Οι παρομοιώσεις και οι μεταφορές είναι ρητορικά σχήματα λόγου, που χρησιμοποιούνται είτε για να τονίσουν μια ιδιότητα ενός ή περισσότερων προσώπων, είτε να τη συσχετίσουν (συγκρίνουν) με άλλα πολύ γνωστά, σε παρόμοιο ή μεγαλύτερο βαθμό. Σάτιρα, διακωμώδηση, λοιδορία και γελοιοποίηση, εκφέρονται ως παρηγοριά και αντίδοτο για την καταδυνάστευση που υφίστανται οι πολίτες από τους πολιτικούς, για τα τεχνάσματά τους, τους άδικους φωτογραφικούς κι ευνοιοκρατικούς νόμους, τις παλινωδίες, την αθέτηση των υποσχέσεών τους, την υποκριτική τους ιδιοσυστασία, τη διαβρωτική διαφθορά τους…

Η Αείλανθος, λόγου χάρη, η υψηλότατη, φυλλοβόλο δένδρο της οικογένειας (Σιμαρουβίδες) όλο και πιο γνωστό στην Ελληνική επικράτεια ως βρωμοκαρυδιά, βρωμόδενδρο και βρωμούσα…
… φέρεται στο παρόν κείμενο μεταφορικά, τόσο για την πολιτεία των κυβερνώντων, όσο για τον τρόπο που διαπλέκονται, διακλαδίζονται, φύονται, αναπαράγονται, πολλαπλασιάζονται, μολύνουν, παρασιτούν, χωροκρατούν, διασπαθίζουν, καταχρώνται και οικειοποιούται τον δημόσιο χώρο, το δημόσιο χρήμα, τους πόρους της χώρας…

Καιροσκοπικό φυτό, η βρωμοκαρυδιά. Εξαπλώνεται επιθετικά, με σπόρους, η ελαφρότητα των οποίων καθιστά εύκολη τη μεταφορά τους με τον άνεμο σε μεγάλες αποστάσεις. Πολλαπλασιάζεται με «εγκάθετα» μοσχεύματα, και με έρπουσες παραφυάδες από το ριζικό της σύστημα.

Αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς και σε σύντομο χρονικό διάστημα ανταγωνίζεται με μεγάλη επιτυχία τα αυτόχθονα δέντρα.

Κάποτε είχε εισαχθεί ως καλλωπιστικό, στον Εθνικό Κήπο, μάλιστα, ως η αείλανθος η υψηλοτάτη. Ο ενθουσιασμός όμως, υποχώρησε αμέσως όταν οι κηπουροί είδαν ότι δεν μπορούσαν να ελέγξουν με κανένα τρόπο τις παραφυάδες του, και δεν άντεχαν την αποκρουστική οσμή του…

Οπότε κατέληξε να λέγεται κοινώς, βρωμοκαρυδιά, βρωμόδενδρο, βρώμούσα…

Ομοίως ο κυνισμός κι ο αμοραλισμός των κρατούντων, έχει δημιουργήσει ένα καινοφανές κι αγεφύρωτο χάσμα, στα πολιτικά πράγματα, θεσμικό μάλιστα, με την εκτροπή των δημοκρατικών διαδικασιών, ως ύβρη και μέσα στη Βουλή ακόμη.

Πολύ ανθεκτική η βρωμοκαρυδιά στην ατμοσφαιρική, χημική και σωματιδιακή ρύπανση, ίσως από την ιδιότητά της ν΄ απορροφά το διοξείδιο του θείου, απρόσβλητο τη σκόνη που αναδεύεται στους τσιμεντοκρατούμενους αστικούς ιστούς και τις αναθυμιάσεις ακόμη και της λιθανθρακόπισσας της ασφάλτου.

Με το σκάνδαλο των υποκλοπών και της παρακολούθησης πολιτικών, δημοσιογράφων, στρατιωτικών, επιχειρηματιών, δικαστικών, κρατικών λειτουργών και ιδιωτών…

Με την μη ανάληψη των πολιτικών ευθυνών στο τραγικότερο Σιδηροδρομικό δυστύχημα της χώρας και τη συγκάλυψη των ηθικών αυτουργών…

Χρησιμοποιώντας αγεληδόν, την επιστολική ψήφο, μεθοδεύοντας το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία της, (ΟΠΕΚΕΠΕ) προσβάλλοντας Δημοκρατία και ντροπιάζοντας τη χώρα ολόκληρη, καθιστώντας την, την πιο διεφθαρμένη της Ευρώπης.

Η αντοχή της βρωμοκαρυδιάς, η οποία οφείλεται στο ριζικό του σύστημα, την καθιστά τόσο επιθετική που μπορεί να προκαλέσει μεγάλες καταστροφές σε θεμέλια κτιρίων, σε υδραυλικές υπόγειες σωληνώσεις ύδρευσης και αποχέτευσης, σε ηλεκτρικά καλώδια και του τηλεφώνου ακόμη.

