Οι σχέσεις περνάνε από διάφορα στάδια: του πάθους, του έρωτα, της συγχώνευσης, της αγάπης, της απομάκρυνσης, της αποξένωσης… και κάποιες, όχι λίγες δυστυχώς, φτάνουν κάποια στιγμή στο χωρισμό. Λογικά, από εκεί και πέρα, καινούργιοι κύκλοι σχέσεων αρχίζουν. Τι γίνεται, όμως, με τους πρώην; Τους ξεπερνάμε και προχωράμε ή παραμένει πάντα κάτι που μας συνδέει μαζί τους και δεν τους αφήνουμε πίσω ποτέ;
Μια επώδυνη διαδικασία
Ένας χωρισμός είναι μια επώδυνη διαδικασία. Έχουμε αγαπήσει έναν άνθρωπο, έχουμε μοιραστεί ένα κομμάτι της ζωής μας, έχουμε συνδεθεί λιγότερο ή περισσότερο μαζί του, αλλά δυστυχώς φτάνει μια στιγμή που συνειδητοποιούμε ότι όλα αυτά που μας συνδέουν δεν είναι αρκετά για να μας κρατήσουν μαζί και έτσι αποφασίζουμε να χωρίσουμε. Ο χωρισμός κινητοποιεί παιδικά συναισθηματικά σχήματα. Η αποτυχία της σχέσης και η πικρή παραδοχή ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έκανε για εμάς και άρα πρέπει να φύγει από τη ζωή μας (όποιος κι αν έκανε το τελικό βήμα) ξυπνούν συναισθήματα απόρριψης και εγκατάλειψης, που είναι πιο δυνατά από οποιαδήποτε λογική εξήγηση και δικαιολογία. Το βαθύτερο συναίσθημα είναι ότι ο άλλος δεν μας αγάπησε αρκετά ή με το «σωστό» τρόπο, έτσι ώστε η σχέση να «πάει καλά»…
Διαβάστε περισσότερα στο govastileto.gr
