Παρακολουθώντας τις αντιδράσεις των ειδικών και τους οικονομικούς δείκτες της Ιταλίας, καταλαβαίνεις πόσο ισχυρό ήταν το σοκ στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το μη αναμενόμενο Brexit.
Ακόμα και ο κεντροαριστερός Τύπος αγωνίζεται να πείσει τους Ιταλούς για την αναγκαιότητα παραμονής εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πανικός είναι η μοναδική λέξη που μπορεί να αποδώσει την πραγματικότητα. Και είναι μόνο η πρώτη ημέρα μετά την απόφαση για έξοδο των Βρετανών.
Δισεκατομμύρια οι απώλειες από τις επιπτώσεις και τους υπολογισμούς των εισαγωγών-εξαγωγών προς το Ηνωμένο Βασίλειο. Από τη οικονομική συνεισφορά της Βρετανίας στα 14 χρόνια της ευρωπαϊκής συνύπαρξης και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Όλα μετράνε και πονάνε ταυτόχρονα.
Η Βρετανία έδωσε περισσότερα από όσα πήρε, λέει ένας οινοποιός από την Τοσκάνη, εκεί όπου παράγεται το φημισμένο ιταλικό κρασί Chianti. Ενημερωμένος στο έπακρο, υποστηρίζει ότι η Βρετανία προσέφερε ως χώρα 5,5 δις ευρώ ανά έτος στην κοινότητα, και δεν πέφτει έξω.
83 δισεκατομμύρια συνολικά η συνεισφορά της στα χρόνια αυτά, για να εισπράξει πολύ λιγότερα.
Ένας Βρετανός που ζει και εργάζεται χρόνια στην περιοχή, εντελώς ιταλοποιημένος, δήλωσε ότι δεν ψήφισε, αλλά εάν έφθανε μέχρι την κάλπη θα υπoστήριζε το Brexit.
Βαρεθήκαμε, δηλώνει στην κάμερα, τις βλακώδεις θεωρίες των οικονομολόγων και των γραφειοκρατών των Βρυξελλών χωρίς ουσία. Ως Βρετανοί δεν μπορούσαμε να υποφέρουμε άλλο την οικονομική λιτότητα που επέβαλαν στη χώρα μας.
Ο κόσμος φαίνεται ότι έχει πολύ συγκεκριμένη άποψη για ό,τι συμβαίνει.
«Τα τελευταία χρόνια», λέει μια Ιταλίδα επιχειρηματίας, «παρακολουθούμε μια Ευρώπη η οποία δεν παράγει πλούτο ούτε θέσεις εργασίας για τα παιδιά μας. Μια Ευρώπη που έχει στραφεί στην Κίνα για να επιβιώσει. Τα κινέζικα εστιατόρια ήταν ένα αθώο ορεκτικό, για το κυρίως γεύμα που επρόκειτο να ακολουθήσει. Τώρα είναι όλα Κινέζικα. Τα παιδιά μας σπουδάζουν για να κάνουν δουλειές άσχετες με τις σπουδές τους και να εργαστούν στο τέλος ως υπάλληλοι κάποιου μικρομεσαίου Κινέζου επιχειρηματία», για να αναρωτηθεί στη συνέχεια: «Αυτή είναι η ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;».
Πού είναι η Ενωμένη Ευρώπη, διαμαρτύρεται ένας άλλος Ιταλός από την περιφέρεια της Ρώμης. Καλά έκαναν κι έφυγαν οι Βρετανοί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς τον Οκτώβριο που έχουμε δημοψήφισμα.
Την ίδια στιγμή οι βιομήχανοι προειδοποιούν ότι ένα ενδεχόμενο exit της Ιταλίας εξαιτίας δημοψηφίσματος θα σήμαινε το τέλος του κόσμου για τη γείτονα χώρα και επισημαίνουν ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα χαθούν αυτόματα 600 χιλιάδες θέσεις εργασίας. Οικονομικός Αρμαγεδδών, με λίγα λόγια.
Οι Βρετανοί ψήφισαν exit σε περιοχές που ωφελήθηκαν από τη συμμετοχή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι αυτό είναι το παράδοξο. Στη ζωή όμως δεν συμβαδίζει πάντοτε η πολιτική με την οικονομία και πολλές φορές ούτε με τη λογική.
Τώρα, μετά τη το μη αναμενόμενο αποτέλεσμα και τη δολοφονία της βουλευτού των Εργατικών που προηγήθηκε, οι Βρετανοί αποφεύγουν την όξυνση όπως ο διάολος το λιβάνι. Οι Λονδρέζοι ζητούν επαναληπτικές εκλογές. Σκωτσέζοι, Ιρλανδοί και Ουαλοί έχουν διαφορετική άποψη, ενώ το κλίμα που επικρατεί δεν είναι το καλύτερο για την Γηραιά Αλβιώνα.
Ελάτε στο νησί του Μπόρις, γράφει ειρωνικά η εφημερίδα «Independent», κάνοντας αναφορά στον Μπόρις Τζόνσον, που θεωρείται ο πιθανότερος πρωθυπουργός μετά την παραίτηση Κάμερον.
Η Ευρώπη, ενωμένη ή μη, παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις, που εάν δεν ελεγχθούν μπορεί να οδηγήσουν σε ντόμινο και πιθανόν στην πλήρη κατάρρευση του οικοδομήματος των Βρυξελλών.
Είναι γεγονός ότι μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου το ’89, 27 χρόνια μετά, έπεσε και το ίδιο το Βερολίνο.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ έβαλαν το χέρι τους για να αποδυναμώσουν έναν αντίπαλο που δεν θα ήθελαν να τον αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή, ως ηγέτιδα δύναμη μιας ηπείρου.
Το αμερικανικό δόγμα «κάτω η Γερμανία, έξω η Ρωσία» πρόκειται να επιβεβαιωθεί;
Θα δείξει…
