Η τελευταία ταινία του Μπέλα Ταρ
Επιμέλεια: Νικόλας Αρώνης
Σάββατο 20/10 – Κυριακή 21/10 στις 22:30 κινηματογράφος ΤΙΤΑΝΙΑ
«Τα έργα του Μπέλα είναι οργανικά και στοχαστικά στις προθέσεις τους από το να είναι συνοπτικά και σύγχρονα. Οι ταινίες του στοχάζονται πάνω στη ζωή με τρόπο που είναι σχεδόν αδύνατο να βρεις σε μια συνηθισμένη μοντέρνα ταινία. Και πλησιάζουν τόσο περισσότερο στους αληθινούς ρυθμούς της ζωής, που είναι σαν να παρακολουθείς τη γέννηση ενός καινούργιου σινεμά. Είναι ένας από τους λίγους αυθεντικούς οραματιστές κινηματογραφιστές.»
Γκας Βαν Σαντ
«Οι ταινίες του Μπέλα Ταρ μας θυμίζουν την παράξενη και πανέμορφη δυνατότητα του αφηγηματικού σινεμά που τόσο συχνά βρίσκεται πίσω από προβλέψιμες συμβάσεις και φόρμουλες». Τζιμ Τζάρμους
«Τορίνο, 3 Ιανουαρίου 1889: ο Φρίντριχ Νίτσε βγαίνει από την πόρτα του σπιτιού που διαμένει, στην Οδό Κάρλο Άλμπερτ 6. Όχι μακριά από αυτόν, ο οδηγός ενός δίτροχου κάρου έχει πρόβλημα με το πεισματάρικο άλογό του. Όσο κι αν το τσιγκλά, το άλογο αρνείται να κουνηθεί και τότε ο οδηγός χάνει την υπομονή του και αρχίζει να το μαστιγώνει. Ο Νίτσε μπαίνει στη μέση με φούρια για να δώσει τέλος σε αυτή τη βίαιη σκηνή, αγκαλιάζοντας το λαιμό του αλόγου, και κλαίγοντας. Ο σπιτονοικοκύρης του τον παίρνει μέσα στο σπίτι, τον βάζει να ξαπλώσει ακίνητο και σιωπηλό για δύο μέρες, μέχρι που ο Νίτσε θα μουρμουρίσει τα απαραίτητα τελευταία του λόγια και θα ζήσει για ακόμα 10 χρόνια, βουβός και παράφρων, με τη φροντίδα της μητέρας του και των αδελφών του. Δεν γνωρίζουμε τι απέγινε το άλογο».
Αυτά είναι τα εισαγωγικά λόγια του Μπέλα Ταρ στην αρχή της ταινίας, που πιάνει την αφήγηση αμέσως μετά από αυτά τα γεγονότα και αποτελεί μια συγκλονιστική περιγραφή της δύσκολης ζωής του οδηγού του κάρου, της κόρης του και του αλόγου. Και μας δείχνει πως τρία απλά πράγματα, ένας αγρότης, μια κόρη και ένα γέρικο και κουρασμένο άλογο, μπορούν να συνθέτουν μια τραγική ιστορία…
Στην τελευταία ταινία του, όπως έχει ανακοινώσει ο ίδιος ο διάσημος Ούγγρος σκηνοθέτης Μπέλα Ταρ («Satantango», «Οι αρμονίες του Werckmeister»), συνεργάζεται ξανά με τον συν-σεναριογράφο του, τον συγγραφέα Laszlo Krasznahorkai, στο σενάριο του Αλόγου του Τορίνο. Και αυτή η δουλειά του επίσης παραπέμπει στο «ανα-μοντερνιστικό κινηματογράφο» του Ταρ, που αναζητά να συλλάβει το ρυθμό της ζωής σε πραγματικό χρόνο και να δημιουργήσει έντονη συναίσθηση του παρόντος. Η λιτότητα της ταινίας εδώ φτάνει στο έπακρο, για να τονίσει την αίσθηση του θανάτου, τη μοναξιά, την τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης, μέσα από τη ζωή δύο απλών ανθρώπων που ο σισύφειος αγώνας τους για επιβίωση συνδέεται με την σκληρή και πεζή ρουτίνα της καθημερινότητας. Ο Μπέλα Ταρ αφήνει έτσι ως παρακαταθήκη στην ιστορία του σινεμά, μια ταινία-εμπειρία της ανθρώπινης ζωής και της ανθρώπινης κατάστασης, όπως την περιγράφουν από την αρχή του κόσμου οι ποιητές και οι συγγραφείς.
Παραγωγή: GABOR TENI, MARIE-PIERRE MACIA, JULIETTE LEPOUTRE, RUTH WALDBURGER, MARTIN HAGEMANN
Διεύθυνση φωτογραφίας: FRED KELEMEN
Μουσική: MIHALY VIG
Πρωταγωνιστούν: JANOS DERZSI, ERIKA BOK, MIHALY KORMOS, RISCI
Σημείωμα του σκηνοθέτη: «Η ταινία μας, ακολουθεί το εξής ερώτημα: Τι απέγινε στ’ αλήθεια στο άλογο; Ο Όλσντορφερ, ο αμαξάς, και η κόρη του ζουν σε ένα υποστατικό. Συντηρούνται με πολύ σκληρή δουλειά: η μόνη πηγή εισοδήματος που έχουνε είναι το άλογο και η άμαξα- αυτό είναι το μόνο που έχουν για να πορεύονται. Ο πατέρας αναλαμβάνει διάφορες μεταφορές ως αμαξάς και η κόρη του φροντίζει το σπίτι.
Ζούνε μια πολύ φτωχική και απίστευτα μονότονη ζωή. Οι κινήσεις που κάνουν, οι αλλαγές των εποχών και οι διάφορες ώρες της μέρας είναι που υπαγορεύουν τον ρυθμό και τη ρουτίνα που τους έχει επιβληθεί τόσο σκληρά.
Η ταινία δείχνει τη θνητή φύση των όντων, με αυτόν τον βαθύ πόνο που όλοι εμείς, που είμαστε όλοι καταδικασμένοι να πεθάνουμε, νιώθουμε μέσα μας».
ΜΠΕΛΑ ΤΑΡ, 2007
