Η αφυδάτωση του δέρματος είναι η έλλειψη νερού στην εξωτερική στιβάδα της επιδερμίδας, την κεράτινη. Η στιβάδα αυτή, σε φυσιολογικές συνθήκες περιέχει 10-20% υγρασία. Η υγρασία της κεράτινης στιβάδας προέρχεται από τη βαθύτερη στιβάδα της επιδερμίδας, τη βασική.
Στα κανονικά δέρματα, υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην υγρασία που έρχεται από τη βασική στιβάδα και την υγρασία που διαχέεται προς το περιβάλλον. Αν για οποιονδήποτε λόγο μειωθεί η υγρασία που έρχεται από τη βασική στιβάδα, ή αυξηθεί η υγρασία που χάνεται στο περιβάλλον, τότε η υγρασία της κεράτινης στιβάδας πέφτει κάτω από 10%, το δέρμα χάνει την ελαστικότητα και την απαλότητά του και γίνεται τραχύ. Το δέρμα αυτό λέγεται αφυδατωμένο.
Οι αίτιες που ευθύνονται για τη μείωση της υγρασίας του δέρματος, δηλαδή της αφυδάτωσης, ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες : Τις κλιματολογικές αιτίες, όπως ο ψυχρός αέρας, ξηρός αέρας, αυξημένη έκθεση στον ήλιο, χαμηλή υγρασία περιβάλλοντος και η χρήση απορρυπαντικών. Η άλλη κατηγορία είναι οι φυσιολογικές καταστάσεις όπως γεράματα, ανεπαρκής διατροφής, μειωμένη πρόσληψη νερού, ψυχολογικές καταστάσεις, δερματικές παθήσεις.
Οι αιτίες αυτές προκαλούν αφυδάτωση της επιδερμίδας μειώνοντας την υγρασία που μεταφέρεται από τη βασική στην κεράτινη στιβάδα αυτής.
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Μπρίγκου
