Στον 21ο αιώνα έρευνες και στατιστικά στοιχεία φέρνουν στο φως της δημοσιότητας μια διαρκώς ανερχόμενη δύναμη αλλά και δυναμική της οικονομίας, τη γυναίκα επιχειρηματία. Οι σύγχρονες θεωρίες του μάνατζμεντ (Moore, Buttner και Lavoie) και οι αντίστοιχες έρευνες σε Ευρώπη και Αμερική «ορίζουν» τη γυναίκα επιχειρηματία να έχει τα εξής χαρακτηριστικά,
«να είναι η “κεφαλή” μιας επιχείρησης, να έχει ιδρύσει και ξεκινήσει μια επιχείρηση, να κατέχει τουλάχιστον το 50% της επιχείρησης, να είναι ενεργά συμμέτοχη στη δοίκησή της και συνεπώς να αποδέχεται το ρίσκο της επιχειρηματικότητας.»
Οι γυναίκες, όσες είχαν την οικονομική αλλά και κοινωνική δυνατότητα σε μια εμφανώς ανδροκρατούμενη κοινωνία, στην περίοδο μέχρι τη δεκαετία του 1970 επέλεγαν κατά πλειοψηφία σπουδές με θεωρητική κατεύθυνση και τις σχολές των καλών τεχνών. Το ίδιο το σύστημα ωθούσε τις γυναίκες προς τις επιχειρήσεις του τομέα των υπηρεσιών, και ήταν σύνηθες φαινόμενο οι γυναίκες να παίρνουν θέσεις γραμματέων και όχι διοικητικές ή να απασχολούνταν αποκλειστικά με το αντικείμενο των σπουδών τους. Οι περισσότερες επιχειρήσεις που ανήκαν σε γυναίκες είχαν μικρό αριθμό εργαζομένων, συνήθως μέχρι 10. Ελάχιστες ήταν οι περιπτώσεις των επιχειρήσεων που ξεπερνούσαν αυτή τη δυναμική και ελάχιστη ήταν και η βιβλιογραφία σχετικά με την επιχειρηματικότητα των γυναικών. Σύμφωνα με στοιχεία της ερευνάς του Hakim (1991),
Ø Περίπου 25% των νέων γυναικών επέλεγαν συστηματικά την καριέρα τους από το Λύκειο ακόμη,
Ø 28% των γυναικών απλά ήθελαν να δημιουργήσουν οικογένεια και δεν ενδιαφέρονταν να δουλέψουν,
Ø Περίπου 47% χαρακτηρίζονταν ως «ντρίφτερς-μετακινούμενες» δούλευαν κατ’ ανάγκην ή κατά περίσταση για όσο χρειαζόταν για να συντηρηθούν ή μέχρι να κάνουν οικογένεια.
Ø Μέχρι τη δεκαετία του 1970 οι γυναίκες κατείχαν το 5% μόλις όλων των επιχειρήσεων της Αμερικής.
Καθώς ο αριθμός των εργαζομένων γυναικών διαρκώς αυξάνεται τις τελευταίες δεκαετίες, το αντικείμενο της επαγγελματικής εξέλιξης της γυναίκας έχει πάρει σημαντικές προεκτάσεις και διαστάσεις (Gutek και Larwood, 1989). Για πολλές δεκαετίες η γυναίκα αντιμετωπιζόταν ως «ένας τυπικός και μη φιλόδοξος εργάτης» ο οποίος παρέμενε στη δουλειά μέχρι να παντρευτεί ή να αποκτήσει παιδιά. Στην ουσία υπήρχαν ελάχιστες θεωρίες για τη «γυναίκα επαγγελματία» καθόσον υπήρχαν ελάχιστες τέτοιες γυναίκες. Όπως δηλώνουν οι ίδιοι συγγραφείς,
«οι άντρες κυνηγούσαν την καριέρα, ενώ οι γυναίκες απασχολούνταν σε προσωρινές δουλειές ή σε δουλειές δευτερευούσης σημασίας ως προς την οικογένεια και τις οικογενειακές υποχρεώσεις» (Gutek και Larwood )
Το Κέντρο Επιχειρηματικής Έρευνας Γυναικών αποτελεί τον πιο αξιόπιστο φορέα ερευνών σχετικά με τη γυναικεία επιχειρηματικότητα και απασχόληση στην αγορά εργασίας της Αμερικής (Center for Women’s Business Research). Τα στοιχεία των ερευνών του έρχονται να αναδείξουν τη γυναικεία επιχειρηματικότητα και να αφυπνίσουν τις κοινωνίες και τις οικονομίες για μια νέα και διαρκώς αναπτυσσόμενη δύναμη με απεριόριστες προοπτικές αλλά και ανάγκες, τη γυναίκα επιχειρηματία. Σύμφωνα με στοιχεία της έρευνας του 2008 προκύπτει:
Ø Το 2008 ο αριθμός των επιχειρήσεων στις οποίες η γυναίκα είναι κύριος μέτοχος ή κατά το ήμισυ ανέρχεται σε 10,1 εκατομμύρια ή 40% όλων των ιδιωτικών επιχειρήσεων της Αμερικής.
