Ιουλία Καζάνα-McCarthy

Δεν χρειάζεται να αγαπάς τον πρώην σου, χρειάζεται να τον σέβεσαι - Γιατί η ψυχική ασφάλεια του παιδιού σου εξαρτάται από τη συναισθηματική ισορροπία και των δυο σας

Πόσες φορές χρειάστηκε να θυσιάσεις τον εαυτό σου για να μη δυσαρεστήσεις τους άλλους; - Και πόση ελευθερία κρύβεται στο να πεις: «Αυτή τη φορά, θα ζήσω για μένα»

Η μετάνοια δεν είναι αδυναμία, αλλά μια μορφή εσωτερικής διαύγειας• είναι μια ήσυχη πρόσκληση να επανεφεύρεις τον εαυτό σου, και να μετατρέψεις το λάθος σε πυξίδα ζωής

Τι θα γινόταν αν σου έλεγα ότι η λύση στα πιο δύσκολα προβλήματα της ζωής σου βρίσκεται ήδη μέσα σου; Ότι η αλλαγή που ψάχνεις δεν χρειάζεται έτοιμες συμβουλές, αλλά τη δική σου δημιουργικότητα; Μερικές φορές, η πιο δυνατή στιγμή στη ζωή σου ξεκινά από μια απλή, δική σου ιδέα...

Όλοι κρύβουμε μέσα μας μια σπίθα δημιουργικότητας. Το θέμα δεν είναι αν την έχουμε - αλλά πού θα την αφήσουμε να ανάψει...

Η δημιουργία δεν είναι μόνο τέχνη - είναι τρόπος ζωής. Κάθε στιγμή είναι μια ευκαιρία να δημιουργήσεις, να μεταμορφώσεις, να φτιάξεις κάτι που δεν υπήρχε πριν...

Δεν είναι οι περιστάσεις που καθορίζουν την πορεία σου, αλλά η αποφασιστικότητα που κρύβεις μέσα σου. Πόσο μακριά θα μπορούσες να φτάσεις αν εμπιστευόσουν απόλυτα τη δική σου δύναμη;

Η αληθινή επιτυχία κρύβεται στην ικανότητα να συνεχίζεις, ακόμα και όταν τα εμπόδια φαίνονται αξεπέραστα. Είσαι έτοιμος να μετατρέψεις κάθε αποτυχία σε σκαλοπάτι προς το στόχο σου;

Αν θέλεις να πετύχεις τους στόχους σου, το μόνο που χρειάζεσαι είναι αφοσίωση στους στόχους σου και να ξεκινήσεις – και να μην σταματήσεις ποτέ!

Η αληθινή ευτυχία και επιτυχία δεν έρχονται από το να ακολουθούμε τις προσδοκίες των άλλων, αλλά από το να δημιουργούμε μια ζωή που είναι σε αρμονία με το ποιοι πραγματικά είμαστε...

Η αληθινή ελευθερία αρχίζει όταν σταματάμε να ζούμε τη ζωή που ονειρεύονται οι άλλοι για εμάς και τολμάμε να ακολουθήσουμε το πάθος μας...

Οι προσδοκίες των άλλων μπορεί να μας κάνουν να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια. Από την οικογένεια μέχρι την κοινωνία, το βάρος τους συχνά μας απομακρύνει από τα δικά μας όνειρα και επιθυμίες. Η αληθινή ελευθερία και πληρότητα ξεκινά όταν βρούμε το θάρρος να ζήσουμε με τα δικά μας μέτρα...

Δεν είναι για όλους, δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά όταν βρεις τον σωστό συνοδοιπόρο μπορεί να μεταμορφώσει τη ζωή σου...

Όταν ένας άνθρωπος τολμά να αλλάξει, οι κύκλοι της αλλαγής απλώνονται σε όλο το οικογενειακό σύστημα και πέρα από αυτό...

Για χρόνια η οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από την ψυχική υγεία ήταν ταμπού, κάτι που έπρεπε να κρυφτεί πίσω από ντροπή και φόβο. Σήμερα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μιλούν ανοιχτά για τις δυσκολίες τους και ζητούν βοήθεια. Η δύναμη της συζήτησης, η αξία της θεραπείας και η σημασία της αποδοχής μπορούν να γίνουν οι δυνάμεις που θα αλλάξουν την κουλτούρα μας...

Θα υπάρξουν στιγμές που ο κόσμος γύρω σου θα αρχίσει να αμφιβάλλει. Θα υπάρξουν πρόσωπα που σήμερα σε χειροκροτούν και αύριο θα σου πουν «δεν γίνεται». Αλλά το πιο επικίνδυνο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί, δεν είναι να σε εγκαταλείψουν οι άλλοι – είναι να εγκαταλείψεις εσύ τον εαυτό σου. Αυτό το άρθρο είναι μια υπενθύμιση: μην εγκαταλείπεις ποτέ τον πιο σημαντικό σύμμαχό σου, τον εαυτό σου...

Δεν χρειάζεται να φωνάξεις σε κάποιον για να τον βοηθήσεις να αλλάξει. Αρκεί να του δείξεις ότι βλέπεις μέσα του κάτι που ίσως έχει ξεχάσει και ο ίδιος: την αξία του. Η πραγματική υπευθυνότητα δεν φωνάζει – εμπνέει...

Μια προσωπική ιστορία για το πώς να δίνουμε στους άλλους το «benefit of the doubt». Πώς μια μικρή αλλαγή στον τρόπο που βλέπουμε τους ανθρώπους μπορεί να θεραπεύσει πληγές, να εμπνεύσει δύναμη και να αλλάξει δύο ζωές ταυτόχρονα...

Η οικονομική κρίση μας πήρε δουλειές, σπίτια, σταθερότητα. Αλλά αυτό που ράγισε πιο βαθιά ήταν η ψυχή μας. Κι όσο κι αν μιλάμε σήμερα για ψυχική υγεία, η κοινωνία μας διψάει ακόμα για σύνδεση, αγάπη και ελπίδα

Η θεραπεία δεν είναι για να “διορθώσεις” τον εαυτό σου. Δεν είναι ανάκριση, ούτε κρίση. Είναι για να μάθεις να σε ακούς, να σε φροντίζεις και να σε σέβεσαι

Ήθελα να γίνω θεραπεύτρια για να βοηθήσω τους άλλους. Δεν φανταζόμουν, όμως, πόσο εκείνοι θα άλλαζαν εμένα. Κάθε συνεδρία, κάθε ιστορία, με φέρνει πιο κοντά σε μια αλήθεια που δεν διδάσκεται: η συμπόνια είναι επαναστατική πράξη.