Γιώργος Αρκουλής
Τις ώρες που κάποιοι εκλεκτοί του λαού (εννοώ μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου) έδιναν την μάχη τους ώστε να μην υπάρξει αναδρομική ισχύς στην τροποποίηση του συντάγματος που αφορούσε τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, ένας επίσημος επισκέπτης μας, άνθρωπος που έχει βγάλει μόνο το Δημοτικό σχολείο στην πατρίδα του αλλά την κυβερνά δημιουργικά και με θάρρος δεκατρία χρόνια, ακούστηκε να λέει: «Πριν από εμένα, τρεις πρόεδροι είχαν σπουδάσει σε μεγάλα αμερικάνικα πανεπιστήμια, όπως θεωρούνται και είναι το Χάρβαρντ και το Κολούμπια, αλλά όταν βρέθηκαν στην εξουσία έκλεβαν τον λαό μας. Εγώ, ένας απλός συνδικαλιστής, βρέθηκα στην θέση που είμαι επειδή αγαπάω τον λαό μου και φροντίζω γι’ αυτόν. Όταν ανέλαβα το κατά κεφαλήν εισόδημα βρισκόταν στα εννιακόσια δολάρια και τώρα έχει ανεβεί στα τέσσερις χιλιάδες».
Είπε κι’ αλλά ο επισκέπτης μας πρόεδρος της Βολιβίας Εβο Μοράλες, ένας από τους τελευταίους αριστερούς ηγέτες της λατινικής Αμερικής και ομολογώ ότι με έπεισε, όπως τον άκουσα από την τηλεόραση, να μιλάει σε ένα ακροατήριο το οποίο αποκαλούσε «αδέλφια μου». Το αν η παρουσία του και τα όσα είπε, ενόχλησαν κάποιους ντόπιους πολιτικούς, οι οποίοι όταν βρίσκονταν στην εξουσία έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι και κατηγορήθηκαν βάσιμα γι’ αυτό, δεν μπορώ να το ξέρω. Και ούτε χρειάζεται… Άλλωστε, θα τους κρίνει η Ιστορία.
