Σχεδόν σε κάθε έξοδο σταθμού του μετρό, του προαστιακού και των κεντρικών σιδηροδρόμων του Βερολίνου, πάνω στις γέφυρες του ποταμού Σπρέε, o oποίος το διασχίζει, δίπλα στα υπερπολυτελή mall, τα πολυκαταστήματα με τις εκθαμβωτικές βιτρίνες, τα θέατρα και τις αίθουσες συναυλιών υπάρχει και ένας άστεγος, ο οποίος επαιτεί για να πάρει να πιει κάτι ζεστό.
Ιδίως όμως η περιοχή μεταξύ της καγκελαρίας, της Μπούντεστακ, των πρεσβειών, πλάι στο τεράστιο πάρκο της πόλης Τίαγκάρτεν (Tiergarten) και των κεντρικών γραφείων του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος έχει γίνει καταφύγιο αστέγων. Η περίφημη, από το μυθιστόρημα του Αλφρεντ Ντέμπλιν, Αλεξάντερπλάτς και η φουτουριστική Πότσνταμερπλάτς με τα πολυώροφα υπερσύγχρονα κτίρια γραφείων και τα ακριβά ξενοδοχεία δεν εξαιρούνται βέβαια από αυτό το ενδημικό πλέον φαινόμενο. Ούτε λείπουν οι άστεγοι από τις περίφημες και απαστράπτουσες από τη χλιδή, λεωφόρους Κουρφίρστενταμ -του δυτικού- ή Φρίντριχστράσε -του ανατολικού- Βερολίνου.
Σε κάθε γωνία της γερμανικής πρωτεύουσας βλέπει κανείς αστέγους να “ψαρεύουν” στους κάδους του δήμου τα πλαστικά μπουκάλια και τα τενεκεδάκια από αναψυκτικά που πετάνε κάτοικοι και τουρίστες, για να εισπράξουν το αντίτιμο επιστρέφοντας τα και να επιβιώσουν. Έστω και διανυκτερεύοντας χωμένοι μέσα σε πρόχειρα χαρτόκουτα ή τυλιγμένοι με κουβέρτες σε εισόδους μεγαλόπρεπων κτιρίων για να προφυλαχτούν από το πραγματικά δριμύτατο ψύχος που επικρατεί. Ιδίως τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, με τα πλήθη των καταναλωτών να συρρέουν στους υπέρλαμπρους “ναούς της κατανάλωσης”, οι οποίοι βρίσκονται στους ονειρικά στολισμένους και φωτισμένους δρόμους, το θέαμα των αστέγων γίνεται πιο θλιβερό αλλά και σκανδαλώδες. Για όλους αυτούς ισχύει η φράση που λέει ο Γιάννης Αγιάννης στο μυθιστόρημα του Β. Ουγκώ “Οι Άθλιοι”: “Δεν είναι τίποτα να πεθαίνεις: φριχτό είναι να μη ζεις!” Και θα ισχύει για όσο υψώνεται το αόρατο τείχος μεταξύ των ευημερούντων και των αθλίων του Βερολίνου.
Στην πρωτεύουσα της πιο πλούσιας χώρας της Ευρώπης οι άστεγοι είναι εμφανώς περισσότεροι από άλλες -πολύ φτωχότερες- ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ουδείς όμως γνωρίζει τον πραγματικό αριθμό τους διότι δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία. Σύμφωνα πάντως με τα στοιχεία της “Ομοσπονδιακής Ομάδας Εργασίας για την Βοήθεια Αστέγων” , (“Bundesarbeitsgemeinschaft Wohnungslosenhilfe” / “BAG W”), τα οποία χρησιμοποιεί και το γερμανικό υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών, υπολογίζονται σε 17.000 για το 2016. Ήταν δηλαδή, 7.000 περισσότεροι από το 2014. Οι χίλιοι άστεγοι -εκ των προστεθέντων την τελευταία διετία- προέρχονται από την Ανατολική Ευρώπη και οι υπόλοιπες 6000 είναι πρόσφυγες, των οποίων το αίτημα για άσυλο έχει μεν εγκριθεί, αλλά δεν επαρκούν οι κοινωνικές κατοικίες για να τους στεγάσουν. (Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν ωστόσο και 20.000 άστεγοι πρόσφυγες με προσωρινές άδειες παραμονής).
Πηγή: ΑΠΕ
