Η μεγαλύτερη έκπληξη από καταβολής ποδοσφαίρου συνέβη πριν από εννέα χρόνια όταν η Ελλάδα αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Το αληθινό θαύμα.
Μία μέτρια ομάδα, χωρίς ούτε έναν ποδοσφαιριστή υψηλής κλάσεως, χωρίς διακρίσεις στην ατζέντα της, κατάφερε πανάξια και πεντακάθαρα αυτό που δεν είχε καν στόχο. Ανεπανάληπτο.
Ένα τέτοιο απίθανο γεγονός μόνο στο ποδόσφαιρο μπορεί να πραγματοποιηθεί. Κανένα άλλο άθλημα, σπορ, παιχνίδι, δεν προσφέρει πιθανότητες θριάμβου στον κατώτερο, όπως το εξ ορισμού αναξιοκρατικό ποδόσφαιρο. Ίσως γι’αυτό, ίσως και γι’αυτό να παραμένει το δημοφιλέστερο σώου, όμως αυτή είναι μία άλλη ιστορία.
Με αφορμή το αποψινό ματς της εθνικής Ελλάδος με την Σλοβακία κάποιες σκέψεις, ποδοσφαιρικές, ίσως όχι μόνον τέτοιες…
Το καλοκαίρι του 2004 ήταν το πιο λαμπρό της νεώτερης ελληνικής Ιστορίας. Η χώρα ζούσε την απόλυτη υπέρβαση. Πρωταθλήτρια Ευρώπης και καπάκι οι ολυμπιακοί αγώνες της Αθήνας. Τέτοια ξευτύλα δεν έχει ξαναγίνει στην αιωνιότητα.
Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που έκανε ολυμπιακούς αγώνες και η τουριστική της κίνηση παρουσίασε πτώση. Πέρα απ’αυτό. Το κόστος των αγώνων, όχι απλά ξέφυγε, κάποιοι τα ξέσκισαν τα πακέτα, το πιο επώδυνο είναι ότι ακόμα δεν έχει γίνει γνωστή η ζημιά. Ούτε και πρόκειται να… γνωστοποιηθεί, διότι έχει χαθεί ο λογαριασμός.
Ξευτύλα Νο2. Δεν έγινε καμμία αξιοποίηση της πρωτιάς στο Ευρώ της Πορτογαλίας. Ως δια μαγείας η εθνική ομάδα επέστρεψε στα ίδια μετριότατα επίπεδα από το πρώτο κιόλας παιχνίδι μετά το έπος του 2004.
Εξαγγελίες, μεγαλοστομίες, οράματα, ένα κάρο παπαριές. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα πάντα αναξιόπιστο, σκάρτο, παίζει μπάλλα συνεχώς έξω από τα γήπεδα, στα δικαστήρια, τέλος πάντων ακόμα δεν έχει ενταχθεί με αξιοπρέπεια στην κοινωνία.
Η ΜΟΝΗ συμμορίτικη επιχείρηση που τίμησε την Ελλάδα, γράφει ο apodytiriakias.gr