Ø Συνολικά οι επιχειρήσεις αυτές απασχολούν 13 εκατομμύρια εργαζομένους και αποδίδουν $1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια σε πωλήσεις.
Ø Περίπου ένας στους εφτά Αμερικάνους εργαζομένους απασχολείται σε ιδιωτική επιχείρηση που ανήκει σε γυναίκες εξ ολοκλήρου ή κατά 50%.
Ø Μια στις πέντε επιχειρήσεις με έσοδα $1 εκατομμύριο και πλέον ανήκει σε γυναίκα επιχειρηματία.
Διάγραμμα 1: Πηγή Centre for Women’s Business Research 2003
Και ενώ τα συντριπτικά ποσοστά αυτά ισχύουν για την Αμερικάνικη οικονομία οι Ευρωπαϊκές Οικονομίες φαίνεται ότι «ανδροκρατούνται». Έτσι όπως δείχνει το παρακάτω διάγραμμα 2, μόλις το 22% όλων των entrepreneurs είναι γυναίκες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας οι γυναίκες ιδιοκτήτριες σε ποσοστό 24% με 29% βρίσκονται στους κλάδους του λιανικού εμπορίου, των επιχειρηματικών και προσωπικών υπηρεσιών, ενώ το χαμηλότερο ποσοστό αφορά τους κλάδους των μεταφορών και της επικοινωνίας με ποσοστό γυναικείας ιδιοκτησίας μόλις του 11%. Στο διάγραμμα 2 φαίνεται ότι σε έξι χώρες της Ευρώπης παραπάνω από το 25% των ΜΜΕ ανήκει σε γυναίκες επιχειρηματίες, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Βέλγιο, Φιλανδία και Ελβετία. Τα χαμηλότερα ποσοστά αφορούν στην Ελλάδα, στην Αυστρία, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Δανία, με ποσοστά του 14 έως 16%.
Ποσοστό γυναικών ιδιοκτητριών Ευρωπαϊκών ΜΜΕ, κατά χώρα.
Διάγραμμα 2, Πηγή: Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο ΜΜΕ, 2002
Η χώρα μας ουραγός για άλλη μια φορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δείχνει να έχει δημιουργήσει τις κοινωνικές υποδομές που θα δεχτούν και θα αναδείξουν τη γυναίκα επιχειρηματία. Η επιτακτική αλλαγή ψυχοσύνθεσης και νοοτροπίας υπέρ της γυναικείας επιχειρηματικότητας πρέπει μεταξύ άλλων να στηριχθεί και σε:
Ø Μαθήματα επιχειρηματικότητας και καινοτομίας τόσο στη δευτεροβάθμια όσο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και εκπαιδευτικά σεμινάρια από τους δήμους σε όλη την Ελλαδική επικράτεια,
Ø Σύνδεση του επιχειρηματικού κόσμου με τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ,
Ø Αλλαγή της κοινωνική νοοτροπίας-κουλτούρας που θέλει τη γυναίκα να σπουδάζει για να πάρει πτυχίο και να παντρευτεί, και δημιουργία ευνοϊκών φορολογικών και νομοθετικών μέτρων για την ανάπτυξη επιχειρηματικών δράσεων,
Ø Δυνατότητες χρηματοδότησης (από κεφαλαιοκράτες, αναπτυξιακά προγράμματα και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς) των γυναικείων επιχειρηματικών ιδεών, ισοδύναμης με αυτήν των αντρών.
