Σύνταξη-Επιμέλεια: Στέλιος Βασιλούδης
Οι εργαζόμενοι ανά την υφήλιο εγκαταλείπουν τις δουλειές τους σε αριθμούς ρεκόρ και τα μεγάλα αφεντικά εξακολουθούν να προσπαθούν να καταλάβουν πώς να τους κρατήσουν.
Όταν η Ashley δέχτηκε προσφορά δουλειάς σε μια ψηφιακή υπηρεσία, στο Zoom, κατά τη διάρκεια του τελευταίου lockdown, νόμιζε ότι είχε βρει το τέλειο εργασιακό σενάριο. Η ευελιξία θα ήταν δεδομένη. Η εργασία από το σπίτι θα συνεχιζόταν και μετά την πανδημία. Το γραφείο θα ήταν ένα μέρος για λίγη μόνο δουλειά, περιστασιακά.
Ωστόσο, μέχρι να ξεκινήσει στον νέο της ρόλο έξι εβδομάδες αργότερα (στο Λιντς της Αγγλίας), όλα είχαν αλλάξει. Οι εγγυήσεις για ευέλικτες ώρες εργασίας είχαν εξαφανιστεί. Οι υποσχέσεις για εξ αποστάσεως εργασία είχαν καταρρεύσει. Ακόμη και πριν τελειώσουν οι κοινωνικοί περιορισμοί, το προσωπικό αναμενόταν να βρίσκεται στο γραφείο κάθε μέρα, από τις 9 το πρωί έως τις 17:30 το απόγευμα. «Ήταν απίστευτα απογοητευτικό» θυμάται η Ashley. «Όλες αυτές οι αλλαγές έγιναν μεταξύ της συνέντευξής μου και της πρώτης ημέρας μου – και το νέο μου αφεντικό αποφάσισε ότι δεν χρειαζόταν καν να εξηγήσει την αλλαγή της απόφασής του» λέει η ίδια.
Αντί να καταπιεί την απογοήτευσή της και να επιμείνει στον νέο ρόλο, η Ashley αποφάσισε να συμμετάσχει στη «Μεγάλη Παραίτηση» και να προστεθεί στα εκατομμύρια άλλων που εγκατέλειψαν τη δουλειά τους, τους εαρινούς και καλοκαιρινούς μήνες. «Το lockdown μού έδωσε την ευκαιρία να προβληματιστώ – και με βοήθησε να συνειδητοποιήσω τι ζητάω από τη δουλειά μου» εξηγεί η Ashley. «Θέλω μια δουλειά που ταιριάζει στη ζωή μου και σημαίνει ότι δεν είμαι καθηλωμένη σε ένα γραφείο όλη μέρα, κάθε μέρα. Αν δεν αισθάνομαι ευτυχισμένη, μπορώ απλώς να σταματήσω. Υπάρχουν αρκετές άλλες θέσεις εργασίας» προσθέτει.
Σημαντικά δεδομένα ανά τον κόσμο υποστηρίζουν αυτά τα ανέκδοτα στοιχεία – οι εργαζόμενοι συντάσσουν email παραίτησης, παραδίδουν τις ειδοποιήσεις τους και κατευθύνονται στην πόρτα εξόδου. Η τάση είναι παγκόσμια. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι κενές θέσεις εργασίας εκτινάχθηκαν στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών τον Ιούλιο, με τις διαθέσιμες θέσεις να ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο για πρώτη φορά. Στις ΗΠΑ, τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι εγκατέλειψαν τη δουλειά τους τον Απρίλιο -το υψηλότερο νούμερο των τελευταίων 20 ετών- οδηγώντας σε ρεκόρ δέκα εκατομμυρίων διαθέσιμων θέσεων εργασίας, μέχρι το τέλος Ιουνίου. Μια μελέτη της Microsoft διαπίστωσε ότι το 41% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού σκέφτεται να εγκαταλείψει τον εργοδότη του φέτος.
