Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Τελικώς, ο τελικός τού κυπέλλου μπάσκετ είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα·
ένα αποτέλεσμα που συνέβη όταν είχε αρχίσει να φαντάζει ως το λιγότερα πιθανό
και δεν απείχε πολύ από τη μετατροπή του σε Απίθανο.
Ο Παναθηναϊκός που πριν από την έναρξη τής αναμέτρησης ήταν το αδιαφιλονίκητο αουτσάϊντερ,
έφτασε στο 30ό λεπτό να προηγείται με 66-57
και -με δεδομένη τη διαφορά των 9 πόντων-
να μπει στην τελευταία περίοδο τού αγώνα ως φαβορί.
Εκεί, κατέρρευσε.
Διαφωνώ οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως
με τη -φαινομενικώς σωστή- παρόλα των δοκησίσοφων μπουρδολόγων αναλυτών
που λένε ότι ο Παναθηναϊκός έχασε επειδή «έσκασε»·
υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα στον Παγκόσμιο Αθλητισμό
που πιστοποιούν ότι η Κούραση, η Σωματική Κούραση,
υπερβαίνεται -ή και εξαφανίζεται (έστω προς στιγμήν)-
όταν κάνει τη λυτρωτική εμφάνισή του το Ψυχικό Σθένος.
Ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ κατέρρευσε από κούραση·
ο Παναθηναϊκός κατέρρευσε από παντελή έλλειψη ψυχικού σθένους,
ο Παναθηναϊκός κατέρρευσε επειδή έχει στον πάγκο του έναν προπονητή
που είναι ανίκανος να εμπνεύσει τούς παίκτες
και να τούς μετατρέψει σε «Φειδιππίδηδες» που πριν καταρρεύσουν σωματικώς
θα ψελλίσουν με υπερηφάνεια το κατόρθωμα που επέτυχαν
καταθέτοντας και την τελευταία ικμάδα τής δύναμής τους:
«Νενικήκαμεν.»!
Στον ιερό πάγκο τού Παναθηναϊκού,
εκεί που επί 13 χρόνια εδέσποζε το ανίκητο «μελιτζανί» τού Ζέλικο Ομπράντοβιτς,
τώρα υπάρχει το κέρινο χρώμα τής Αδυναμίας, τής Δειλίας, τής Ανεπάρκειας, τής Ηττοπάθειας.
Ο Πρήχτης δεν δύναται να δώσει δύναμη στους παίκτες,
διότι πολύ απλά «Ουκ αν λάβεις παρά τού μη έχοντος.».
Και βεβαίως,
ακόμη κι αν παρακάμψουμε
ότι ο Ζέλικο θα είναι ένα παντοτινό -και πιθανότατα αξεπέραστο- μέτρο σύγκρισης
για κάθε προπονητή που (θα) κάθεται στον πράσινο πάγκο,
ακόμη κι αν δεχθούμε
ότι δεν χρειάζεται να είσαι εκρηκτικός άνθρωπος για να κάνεις πρωταθλητισμό,
ακόμη κι αν αναζητήσουμε τον χαρακτήρα τού νυν προπονητή τού Π.Α.Ο. στον όρο «Ήρεμη Δύναμη»,
θα αποτύχουμε οικτρά στην αξιολόγησή μας.
Ο Πρήχτης δεν είναι «Ήρεμη Δύναμη», αλλά «Ήρεμο Οίδημα».
Άχρωμος. Άτονος. Λίγος.
Υπερεκτιμημένος. Φαντασμένος. Παραφουσκωμένος.
*** Τα προς αποφυγήν «επιτεύγματα» που κατήγαγε ο Παναθηναϊκός στην τελευταία περίοδο,
δεν υπάρχει περίπτωση να καταγράφονταν
αν βρισκόταν στον πάγκο ένας άνθρωπος με ισχυρή προσωπικότητα.
Το 66-57 που έλαμπε στο φωτεινό ταμπλό τού γηπέδου στο 30΄,
ακολουθήθηκε από σερί 16-0 τού Ολυμπιακού.
Οι «πράσινοι» είχαν πάθει καθολικό «black out»,
έμειναν -άκουσον, άκουσον- για 7 λεπτά και 24 δευτερόλεπτα άποντοι,
επέτυχαν τον πρώτο τους πόντο με βολή στο 02:36 πριν από το τέλος,
εσκόραραν συνολικώς 6 πόντους -όλους με βολές-
σε δεκάλεπτο που κρινόταν ένας τελικός και συνεπαγωγικώς ένας τίτλος.
