Δεν υπάρχει σήμερα σημαντικότερη είδηση, για τη ζωή μας για την πολιτική για την οικονομία, από το μποϋκοτάζ του φρέσκου γάλατος που κοστίζει πάνω από ένα ευρώ το λίτρο. Οι επιπτώσεις μιάς καθολικής συμμετοχής των καταναλωτών θα είναι καθοριστικές για τη συμπεριφορά όλων των βιομηχανιών τροφίμων. Έχουμε χρέος να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας και τα λεφτά μας, αλλά και να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας ως πολίτες και καταναλωτές.
Και όλα αυτά χωρίς κόστος. Μιλάμε για το γάλα που δίνουμε στα παιδιά μας, και πρέπει να πίνουμε κι εμείς μέχρι να πεθάνουμε. Από τις 9 ως τις 14 Ιουνίου είναι σημαντικό να μην αγοράσει κανείς φρέσκο γάλα σε τιμή πάνω από ένα ευρώ το λίτρο. Είναι πολύ λογική τιμή. Με τιμή στον παραγωγό 44 λεπτά, μια λιανική τιμή στα 88 λεπτά επιτρέπει να βγάλει κέρδη και η βιομηχανία και το εμπόριο. Ο παραγωγός στα 44 λεπτά καλύπτει το κόστος των αγελάδων, των τροφίμων της υγείας τους και το κόστος των εγκαταστάσεων που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο κάνει εκατοντάδες εκατομμύρια δρχ για κάθε εκατοντάδα αγελάδας. Βγαίνουν και τα μεροκάματα και ο κόπος και το άρμεγμα και όλα. Δεν είναι δυνατόν με άλλα τόσα να μην βγαίνει η παστερίωση, η εμφιάλωση και η διανομή. Εκεί πρέπει να συμπιεστεί και το κόστος και τα κέρδη.
Ως πολίτες, έχουμε χρέος να αντιδράσουμε θετικά σε μια κοινωνία όπου ο αριθμός των φτωχών αυξάνεται μαζί με τον πλούτο της χώρας. Άρα έχουμε πρόβλημα διανομής του πλούτου. Υπάρχει πλούτος που μοιράζεται άνισα και άδικα. Συμμετέχοντας στο μποϋποτάζ, παίρνουμε (οι φτωχότεροι) ένα μεγαλύτερο μερίδιο.
