Χθες το βράδυ, έχω βγει – ως συνήθως – στη βεράντα με το laptop μου και δουλεύω… Είναι σχετικά δροσερά… ένα air condition βαράει σαν χαλασμένη βενζινομηχανή… βάζω τα ακουστικά… πάει η χαλασμένη βενζινομηχανή… ακούω τη μουσική που γουστάρω και κλαπ-κλαπ-κλαπ γράφω… σταματάω… μπαίνω στη zougla.gr να δω μπας και έχει γίνει η καταστροφή του κόσμου και εγώ είμαι χαμένος στην φωνή της Aretha Franklin…μπααα τίποτα τόσο πια σημαντικό… περνάω μια βόλτα από το Facebook για κανένα friendly request… τι παίζει κ.λ.π.
Όλοι κοιμούνται…
Εμ, πώς και να μην κοιμούνται… 04.30 έχει πάει…
Πωπωπω σε λίγο θα ξημερ…
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Κοιτάζω το ρολόι μου μπας και κάνω λάθος… 04.32… κοιτάζω το κινητό… 04.32… τον υπολογιστή… 04.32.44…
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Το ξέρω ότι ακούγεται εγωιστικό, αλλά αιφνιδιαστικά νιώθω πολύ περήφανος. 27 χρόνια είμαι σ’ αυτή τη δουλειά και έχω κάνει μερικά πράγματα, για τα οποία χαίρομαι πολύ… αυτό όμως είναι κάτι άλλο… Δεν είμαι ρεπόρτερ βλέπετε, για να έχω συνηθίσει σε τέτοιες νίκες…
Όμως δεν είναι ούτε αυτό… αυτό μετά από 27 χρόνια… πιστέψτε με διαρκεί λίγο… φευγαλέα λίγο… είναι η Ακρόπολη… δεν είμαι ούτε ελληνολάτρης… ούτε αρχαιολάτρης… πιστεύω ακράδαντα στο όπου γης και πατρίς… αυτό το πράγμα όμως απέναντι από το σπίτι μου, μου ’χει κλέψει την καρδιά…
Έχω ταξιδέψει – δόξα τω θεώ – σε πολλά μέρη… τέτοιο πράγμα σαν την Ακρόπολη δεν έχω ξαναματαδεί not even close… αν το καλοσκεφτεί κανείς για ερείπια πρόκειται… όμως συνεχίζει και είναι… πώς να την πω τη λέξη!!!… Θα χρησιμοποιήσω μια που σιχαίνομαι, αλλά στην προκειμένη περίπτωσιν είναι ταμάμ: Η Ακρόπολη είναι θεά!
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής είμαι σε περίεργο τριπάκι, γιατί πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα… αυτό το περίεργο κλισέ «ενεργός πολίτης».
Είμαι πολύ περήφανος που έστω και στο τόσο αν έβαλα το δακτυλάκι μου, η Ακρόπολη είναι φωτισμένη… τώρα που γράφω… 05.34 (!!!) συνεχίζει και είναι φωτισμένη…
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ!!!!!
Τελικά τα φώτα σβήσανε (πολύ σωστά) στις 06.00.
Πίεζα εδώ και πολύ καιρό από το blog μου… και πίεσα πιο συστηματικά από τη zougla.gr. Ήθελα πολύ καταρχήν να φωτισθεί η Ακρόπολη, αλλά ήθελα επίσης αυτό να επιτευχθεί από την πίεση του internet.
Πιθανότατα να μη δείτε ποτέ την Ακρόπολη 04.30 το πρωί φωτισμένη… ούτε καν αφώτιστη… πολύ πθανόν να είστε στο Σικάγο, στον Πύργο, στη Λάρισα, στην Κρήτη, ή στο Πέραμα… δεν έχει καμιά απολύτως σημασία…
Η Ακρόπολη είναι ορατή… ορατή… 24ώρες το 24ωρο… είναι ίσως ο μοναδικός σταθερός φάρος που ’χουμε σ’ αυτόν τον πλανήτη ως Έλληνες… και αν δεν είναι αυτό πολιτική, τότε αναρωτιέμαι τι διάολο είναι πολιτική… διαχρονική, διακομματική, ελληνική, παγκόσμια…
Σας ευχαριστώ όλους κι όλες που ψηφίσατε στα polls… ξέρετε, έχει σημασία αυτό στις αποφάσεις… ευχαριστώ τον άνθρωπο που συγκινήθηκε από το θέμα και κίνησε την διαδικασία…
Όταν η ενημέρωση και όχι ο Μάκης, ο Μάνος, ο Γιάννης, η Ελένη καταφέρνει και πείθει την πολιτεία για το αυτονόητο… τότε είναι μεγάλη νίκη για την ενημέρωση (δηλαδή τη δημοσιογραφία), αλλά βασικά, βάλσαμο για τη ψυχή μας…
Αυτό το άρθρο το αφιερώνω στη μνήμη του πολεοδόμου, αρχιτέκτονα, καλλιτέχνη και φίλου μου, Γιάννη Καλαντίδη.
ΥΓ1. Καλό είναι να μη ξεχάσουμε ότι υπάρχουν κι αλλού μνημεία που χρειάζονται φωτισμό… π.χ. στο Ναύπλιο… εδώ και καιρό άνθρωποι από εκεί, που βοήθησαν στέλνοντας e-mail σε μένα για την Ακρόπολη, μου είπαν ότι και στο Ναύπλιο βασιλεύει το σκότος… Δεν μ’ αρέσει να εγκαταλείπω τους φίλους μου στα μισά της διαδρομής… είναι αχαριστία και αγένεια… όπως και το σκοτάδι στο Ανάπλι είναι αχαριστία και αγένεια στον Κολοκοτρώνη… Ε;
ΥΓ2. Σιχαίνομαι τα copy-paste, αλλά αυτό το κείμενο οφείλω το ίδιο να το βάλω και στη zougla.gr και στο blog μου.
