Του Francesco De Palo από τη Ρώμη
Twitter@FDePalo
Το βράδυ της 7ης Απριλίου, ξημερώματα 8ης, την ώρα που το Eurogroup συνεδρίαζε με τηλεδιάσκεψη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, σχετικά με τα κορωνο-ομόλογα και την κρίση στην Ευρώπη λόγω του Covid-19, στη βίλα του πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, έπιασε φωτιά. Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, δεν τραυματίστηκε κανείς, ενώ οι έρευνες για το πώς προκλήθηκε η πυρκαγιά βρίσκονται σε εξέλιξη με πολλά ερωτήματα ακόμη να παραμένουν αναπάντητα.
Ας βάλουμε όμως τα γεγονότα στη σειρά: Η Ιταλία βρίσκεται αποδυναμωμένη. Υπάρχουν πια συζητήσεις για το Italexit, δεδομένου ότι με τις κλειστές βιομηχανίες για κάθε μήνα καραντίνας χάνονται 100 δισ. ευρώ από το ΑΕΠ. Στην ΕΕ, η Ιταλία πρόκειται να διαπραγματευτεί με μια αδύναμη κυβέρνηση χωρίς διεθνή τεχνογνωσία δεδομένου ότι μέχρι το περασμένο έτος ο πρωθυπουργός Giuseppe Conte ήταν άγνωστος. Από τις στήλες των Financial Times, ο Mario Draghi ξεκίνησε μια διακήρυξη στην Ευρώπη και στον κόσμο σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, την ώρα που στην Ιταλία μαζεύονται υπογραφές από την Confindustria del Friuli Venezia Giulia οι οποίες υποστηρίζουν τον Ντράγκι για πρωθυπουργό, αντί του Κόντε. Λίγες ώρες όμως πριν γίνει αυτό, το σπίτι του καίγεται. Είναι όλα αυτά συμπτώσεις;
Επί του παρόντος, η ιταλική κυβέρνηση με το διάταγμα Cura Italia πρότεινε ουσιαστικά να μπουν υποθήκες σε επιχειρήσεις, με δάνεια που θα χρησιμοποιηθούν σε μεγάλο βαθμό για την πληρωμή φόρων. Παρεμπιπτόντως, το διάταγμα υπόκειται στην έγκριση των Βρυξελλών και η εκταμίευση χρημάτων από τις τράπεζες δεν θα είναι αυτόματη. Γι΄ αυτόν τον λόγο η Ιταλία μπήκε σε αυτή την περιπέτεια, καθώς η δημοσιονομική εκεχειρία μεταφράζεται μόνο με αναβολή φόρων, δεδομένου ότι τον Απρίλιο και τον Μάιο αναβλήθηκαν οι πληρωμές ΦΠΑ, οι παρακρατήσεις και οι εισφορές, αλλά το καλοκαίρι θα πρέπει να καταβληθούν τα πάντα.
Ωστόσο το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή έχει να κάνει με την ικανότητα της κυβέρνησης της Ρώμης να αντιμετωπίσει το Βερολίνο και το Άμστερνταμ, τις δύο κυβερνήσεις που αντιτίθενται στα coronabonds επειδή θεωρούν ότι είναι ένα μέσο για να διευθετηθεί το μεγάλο χρέος της Ιταλίας.
Όπως παρατηρεί ο πρώην υπουργός Οικονομίας Giulio Tremonti, οι φονταμενταλιστές της ΕΕ στοχεύουν σε διπλό χρέος, δηλαδή στην παραγωγή χρέους μέσω άλλου χρέους. Όμως χωρίς τα ευρωομόλογα και τον ΕΜΣ (Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας), να εφαρμοστούν με όρους που δεν είναι ακόμη γνωστοί, με τον κίνδυνο, λοιπόν, εκείνοι που χρεώνουν με αυτόν τον τρόπο αργά ή γρήγορα να χρειαστεί να δώσουν λογαριασμό στον πιστωτή τους.
Ο δρόμος που υποδεικνύει ο Tremonti είναι αυτός με τον οποίο μπορεί να ξεκινήσει μια πορεία εμπιστοσύνης για το δημόσιο χρέος και να υπάρχει απαλλαγή από τον παρόντα και μελλοντικό φόρο.
Επίσης τα κεφάλαια που θα συγκεντρώνονται κατ΄ αυτόν τον τρόπο δεν θα είναι μόνο η ασφάλεια του σήμερα, αλλά και η ανάπτυξη του αύριο.
Eπιμέλεια: Χρήστος Μαζάνης
