Έκπληξη και δέος προκαλεί η γυναικεία συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες. Γεγονός επίκαιρο, με την ίδια την Ιστορία να το επιβεβαιώνει.
Η πανέμορφη Καρλότα Κορντέ έγινε ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της Γαλλικής Επανάστασης δολοφονώντας το Ζαν Πολ Μαρά, επικεφαλής της πολιτικής οργάνωσης των Ιακωβίνων και υπεύθυνο για την περίοδο διώξεων εναντίον της συντηρητικής τάξης. Καταδικάστηκε σε αποκεφαλισμό.
Η Φανί Καπλάν, Ρωσίδα εβραϊκής καταγωγής, αποπειράθηκε να δολοφονήσει το Βλαδίμηρο Λένιν στις 30 Αυγούστου 1918 τη στιγμή που έφευγε από μια ομιλία σε εργοστάσιο της Μόσχας, πυροβολώντας τον τρεις φορές.
Η Ιζόλα Κάρι είχε επιχειρήσει να δολοφονήσει το Μάρτιν Λούθερ Κινγκ με έναn χαρτοκόπτη, στις 20 Σεπτεμβρίου 1968, κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης βιβλίου. Εντύπωση προκαλεί το ότι ο Κινγκ δήλωσε ότι δεν αισθανόταν μίσος για εκείνην, ύστερα από το γεγονός.
Η Τενμόζι Ραγιαράτναμ ήταν η γυναίκα που δολοφόνησε τον πρόεδρο της Ινδίας, Ρατζίβ Γκάντι, και 14 ακόμα ανθρώπους, σε μια καλά οργανωμένη αποστολή αυτοκτονίας, στις 21 Μαΐου 1991 στη Σρι Λάνκα.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1975, η Σάρα Μουρ αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Αμερικανό πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ στο Σαν Φρανσίσκο. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και αποφυλακίστηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2007, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Προέδρου.
Η καθημερινή ζωή επιβεβαιώνει την παροιμιώδη σύγκρουση του οικογενειακού ρόλου με την κοινωνικο-πολιτική ιδεολογία. Την προέκταση της γυναικείας υπόστασης φαίνεται να αποτελεί η τρομοκρατία. Η Αγγελική Σωτηροπούλου, η Αλίσια Ρομέρο Κορτές και η Τερέζ Πινό έγιναν γνωστές από τη σχέση τους με ηγετικά στελέχη της 17Ν. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως οι γυναίκες παραμένουν πιστές στο πλευρό των συντρόφων τους από το 2002, οπότε και συνελήφθησαν, αλλά και στην ιδεολογία τους.
Και, τέλος, έχουμε το παράδειγμα αμέτρητων γυναικών που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη «Τζιχάντ» (Ιερός Πόλεμος) και τις επιθέσεις αυτοκτονίας.
