Παρακολούθησα με πολύ ενδιαφέρον τη συνέντευξη του βασιλιά Κωνσταντίνου στην Κοσιώνη και τον Παπαχελά.
Θέλω να πω ειλικρινά μπράβο στους δύο συναδέλφους, διότι κατόρθωσαν να με κρατήσουν στο γυαλί, έπειτα από πολύ μεγάλο διάστημα τηλεοπτικής πλήξης.
Με εντυπωσίασε περισσότερο η συνάδελφος, ίσως γιατί ο Παπαχελάς είχε προηγηθεί και λόγω ηλικίας με μία συνέντευξη σε συνέχειες στο Βήμα. Δεν ειπώθηκε κάτι καινούργιο και πολλά από αυτά αμφισβητούνται, εφόσον οι πρωταγωνιστές δεν ζουν για να ακουστεί η δική τους άποψη, όμως η κουβέντα με έναν Βασιλιά, όσο πρώην κι αν είναι, έχει πάντοτε ενδιαφέρον, πολύ περισσότερο όταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν έχει μιλήσει ποτέ.
Η συζήτηση είχε μία αμεσότητα, χάθηκε κάπου στα Ιουλιανά με ασάφειες και ίσως λίγη άγνοια για τα πραγματικά γεγονότα (είχα την τύχη να τα ζήσω από κοντά λόγω της θέσης του πατέρα μου δίπλα στον Γεώργιο Παπανδρέου), άξιζε όμως τον κόπο να ακούσουν οι Έλληνες πολίτες λεπτομέρειες που η διαδικασία της λήθης διαγράφει από το συνειδητό τους.
Κατ’ αρχάς φάνηκε πόσο διακοσμητικός ήταν ο ρόλος των Βασιλέων στον τόπο. Πόσο επιφανειακή και επίπλαστη ήταν η εξουσία τους.
Μια δράκα αξιωματικών τούς μάντρωσε σε ένα βράδυ και έκανε ό,τι ήθελε. Σε ποια άλλη χώρα θα μπορούσε ένας Παττακός ενώπιον του Βασιλέως να υποστηρίζει ψευδώς ότι τον είχε ενημερώσει για το πραξικόπημα χωρίς αυτό να έχει συμβεί. Ο Αρναούτης, όπως υποστήριξε χθες ο Κωνσταντίνος, όταν τον κάλεσε για να επιβεβαιώσει ότι δεν υπήρχε καμία πληροφόρηση, εκνευρίστηκε τόσο πολύ, που αποκάλεσε ψεύτη τον Παττακό κι έτσι έμαθαν όλοι ότι ο επόμενος έμπιστος του Βασιλέως Κομπότης ήταν εκείνος που είχε ενημερωθεί και συμμετείχε με τους κινηματίες ενταγμένος στην ομάδα Παπαδόπουλου, χωρίς όμως να του το έχει αποκαλύψει!
Όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες εκείνες τις ημέρες συζητούσαν για ενδεχόμενο πραξικόπημα…
Για γέλια και η απάντηση του σταθμάρχη της ΣΙΑ στην Αθήνα, ότι δεν είχε αναμειχθεί στο πραξικόπημα.
Ορκίστηκε στον λόγο της… αμερικανικής τιμής του, όταν ρωτήθηκε όμως από τον Κωνσταντίνο εάν θα ορκιζόταν και για τους συνεργάτες του, απάντησε ότι δεν μπορούσε να το κάνει.
Με λίγα λόγια, οι παρακατιανοί είχαν περισσότερη ενημέρωση από τους πρωταγωνιστές και έκαναν ό,τι ήθελαν. Ο δεύτερος τη τάξει υπασπιστής Κωνσταντίνος Κομπότης και οι υποπράκτορες του Αμερικανού σταθμάρχη της ΣΙΑ…
Ενδιαφέρουσα η άποψη του Κωνσταντίνου και για τους εξόριστους αριστερούς της εποχής. Ήθελε να τελειώσει αυτή η θλιβερή ιστορία. Όταν μάλιστα πρότεινε στον Γεώργιο Παπανδρέου να νομιμοποιηθεί το κομμουνιστικό κόμμα, εκείνος όχι μόνον τον κοίταξε με έκπληξη, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά. Βέβαια, κάποιος έπρεπε να του θυμίσει ότι η άλλη πλευρά, η δεξιά προστατευόμενη και συνοδοιπόρος του, ήταν εκείνη που εξόριζε, ταλαιπωρούσε και βασάνιζε (δεν βασάνιζε μόνο η Χούντα) ή κατά διαστήματα εκτελούσε κιόλας μέσα στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα της εποχής, αλλά, όπως είπε κι ο ίδιος «ποιος μ’ άκουγε τότε;».
Εκείνο το «ποιος μ’ άκουγε τότε;» τα λέει όλα. Καμία πραγματική εξουσία, καμία ισχύς. Εάν λάβει μάλιστα κάποιος υπ’ όψιν την ηλικία του Κωνσταντίνου εκείνη τη δύσκολη περίοδο, μπορεί να καταλάβει πόσο άτυχη ήταν η πατρίδα μας. Από τη μία ανεγκέφαλοι αξιωματικοί και από την άλλη διακοσμητική βασιλεία.