Ομοίως οι παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, των κρατούντων, τεκμαίρεται ως εξής:

Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου δεν βρήκε ενδείξεις παρανομίας της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ) παρά τις καταγγελίες για παράνομες υποκλοπές, ανεξέλεγκτη. Το 2023, η κυβέρνηση αποφάσισε αλλαγή στη σύνθεση των συνταγματικά κατοχυρωμένων ανεξάρτητων αρχών ΑΔΑΕ και ΕΣΡ, με το Συμβούλιο της Επικρατείας να αρνείται τον έλεγχο της νομιμότητας της απόφασης αυτής.

Η Δικαιοσύνη δεν έχει ασκήσει ποινική δίωξη κατά κρατικών οργάνων για επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών, παρά τις καταγγελίες και τις καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Στο Ναυάγιο της Πύλου η Εισαγγελία Ναυτοδικείου Πειραιά, δεν κάλεσε για εξηγήσεις τους υπαλλήλους του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΕΚΣΕΔ) και του Κέντρου Επιχειρήσεων (ΚΕΠΙΧ) παρά τις ευθύνες που προκύπτουν από τα στοιχεία της δικογραφίας.

Στο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, η Δικαιοσύνη άργησε να αναζητήσει κρίσιμα στοιχεία για τις συνθήκες του δυστυχήματος, με κίνδυνο να καταστεί αδύνατη η συλλογή αποδείξεων.

Η Καταχρηστική ποινικοποίηση της Δικαιοσύνηε συνεχίζει να ποινικοποιεί τα θύματα κρατικής αυθαιρεσίας και τους υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με διώξεις και καταδίκες βασισμένες σε ελλιπή αποδεικτικά στοιχεία.

Είναι πασίδηλο πλέον ότι η ύπαιθρος κι η χλωρίδα κινδυνεύουν από ένα γενεαλογικό δένδρο, την υψηλότατη και δύσοσμη Αείλανθο, κατά κόσμον, βρωμοκαρυδιά, η οποία εδώ και αρκετά χρόνια αποτελεί τον μέγιστο κίνδυνο για την χλωρίδα της χώρας, τόσο, που θα μπορούσε να παραβληθεί με την κοινώς λεγόμενη έκφραση, «η μάστιγα του θεού επί της γης».

Εκμαυλίζοντας τέλος, οι κυβερνώντες πολιτικοί κάθε έκφανση της πολιτικοκοινωνικής ζωής και σταθεροποιώντας ενδημικά το παρασιτικό πελατειακό, εισπρακτικό και “προστιματικό” κράτος της παντοδύναμης πια, κομματοκρατίας, έχουν αναγάγει την αντίληψη της διαφθοράς, στην κουλτούρα των Νεοελλήνων, ως μη αναστρέψιμο φαινόμενο.

Ενώ ο αμοραλιστής δεν αναγνωρίζει τις ηθικές αξίες και δεν νιώθει τύψεις μετά από μια παράνομη πράξη, -κι ο αηθικισμός αμφισβητεί τις ισχύουσες ηθικές αξίες για χάρη άλλων, υψηλότερων ηθικών ιδανικών- ο ανήθικος άνθρωπος κι ο ανήθικος πολιτικός κατ΄ επέκταση, έχουν ελπίδα.

Αναγνωρίζουν ότι αυτό που έπραξαν αυτό που πίστευαν ή πιστεύουν δεν είναι το σωστό, αλλά συνεχίζουν να το υποστηρίζουν, για τους δικούς τους συγκεκριμένους λόγους.

Στη γλώσσα μας ο αμοράλ δεν αντιστοιχεί με τον ανήθικο, αλλά με τον πορωμένο. Ο αμοράλ είναι πεπεισμένος ότι ό,τι έπραξε και ό,τι υποστηρίζει, παρά την γενική κατακραυγή, είναι το σωστό. Δεν έχει ελπίδα
Πρώτη φορά στις μέρες μας, οι πολιτικοί και η πολιτική της Κυβέρνησης εξωθούν την κοινωνία συνολικά, στα όρια του ηθικού μηδενισμού.

Είναι επομένως κι οι ηθικοί αυτουργοί για την αύξηση της παραβατικότητας, της εγκληματικότητας της γενικευμένης διαφθοράς και της απελπισίας, για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο βαθμό στη χώρα μας. Σαν την αείλανθο, που ξεκίνησε υψηλότατη, και κατέληξε βρωμοκαρυδιά και βρωμοδενδρο, για τις γνωστές επεκτατικές και δύσοσμες ιδιότητες της.

* Ο κ. Γιάννης Θ. Αγγέλογλου είναι βιολόγος