Γιώργος Αρκουλής
Αν εξαιρέσουμε την ουραγό Γεωργία, το μοτίβο του ομίλου μας ως τώρα δείχνει καθαρά ότι «ο δρόμος για το Κατάρ» (έτσι για να θυμηθούμε την ρουμπρίκα του Open) γέμισε με αγκάθια, παρά τα…ροδοπέταλα που είχαν φανεί με εκείνη την ωραία ισοπαλία στην πρεμιέρα με την Ισπανία στην έδρα της. Το ποιος φταίει για τη νέα καρπαζιά της εθνικής μας στο γηπεδάκι της Πρίστινα με αντιπάλους τους ανώτερους (από στατιστική άποψη!) Κοσοβάρους, καλύτερα μη το ‘ζυμώνουμε’ γιατί άκρη δεν θα βρούμε. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να υποστηρίξει κάποιος ότι εκείνος ο «μαθητευόμενος μάγος» Ολλανδός Φαν’ Τ- Σιπ (έχει και δύσκολο όνομα ο μπαγάσας), έχει ήδη χρησιμοποιήσει κάπου 25 μαχητές ως τώρα, χωρίς να καταλήξει στην απόφαση αν ο Ανδρούτσος (λέμε τώρα) κάνει για μόνιμη θέση στην εθνική ομάδα. ‘Η αν ο φουκαράς Μανωλάκης Σιώπης θα καλείται μόνο στα εκτόςέδρας, εκεί όπου χρειάζεται συνεχές τρέξιμο, όταν κάποιοι δίπλα του θα τεμπελιάζουν. Φοβάμαι πως δεν έχουμε κότσια για κάτι παραπάνω – αυτό το έχουν διακρίνει οι οπαδοί της εθνικής, εκτός από τους σχολιαστές και λοιπούς «αβανταδόρους» ρεπόρτερ τού (αθλητικού κυρίως) Τύπου. Με την Ισπανία στην κορυφή (10 β.) την εξαιρετική Σουηδία στην δεύτερη θέση (με εννιά πόντους) και την Ελλάδα πίσω από το Κόσοβο, ο αγώνας με την Σουηδία εντός έδρας μεθαύριο Τετάρτη, μάλλον διεκδικεί διαδικαστικό χαρακτήρα.
ΥΓ: εκτός αν αίφνης, ο Φ-Τ-Σιπ, καταφέρει στην συνέχεια να βγάλει τίποτα λαγούς από το καπέλο του (κάτι δύσκολο αφού δηλώνει προπονητής ποδοσφαίρου και όχι ταχυδακτυλουργός σε πλανόδιο τσίρκο…)