Η συνέντευξη από το ντεκόρ φάνηκε ότι δόθηκε στο εξοχικό (Πόρτο Χέλι) και δεν μπορώ να πω ότι ο Κωνσταντίνος ήταν στα καλύτερά του. Λίγο η άρθρωση, λίγο ο λόξυγγας δυσκόλευαν τον τηλεθεατή, το ενδιαφέρον όμως ακέραιο μέχρι το τέλος.
Θέλει να μείνει στην ιστορία ως ο Βασιλιάς που δεν έγινε αιτία να χυθεί αίμα κι επειδή αυτό ίσως να είναι μία αλήθεια ή ένα άλλοθι, αξίζει τον κόπο να τον πετύχει κάποιος πιο χαλαρό και να μπει περισσότερο στην ουσία πραγμάτων, που είναι φανερό ότι δεν θέλει ακόμα να αποκαλύψει.
Εμπλέκομαι σε δύο τυχαία γεγονότα με τον Κωνσταντίνο και νομίζω ότι μπορώ να σας τα αποκαλύψω.
Την πρώτη φορά ήταν όταν συναντήθηκε στο Τατόι με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ο πατέρας μου συνόδευε τον πρωθυπουργό και επειδή έτυχε να με έχει μαζί του (τότε η διαδρομή Αθήνα-Καστρί ήταν ολόκληρη εκδρομή) προέκυψε αιφνιδιαστικά η συνάντηση Βασιλέως-Πρωθυπουργού, δεν είχε πού να με αφήσει και αναγκάστηκε να με πάρει μαζί του στο αυτοκίνητο που συνόδευε τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Μου είχε κάνει εντύπωση ότι υποδέχθηκε τον πρωθυπουργό με μία ρακέτα του τένις και κοντό παντελονάκι…
Είχε σχολιαστεί άσχημα από το περιβάλλον του τότε πρωθυπουργού, εγώ όμως στα 10 μου το έβλεπα διαφορετικά.
Η δεύτερη επαφή «τρίτου τύπου» έγινε προ 10 ετών κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής εκπομπής μου. Το συμβάν βγάζει πολύ γέλιο, διότι ήταν απρόβλεπτο.
Πριν μπω στο στούντιο, είχα επικοινωνήσει με τον γιο μου Κωνσταντίνο. Σπούδαζε στην Ιταλία κι επειδή την επόμενη μέρα έπρεπε να δώσει ένα δύσκολο μάθημα στο πανεπιστήμιο, ήθελα να τον εμψυχώσω.
Του είπα λοιπόν να μην αγχώνεται, να σταματήσει το διάβασμα, να βγει μια βόλτα με τους φίλους του και να κοιμηθεί νωρίς για να είναι φρέσκος το πρωί. Συμφωνήσαμε και του ευχήθηκα καλή επιτυχία.
Στη ζωή όμως δεν μπορείς ποτέ να υπολογίσεις την αιφνίδια σύνοδο των αστέρων. Τελειώνοντας την εκπομπή, λίγο πριν από το διαφημιστικό διάλειμμα, είχα αρπαχτεί με κάποιον πολιτικάντη υπουργό, όταν τόλμησα να του πω ότι αποτελεί ντροπή για την Ελλάδα η άθλια κατάσταση των ανακτόρων του Τατοΐου και το γεγονός ότι δεν μετατράπηκαν σε Μουσείο για να τα επισκέπτονται οι Έλληνες και να βλέπουν ένα κομμάτι της ιστορίας τους.
Χτυπάει λοιπόν το κινητό μου, ακούω μέσα σε φασαρία και μουσικές «Κωνσταντίνος», θεωρώ ότι είναι ο γιος μου, απαντάω αυθόρμητα «ρε μαλακισμένο, δεν σου είπα να μην ξενυχτήσεις απόψε», για να πάρω την απάντηση με αρκετό χιούμορ από την άλλη πλευρά «κάποιο λάθος κάνετε, δεν είμαι το μαλακισμένο, είμαι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ήθελα να σας συγχαρώ για αυτά που είπατε»!
Αφού ζήτησα συγγνώμη εντυπωσιασμένος από την παρέμβαση, εξηγώντας του ταυτόχρονα ανάμεσα σε γέλια ότι έχω κι εγώ τον δικό μου Κωνσταντίνο, κλείσαμε τη συνομιλία με τη δέσμευση να τα πούμε σύντομα.
Δεν τα είπαμε, ζήλεψα όμως από τη συνέντευξη των συναδέλφων, που θέλω για άλλη μία φορά να τους πω ένα μπράβο.
Κατόρθωσαν τουλάχιστον να με κρατήσουν μπροστά στην τηλεόραση, όσο και η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, άντε κι ο Ολυμπιακός με την ΑΕΚ…
