Φυσικά και η γυναίκα δεν πρέπει -ούτε είναι κομψό μεταξύ μας- να γιορτάζει μία και μοναδική ημέρα του χρόνου.
Δεν είναι είδος υπό εξαφάνιση, δεν είναι ούτε προστατευόμενο είδος ούτε εν ανεπάρκεια.
Είναι όμως μία απλή, τόσο δα μικρή αφορμή η σημερινή ημέρα για να θυμηθούμε ακόμη κι εμείς οι ίδιες τι σημαίνει γυναίκα.
Προσωπικά, δεν είμαι ούτε υπέρ ούτε κατά αυτής της Παγκόσμιας Ημέρας σε σχέση με κάτι άλλες εμπορικές, ξέρετε εσείς ποιες εννοώ.
Δεν βρίσκω νόημα μεγάλο, δεν βρίσκω όμως χώρο κι αφορμή κάθε μέρα να υμνήσω το γυναικείο φύλο και να τραγουδήσω «Τη Λυσιστράτη στη Λεωφόρο» σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου.
«Γυναίκα θα πει, δουλειά προκοπή,
ζεστή αγκαλιά, μετρημένη μιλιά
και μητέρα ζωή.
Δεν είναι κρυφό, γιατί είναι σοφό.
Γυναίκα θα πει τσαχπινιά, πουτανιά
και ξυράφι μυαλό».
Στις φωτογραφίες που θα ακολουθήσουν θα ήθελα πολύ περισσότερο να επέλεγα «ανώνυμες» για να θαυμάσω τη γυναίκα- μάνα, τη γυναίκα – σύζυγο, τη γυναίκα -εργαζόμενη, την όμορφη και τη λιγότερο όμορφη, την ελεύθερη και τη χαρούμενη, την αποτυχημένη και την κομπλεξική και κυρίως όλες όσες νιώθουν πραγματικά γυναίκες. Θηλυκό με μία λέξη.
Επειδή όμως δεν πήρα την άδεια από καμία, θα βάλω διάσημες κυρίες που μ’ αρέσει να χαζεύω χωρίς να δηλώνω φαν τους.
Χρόνια πολλά σε όσες είναι Γυναίκες κάθε μέρα, λοιπόν.
Επιμέλεια: Έλενα Φιντιάνη
