ξανά το ίδιο.
…
Χθες είχαμε την -ελέω Π.Α.Ο.Κ.- «ασπρόμαυρη» επέτειο
τής άνανδρης εκτέλεσης τού Όσκαρ Γκαρσία.
Ως όφειλα, επικοινώνησα με τον δολοφονημένο πρώην προπονητή,
για να μού κάνει επ’ ευκαιρία τής ημέρας κάποιες δηλώσεις
και εκείνος απεφάσισε να σπάσει τη σιωπή του, το τσιρότο του και το κολάρο του,
και να δώσει τις πρέπουσες απαντήσεις
προς αυτούς που αμαυρώνουν τη μνήμη του.
Μού παρεχώρησε, λοιπόν, μία αποκαλυπτική μεταφυσική συνέντευξη,
την οποία ευθύς αμέσως θέτω στη διάθεσή σας…
Κύριε Γκαρσία, έχετε ξεπεράσει τη δολοφονία σας;
Σάς ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας.
Πώς να ξεπεράσω ένα τέτοιο συμβάν;
Ξέρετε τι είναι να σε σκοτώνουν στο άνθος τής ηθοποιΐας σου;
Περιγράψτε μας εκείνες τις τελευταίες στιγμές σας…
Όταν με βρήκε το ρολό τής ταμειακής,
πρώτα στο μπουφάν, μετά στο μάτι, μετά στο μάγουλο και μετά στο χείλος,
αμέσως συνειδητοποίησα ότι θα πέθαινα.
Ήταν πολύ σκληρή αίσθηση εγώ να ψυχορραγώ στον αγωνιστικό χώρο
και να βλέπω ότι ο δολοφόνος μου και οι φίλοι του χοροπηδούσαν στην εξέδρα
σαν τη Βλαχοπούλου, τον Εξαρχάκο, τον Σειληνό και την Ιωαννίδου,
και φωνάζαν’ «Πέθανε ο Όσκαρ… Πέθανε ο Όσκαρ…».
Πώς είναι να σε πετυχαίνει ανοιχτό ρολό ταμειακής;
Μιλάμε για το πιο βίαιο χτύπημα που έχει επινοήσει η ανθρώπινη βαρβαρότητα.
Ποιος «Σίνις Πιτυοκάμπτης» και ποιο στουκάρισμα σε τοίχο;
Ακόμα και το «Big Bang» είναι «piece of cake» μπροστά σε αυτό που βίωσα.
Μα τόσο πολύ πια; Μήπως τα παραλέτε;
Ούτε κατά διάνοια· είμαι απολύτως ακριβής στις διατυπώσεις μου.
Να ξέρετε ότι τα κοιμητήρια θα ήταν γεμάτα με άτομα
που σκοτώθηκαν από ρολό ταμειακής,
αλλά -εξαιρουμένου εμού- όλοι οι υπόλοιποι εξαερώθηκαν.
Τα εκατομμύρια θύματα που έχει προκαλέσει παγκοσμίως το ρολό ταμειακής,
υπήρξαν και η έμπνευση για το γνωστό ανέκδοτο..:
– Γιατί οι ελέφαντες βάφουν τα νύχια τους κόκκινα;
– Γιατί;
– Για να κρύβονται πίσω από τις παπαρούνες.
Έχεις δει ελέφαντα πίσω από παπαρούνα;
– Όχι.
– Είδες τι καλά που κρύβονται;
Εσείς, όμως, δεν εξαερωθήκατε· αντέξατε.
Πεθάνατε μεν, αντέξατε δε.
Φαίνεται ότι είσαστε πολύ γερή κράση…
Ναι, ναι, είμαι σκληραγωγημένος σαν αρχαίος Σπαρτιάτης.
Θυμάστε που οι Σπαρτιάτες βάζαν’ μέσα από τον χιτώνα τους μία αλεπού
και ενώ εκείνη τούς έτρωγε τα σωθικά,
αυτοί έπρεπε να μη φωνάξουν και να μην εκδηλώσουν τον πόνο τους;
Ε, έτσι είμαι εγώ, και δεν μπορώ, ούτε και θέλω ν’ αλλάξω.
Πσσς, μιλάμε ότι είστε αξιοθαύμαστος.
Εντάξει,
ό,τι έκανα το έκανα επηρεασμένος
κι από μία διαφήμιση που έχει παίξει ο ηθοποιός σας, ο Στάνκογλου,
όπου έλεγε «Όλα για την ομάδα σου.».
Μα αυτός είναι βάζελος…
Βάζελος είναι; Μπλιαχ…
Κάθε βαζέλας Παοκτζής έχει π…άνα κόρη.
Μα τι είν’ αυτά που λέτε; Και βρίζετε και μπερδεύετε τα συνθήματα…
Δεν τα μπερδεύω·
απλά,
συνδυάζω αυτά που έμαθα
από τούς διδάκτορες ήθους με τούς οποίους συνεργάστηκα στη χώρα σας.
Όσο για το βρίσιμο,
είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω σε έναν λαό
που με εσκότωσε με τον πιο ανάλγητο τρόπο.
Πριν πεθάνετε, προλάβατε να εξομολογηθείτε;
Ευτυχώς που στις τελευταίες στιγμές μου,
όταν κειτόμουν ημιθανής στο γήπεδο τής Τούμπας,
βρέθηκε εκεί δίπλα μου ένας άγιος άνθρωπος,
ένας πεφωτισμένος ιερέας, ο Καρα-παπάς,
και μού έδωσε άφεση αμαρτιών για όλα.
Πώς ήταν η πρώτη σας επαφή με τον Άλλον Κόσμο;
Εν’ τέλει, πήγατε στον Παράδεισο ή στην Κόλαση;
Στον Παράδεισο φυσικά. Ήταν απόφαση από τον ίδιο τον Θεο-δωρίδη.
Η πρώην ομάδα σας ετοιμάζεται να ανεγείρει προς τιμήν σας
το «Μνημείο τού Αγνώστου Τσιρότου».
Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;
(σιωπά για λίγο
και στη συνέχεια μιλάει με σπασμένη φωνή από τη συγκίνηση)
Είμαι βαθιά υπερήφανος που αυτοί οι άνθρωποι αναγνωρίζουν την προσφορά μου.
Μού αποδεικνύουν για πολλοστή φορά ότι έχουμε το ίδιο αξιακό σύστημα
και τούς ευχαριστώ πολύ
που με έκαναν να μην αισθάνομαι μόνος
κάθε φορά που εξαπατούσα τούς αντιπάλους.
Σάς ευχαριστώ. Να ζήσουμε να μη σάς θυμόμαστε…
Δεν γίνεται να με ξεχάσετε.
Πάντα θα με θυμάστε,
διότι στο πρόσωπό μου δολοφονήθηκε το Ποδόσφαιρο.
Ο Αθλητάμπουρας