16-0 σερί ο Ολυμπιακός, 7΄ και 24΄΄ άποντος ο Παναθηναϊκός.
Άποντος, προπονητή απόντος. Άποντος, προπονητή παρόντος-απόντος.
Ο Παρών-Απών ή ο Απών είναι χειρότερος και καταστροφικότερος;
Φυσικά ο Παρών-Απών.
Ο Πρήχτης είναι ο «Παρών-Απών» τού Παναθηναϊκού.
…
Μετά το ματς, λοιπόν,
ήρθε ο προπονητίσκος που έχει γαντζωθεί στην καρεκλίτσα του,
να κάνει δηλώσεις και να πετάξει τη θλιβερή στερεότυπη πομφόλυγα
«Πρέπει να σηκώσουμε το κεφάλι…».
Πληρώνεται που πληρώνεται τζάμπα,
πληρώνεται που πληρώνεται χωρίς να παράγει έργο,
πληρώνεται που πληρώνεται παράγοντας μόνον ζημία,
ε, είναι ασήμαντος κι αδιάφορος KAI στις δηλώσεις του.
Ο Πρήχτης ανήκει στην κατώτατη κατηγορία προπονητών που εγώ ονομάζω «Διαπιστωτές».
Ο Πρήχτης αρκείται να διαπιστώνει·
βρίσκεται στον πάγκο τού Αυτοκράτορα Παναθηναϊκού,
βρίσκεται στον πάγκο τού μεγαλύτερου και σημαντικότερου συλλόγου τής χώρας,
βρίσκεται στον πάγκο τής -επί 20ετία- καλύτερης ομάδας τής Ευρώπης,
βρίσκεται στον πάγκο τού εξάκις Πρωταθλητή Ευρώπης,
και το μόνο που κάνει είναι -αμειβόμενος πλουσιοπάροχα-
να βλέπει τα ματσάκια, να τα σχολιάζει και να κάνει διαπιστώσεις.
Ο Παναθηναϊκός είναι προτελευταίος στη βαθμολογία τής «Euroleague»
έχοντας 17 ήττες και μόλις 6 νίκες·
μία αναμφιβόλως ντροπιαστική συγκομιδή,
που δημιουργεί σε κάθε φίλαθλο -και εν γένει, σε κάθε νουνεχή άνθρωπο- την εύλογη απορία
«Δηλαδή, αν ο Παναθηναϊκός δεν είχε καν προπονητή,
αν οι παίκτες αγωνίζονταν χωρίς την παραμικρή καθοδήγηση,
αν έκαναν στους αγώνες αυτά που τούς ορίζει το ένστικτό τους,
αν απεφάσιζαν μόνοι τους για τα συστήματα, για τις αλλαγές, για τα time-outs,
θα ήταν χειρότερα τα πράγματα;».
…
Το χαμηλό μπάτζετ και οι προσωρινές απώλειες παικτών λόγω τραυματισμού,
θα ημπορούσαν να ήταν σοβαρά ελαφρυντικά για έναν σοβαρό προπονητή·
όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν καρεκλοκενταυρίζοντα, με έναν βολεμένο,
που αποδεικνύει ότι δεν διαθέτει το στοιχειώδες (επαγγελματικό) φιλότιμο.
Ο Πρήχτης δεν εγκαλείται επειδή είναι ανεπαρκής ως προπονητής τού Παναθηναϊκού·
εγκαλείται διότι παρά τις αποτυχημένες μεταγραφικές εισηγήσεις του,
την κάκιστη διαχείριση των αγώνων
και τα πλείστα όσα παιχνίδια έχουν χαθεί στο τέλος για τον Π.Α.Ο.,
την προτελευταία θέση στη «Euroleague»
και την απώλεια τού κυπέλλου Ελλάδας,
δεν έχει υποβάλει -έστω μια φορά, έστω «για τα μάτια τού κόσμου»- την παραίτησή του.
Ως εκ τούτου,
για να τον βοηθήσω να πράξει αυτό που έως τώρα τού απαγορεύει η δειλία του,
τού θέτω ευθέως το ερώτημα:
Πρήχτη, πότε σκέφτεσαι να παραιτηθείς;
Ο Αθλητάμπουρας
