Του Κώστα Μπετινάκη
Το 1967, υπήρχε τότε η «απειλή» των αραβικών στρατών (και ο πόλεμος έξι ημερών που ακολούθησε στην Αίγυπτο και τη Συρία). Το 1980, ήταν το Ιράν (και ο πόλεμος με το Ιράκ που ακολούθησε. Και στους πολέμους του 2003 και του 2006, πρώτος ήταν ο Σαντάμ Χουσεΐν. και στη συνέχεια η Χεζμπολάχ που απείλησε την ασφάλεια του «προαστιακού» πολιτισμού της Δύσης στη Μέση Ανατολή.
Δεν είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ο Ρώσος Πρέσβης στη Βηρυτό Alexander Zasypkin αναγνώρισε γρήγορα αυτό το πολύ γνωστό υπόδειγμα: Μιλώντας με τον Αλ-Αχάρ την 9η Οκτωβρίου στη Βηρυτό (περισσότερο από μια εβδομάδα πριν από την εκδήλωση των διαδηλώσεων στη Βηρυτό), ο Πρέσβης απέρριψε την προοπτική διευκόλυνσης των περιφερειακών εντάσεων . Είχε πάντως αναγνωρίσει την οικονομική κρίση που έχει οικοδομηθεί εδώ και χρόνια στον Λίβανο ως το «χτύπημα» με το οποίο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα μπορούσαν να σπείρουν χάος στον Λίβανο. Με δεδομένη την παράλληλη οικονομική καταστροφή του Ιράκ, να χτυπήσουν τη Χεζμπολάχ και το κίνημα Χασάν Α -Sha’abi – οι αντίπαλοι του Ισραήλ και της Αμερικής στην περιοχή.
Αφού σημειώσουμε προηγουμένως πώς οι ΗΠΑ επιδίωξαν να αξιοποιήσουν τις μοναδικές συνέπειες που προέκυψαν από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και το χρέος που κληρονόμησαν, ώστε να εξασφαλίσουν την ηγεμονία του δολαρίου.
Είναι μάλλον απίθανο ότι η αναμόχλευση των διαμαρτυριών στον Λίβανο και στο Ιράκ είναι κατά κάποιο τρόπο άμεση απάντηση στα παραπάνω, αλλά πιθανότατα είναι με παλιά σχέδια (συμπεριλαμβανομένου του εγγράφου στρατηγικής για την αντιμετώπιση του Ιράν που παρουσιάστηκε πρόσφατα από το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας), καθώς και με τις τακτικές στρατηγικές συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ της Mossad και του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, υπό την προεδρία του John Bolton.
Καθώς άρχισαν οι διαδηλώσεις στο Λίβανο, υπήρξαν αναφορές για την ύπαρξη «αίθουσας επιχειρήσεων» στη Βηρυτό που διαχειριζόταν και αναλύει τις διαμαρτυρίες και μεγάλες χρηματοδοτήσεις από τα κράτη του Κόλπου. Αλλά για λόγους που δεν είναι σαφείς, οι διαμαρτυρίες εκφυλίσθηκαν.
Και παρά τις περίεργες προβλέψεις του κυβερνήτη της Κεντρικής Τράπεζας για επικείμενη οικονομική κατάρρευση, το ζήτημα αντιμετωπίστηκε από πολλούς οικονομικούς εμπειρογνώμονες που παρουσιάζουν μια λιγότερο τρομακτική εικόνα.
Τελικά, φαίνεται ότι ούτε στον Λίβανο ούτε στο Ιράκ θα επιτύχουν επιτέλους οι στόχοι των ΗΠΑ.
Στο Ιράκ, ωστόσο, αυτό μπορεί να είναι ένα λιγότερο βέβαιο αποτέλεσμα και οι δυνητικοί κίνδυνοι που οι ΗΠΑ επιδιώκουν με την υποκίνηση του χάους είναι πολύ μεγαλύτεροι, εάν το Ιράκ υποπέσει στην αναρχία.
Η απώλεια των πέντε εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως αργού πετρελαίου του Ιράκ θα κατέστρεφε την αγορά ακατέργαστου πετρελαίου – και σε αυτές τις οικονομικά δύσκολες στιγμές, αυτό θα αρκούσε για να επιστρέψει η παγκόσμια οικονομία σε ύφεση.
Υπάρχει όμως ένα ευρύτερο μήνυμα που συνδέει αυτές τις διαμαρτυρίες στη Μέση Ανατολή με εκείνες που ξεσπούν στη Λατινική Αμερική;
Αναλυτής έχει επινοήσει τον όρο για αυτήν την εποχή, ως «Εποχή της Οργής» (Age of Anger) που προκαλεί δυσαρέσκεια σε όλο τον κόσμο από τον Εκουαδόρ και τη Χιλή ως την Αίγυπτο.
Η Μέση Ανατολή μπορεί να περάσει από τις σημερινές κρίσεις (ή όχι), αλλά, στην απόγνωση τους στη Λατινική Αμερική, το «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» αποτελεί λόγο για τους διαδηλωτές να «κάψουν το σύστημα».
Βολιβία: Διασύνδεση μεταξύ πολιτικών, πρώην στρατιωτικών και αμερικανικών σχεδίων για πραξικόπημα
Το ραδιοφωνικό εκπαιδευτικό δίκτυο της Βολιβίας (Erbol) διέρρευσε πληροφορίες που υποστηρίζουν πως ηγέτες της αντιπολίτευσης επιδίωκαν πραξικόπημα κατά της κυβέρνησης του προέδρου Evo Morales και πως η πολιτική δράση θα είχε συντονιστεί από την αμερικανική πρεσβεία στη χώρα των Άνδεων.
Μεταξύ αυτών που αναφέρονται στο ηχητικό υλικό ότι συμμετείχαν περιλαμβάνει τους γερουσιαστές των ΗΠΑ Marco Rubio, Bob Menendez και Ted Cruz, οι οποίοι θα διατηρούσαν επαφή με την αντιπολίτευση της Βολιβίας προκειμένου να επιτύχουν πιθανή αλλαγή καθεστώτος στη χώρα της Νότιας Αμερικής.
Τα ηχητικά μηνύματα αποκαλύπτουν επίσης τη συμμετοχή στην πολιτική συνωμοσία του πρώην νομάρχη της Cochabamba, Manfred Reyes Villa, ο οποίος κατηγορήθηκε για διαφθορά το 2009 και εγκατέλειψε τη Βολιβία για να ζητήσει άσυλο στις ΗΠΑ, όπου ζει σήμερα.
Οι πληροφόρησης του Erbol αναφέρουν επίσης τις προσκλήσεις από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης για την πυρπόληση δομών κυβερνητικών κόμματος και τη πραγματοποίηση γενικής απεργίας σε ολόκληρη τη χώρα.
Όλες αυτές οι ενέργειες, οι οποίες αναμενόταν να διαφημιστούν ως «βασισμένες σε κοινωνική αγανάκτηση» θα αποτελούσαν μέρος της απάντησης στον θρίαμβο του Evo Morales στις τελευταίες προεδρικές εκλογές.
