Τα έψαλλε, λέει, ο Χεν τεν Κάτε στους ποδοσφαιριστές του, αμέσως μετά τη λήξη του άγονου αγώνα στας Σέρρας, όμως αυτό αναμενόταν. Το έχει κάνει και άλλες φορές, χαρακτηρίζοντας τους μαχητές του «πριμαντόνες», «αδιάφορους» και τέτοια. Ωστόσο, γεννιέται η εξής απορία: ποιος ευθύνεται που οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού (όλοι πρώτης γραμμής) δείχνουν αδιάφοροι, τεμπέληδες ή φυγόπονοι στους αγωνιστικούς χώρους; Ασφαλώς ο τεχνικός τους καθοδηγητής. Ποιος ευθύνεται που – αποδεδειγμένα – κάποιοι παίκτες παίζουν για τον εαυτό τους; Σαφώς ο προπονητής τους, ο οποίος προφανώς δεν τους εμπνέει σεβασμό και δεν αισθάνονται πως αποτελεί με την ομάδα ένα κομμάτι δεμένο αρμονικά. Εκεί βρίσκεται η ουσία του προβλήματος. Έτυχε να δω μια – δυο φορές τον Τεν Κάτε στο αεροδρόμιο, την στιγμή που έβγαιναν από την έξοδο «Σέγκεν» τα μέλη της αποστολής. Και τις δύο φορές πρώτος βγήκε ο Ολλανδός και χωρίς να ρίξει τη ματιά του στον χώρο απομακρύνθηκε σαν κυνηγημένος.
Επειδή έχουμε ζήσει διαφορετικές εικόνες στο παρελθόν, θα καταθέσω ότι επί ημερών Φέρεντς Πούσκας, Γιάτσεκ Γκμοχ και Ιβάν Όσιμ (δηλαδή των πλέον επιτυχημένων προπονητών του Παναθηναϊκού) οι κόουτς εμφανίζονταν σχεδόν αλά μπρατσέτα με τον αρχηγό της ομάδας, με χαμόγελο, ηρεμία και φυσικά γενναία σιγουριά που έχει ανάγκη ένα ποδοσφαιρικό τμήμα.
Αλλά, οι σχέσεις στελεχών στον Παναθηναϊκό φαίνεται πως δεν περνούν τις καλύτερες μέρες τους. Στην πρόσφατη «φιέστα» για τον εορτασμό της επετηρίδας του σ υ λ λ ό γ ο υ στο κλειστό του ΟΑΚΑ, συνέβη κάτι απαράδεκτο με την υποστολή των λαβάρων της ομάδας μπάσκετ (που τόσο ενόχλησε τους ευεργέτες του τμήματος Αδελφούς Γιαννακόπουλοι). Η δήλωση του Νίκου Πατέρα που ακολούθησε έστειλε μήνυμα πρώτα αλαζονείας και ακολούθως συγγνώμης. Το μέγα ζήτημα με τις τριβές που αφορούν τα διαδικαστικά του νέου γηπέδου, είναι προφανές ότι έχουν διαταράξει τις σχέσεις μεταξύ των κορυφαίων του… πολυμετοχικού μοντέλου της ΠΑΕ.
Πάμε παρακάτω: Το αποδυτήριο στην Παιανία (αν πιστέψουμε τους «γάτους» ρεπόρτερ ) μάλλον δεν έχει απαλλαγεί από το κλίμα κάτεργου, που καλλιεργήθηκε με ζηλευτή φροντίδα από τους υπεύθυνους, αμέσως μετά την αποχώρηση Μάνου Μαυροκουκουλάκη και Γιάννη Κωστόπουλου… Όμως, ο ποδοσφαιριστής δεν είναι εργαζόμενος «τυπικών υποχρεώσεων», διαφέρει από κάθε άλλο μισθοδοτούμενο. Δεν είναι χειρόναξ να προσφέρει τη γνώση του στα διυλιστήρια της «Μότορ Όιλ» (λέμε τώρα), ούτε υπάλληλος της εταιρείας να διεκπεραιώσει λογιστική. Είναι μεν υπάλληλος, αλλά από αυτούς που επιβάλλεται να εργαστεί απρόσκοπτα και με κέφι, ώστε να καταθέσει την ψυχή του.
Για την ακρίβεια, είναι απαραίτητο να ακούει μια καλή κουβέντα, ακόμη και στη «στραβή» και όχι να τον χαρακτηρίζουν «πριμαντόνα».
