Αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να καταστούν βιώσιμες οι ελληνικές ακτοπλοϊκές επιχειρήσεις αποτελούν οι ρυθμίσεις που προβλέπουν αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο του κλάδου και οι οποίες περιλαμβάνονται στο σχέδιο νόμου για την ανασυγκρότηση του υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου.
Η εξοικονόμηση που μπορεί να επιτευχθεί για το κόστος λειτουργίας των εταιρειών από τις συγκεκριμένες αλλαγές κυμαίνεται από 3% έως 6% ανά πλοίο και χαρακτηρίζεται από κύκλους της αγοράς αναγκαία μεν αλλά «σταγόνα στον ωκεανό», μπροστά στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα, αφού οι ζημιές που έχουν συσσωρεύσει οι επιχειρήσεις φτάνουν τα 900 εκατ. ευρώ.
Και αυτό γιατί από τη μια το κόστος των ναυτιλιακών καυσίμων έχει αυξηθεί πάνω από 100% από το 2009 μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα η τιμή του τόνου στην ακτοπλοΐα να προσεγγίζει τα 600 ευρώ, ενώ ταυτόχρονα η ελληνική ακτοπλοΐα έχει χάσει περισσότερους από 2,5 εκατ. επιβάτες 445.000 ΙΧ και 140.000 φορτηγά, στις γραμμές του Αιγαίου και της Αδριατικής από το 2009 μέχρι και το 2012.
Στη συρρίκνωση του μεταφορικού έργου έχει συνεισφέρει σε μεγάλο βαθμό και η διατήρηση του ΦΠΑ στο 23% που σε συνδυασμό με την κάθετη πτώση των εισοδημάτων των ελληνικών νοικοκυριών τη τελευταία τριετία, δημιουργούν ένα «εκρηκτικό κοκτέιλ» για την ελληνική ακτοπλοΐα.
Ενας ακόμη βασικός κρίκος της αλυσίδας διατήρησης του κόστους λειτουργίας των πλοίων σε πολύ υψηλά επίπεδα είναι και τα ναυτιλιακά καύσιμα τα οποία αποτελούν το 50% με 60% του συνολικού κόστους των πλοίων της ακτοπλοΐας σήμερα, ενώ το εργασιακό δεν ξεπερνά το 20%.
ΠΗΓΗ: Ναυτεμπορική-Μερική αναδημοσίευση
