Επιμέλεια Νικόλας Αρώνης
ΑΠΟ ΤΙΣ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ
Παρίσι, 1960.
Ο Ζαν-Λουί Ζουμπέρ (Fabrice Luchini), ένας ευκατάστατος χρηματιστής και σοβαρός οικογενειάρχης, ζει ήρεμα αλλά βαρετά με την ψηλομύτα γυναίκα του Σουζάν (Sadrine Kiberlain) και τα δυο κακομαθημένα βλαστάρια τους. Όμως ο κόσμος τους θα έρθει τα πάνω κάτω, όταν στον τελευταίο όροφο του σπιτιού τους μετακομίζει μια πολύχρωμη και ζωηρή παρέα από Σπανιόλες, που εργάζονται ως οικιακές βοηθοί στην πολυκατοικία.
Ο Ζαν-Λουί θα συνδεθεί αναπάντεχα μαζί τους, ιδιαίτερα με τη δυναμική Κονσεπσιόν (Carmen Maura) και κυρίως με τη γοητευτική ανιψιά της, Μαρία (Natalia Verbeke), τη νέα υπηρέτρια της οικογένειάς του, που θα τον κάνουν να εκτιμήσει τις απλές χαρές της ζωής…
Μπορεί όμως ν’ αλλάξει ένας άντρας της ηλικίας του;
Διακρισεις: César 2012 – Βραβεία Β’ Γυναικείου ρόλου (Carmen Maura),
Κοστουμιών (Christian Gasc) και Σκηνογραφίας (Pierre-Francois Limbosch)
Πρωταγωνιστούν:
Ζαν-Λουί: Fabrice Luchini
Σουζάν: Sadrine Kiberlain
Μαρία: Natalia Verbeke
Κονσεπσιόν: Carmen Maura
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Jean-Philippe Le Guay
Σενάριο: Jean-Philippe Le Guay, Jerôme Tonerre
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Jean-Claude Larrieu
Μοντάζ: Monica Coleman
Σκηνογραφία: Pierre-Francois Limbosch
Κοστούμια: Christian Gasc
Ήχος: Laurent Poirier
Παραγωγή: Philippe Rousselet, Etienne Comar
Συμπαραγωγή: Vendome Production, France 2 Cinéma & SND
Διεύθυνση Παραγωγής: Jean-Jacques Albert
Πληροφορίες για την ταινια
Μια (εν μέρει) αληθινή ιστορία…
Ο Philippe Le Guay εμπνεύστηκε το σενάριο της ταινίας από τα παιδικά του βιώματα: ο πατέρας του, όπως και του Ζαν-Λουί Ζουμπέρ, ήταν χρηματιστής, αλλά τον μεγάλωσε
μια Ισπανίδα οικιακή βοηθός.
Carmen Maura: Η μούσα του Αλμοδοβάρ.
Η Carmen Maura (ανιψιά του πρώην πρωθυπουργού της Ισπανίας Αντόνιο Μάουρα) είναι μια από τις αγαπημένες μούσες του Πέδρο Αλμοδοβάρ: για το ρόλο της στην ταινία
του «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» (1988) πήρε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Κινηματογράφου (Felix). Για τη συμμετοχή της στην ταινία «Οι γυναίκες του τελευταίου
ορόφου» [Κονσεπσιόν] απέσπασε το César Β’ Γυναικείου ρόλου, ενώ έχει επίσης τιμηθεί τέσσερις φορές με το «ισπανικό Όσκαρ» (Goya).
Luchini-Kiberlain: Το… τρις εξαμαρτείν!
Είναι η τρίτη φορά, μετά το 1996 («Beaumarchais l’ insolent», σκηνοθεσία: Εντουάρ Μολιναρό) και το 1999 («Rien sur Pascal», σκηνοθεσία: Πασκάλ Μπονιτζέρ), που η ηθοποιός Sandrine Kiberlain[Σουζάν] υποδύεται τη σύντροφο του πρωταγωνιστή Fabriche Luchini!
Fabrice Luchini: Σε «πλήρη φόρμα»
Ο ηθοποιός Fabrice Luchini έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από εβδομήντα ταινίες κι έχει διακριθεί πολλές φορές για τις ερμηνείες του (βραβεία Jean Gabin 1991, César
1994, Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Μόσχας 2007). Για το ρόλο του [Ζαν-Λουί] στις «Γυναίκες του τελευταίου ορόφου» η Κριτική αναγνώρισε πως βρίσκεται σε «πλήρη
φόρμα» και ότι «παίζει με χαρακτηριστική άνεση και μια ευαισθησία που ξεχύνεται απ’ την οθόνη» (Filmosphere.com).
Le Guay-Luchini: «Τρίτωσε» το καλό
Είναι επίσης η τρίτη φορά που ο Fabrice Luchini [Ζαν-Λουί] πρωταγωνιστεί σε ταινία του σκηνοθέτη Philippe Le Guay, ο οποίος, εκτός των άλλων, διδάσκει στο εμβληματικό Ινστιτούτο Ανωτάτων Κινηματογραφικών Σπουδών (IDHEC), απ’ όπου πέρασαν και οι Αλάν Ρενέ, Λουί Μαλ, Κώστας Γαβράς, Θόδωρος Αγγελόπουλος κ.ά.
Έγραψαν για την ταινία:
Μια ντελικάτη κωμωδία, που μας αιχμαλωτίζει με το χιούμορ της και διαθέτει το σπάνιο χάρισμα να μην εκβιάζει το χαμόγελό μας. Δεν μας συμβαίνει και συχνά».
Le Journal du Dimanche
«Μια γοητευτική κωμωδία, που φλερτάρει επιδέξια με το κοινωνικό δράμα και το ρομάντζο χωρίς να καταφεύγει σε κανένα κλισέ… Η ειλικρίνειά της σε καθηλώνει».
Excessif.com
«Μας ζεσταίνει με την ανθρωπιά της… Ο Fabriche Luchini [Ζαν-Λουί] και η Sandrine Kiberlain [Σουζάν] συγκαταλέγονται χωρίς αμφιβολία στους σημαντικότερους και πιο
ευφάνταστους καλλιτέχνες της χώρας μας».
Le Monde
«Ο Le Guay αντιμετωπίζει με μεγάλη δεξιοτεχνία το ιδεώδες του έρωτα που δυναμιτίζει τα όρια των τάξεων. Κάτω από την κωμωδία υποβόσκει ένα κοινωνικό δράμα, αλλά ο σκηνοθέτης αποφεύγει σχεδόν μαγικά όλους τους σκοπέλους».
Cahiers du Cinéma
«Ένα τρυφερό ουμανιστικό μήνυμα».
Libération
Ημερομηνία εξόδου: 21/06/2012
Από τη FILMTRADE – Διανομή ΣΠΕΝΤΖΟΣ ΦΙΛΜ