Καθώς το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας ανοίγει ξανά μετά τους εμβολιασμούς και το τέλος των κοινωνικών περιορισμών, η ζήτηση για ταλέντο ξεπερνά γρήγορα την προσφορά. Τον Μάϊο, ο ιστότοπος θέσεων εργασίας Reed.co.uk είχε τον μεγαλύτερο αριθμό μηνιαίων δημοσιεύσεων από το 2008. Τον Αύγουστο, άλλες 250.000 θέσεις εργασίας προστέθηκαν στον ιστότοπο. «Η αύξηση των ευκαιριών έρχεται σε αντίθεση με τη μεγάλη επιβράδυνση της αγοράς εργασίας πέρυσι, με τις αναφορές για ανοίγματα να δέχονται χιλιάδες αιτήσεις», λέει ο Simon Wingate, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας. Σύμφωνα με τον ιστότοπό του, ο αριθμός διαφημίσεων εξ αποστάσεως εργασίας έχουν αυξηθεί τέσσερις φορές σε σύγκριση με το διάστημα πριν από την πανδημία.
Δεν είναι μόνο η φιλοξενία, η εφοδιαστική αλυσίδα και η ψυχαγωγία που αντιμετωπίζουν έλλειψη εργατικού δυναμικού. Οι σεισμικές δονήσεις που προκάλεσαν τα lockdowns ακολουθήθηκαν από ανάκαμψη βιομηχανιών και οικονομιών, μερικές από τις οποίες τις κατέστησαν πιο ισχυρές από ότι πριν. Η έντονη ανάπτυξη, σε συνδυασμό με την ευελιξία της εξ αποστάσεως εργασίας, σημαίνει ότι το εργατικό δυναμικό «λευκού κολάρου» έχει τώρα περισσότερες επιλογές να ασκήσει το επάγγελμά του, από ποτέ.
Αυτές είναι οι συνθήκες που δημιουργούν την τέλεια καταιγίδα παραίτησης. «Τους τελευταίους έξι μήνες ο δισταγμός μετακίνησης έχει διαβρωθεί εντελώς» εξηγεί ο John Goulding, διευθύνων σύμβουλος και ιδρυτής της πλατφόρμας επικοινωνίας εργαζομένων Workvivo. «Κάποιος μπορεί να παραιτηθεί από μια εταιρεία την Παρασκευή το βράδυ, να παραλάβει έναν νέο φορητό υπολογιστή και να ξεκινήσει μια νέα δουλειά τη Δευτέρα το πρωί χωρίς να φύγει από το σπίτι» προσθέτει.
Συνδεδεμένος με αυτό είναι και ο ψυχολογικός αντίκτυπος της πανδημίας: επί ενάμιση χρόνο, που περιείχε μεγάλες περιόδους άγχους, ψυχικής εξερεύνησης και σε ορισμένες περιπτώσεις εξουθένωση. «Όλοι κάναμε ένα βήμα πίσω και επαναξιολογήσαμε τα πάντα» λέει ο Goulding. «Ο κορωνοϊός παρείχε την ευκαιρία στους εργαζόμενους να αναλογιστούν τον ρόλο τους, αν οι δεξιότητές τους αξιοποιούνται σωστά και να βρουν μια πολύ ισχυρότερη αίσθηση της δικής τους αξίας» καταλήγει.
Η Μεγάλη Παραίτηση γίνεται έντονα αισθητή στη Γερμανία, τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης: περισσότερο από το ένα τρίτο όλων των εταιρειών αναφέρουν έλλειψη εξειδικευμένων εργαζομένων, σύμφωνα με έρευνα του ινστιτούτου Ifo. «Είναι δύσκολο να προσλάβεις άτομα με εμπειρία αυτή τη στιγμή» εξηγεί ο Christoph Hardt, συνιδρυτής της εταιρείας COMATCH με έδρα το Βερολίνο, μια παγκόσμια αγορά για ανεξάρτητους συμβούλους. «Συνεργαζόμαστε με πελάτες που δυσκολεύονται να στελεχώσουν τα projects τους – η ζήτηση διπλασιάστηκε σε σύγκριση με τον Ιανουάριο» προσθέτει.
Δεδομένου ότι τα ποσοστά ανεργίας μειώνονται και οι κενές θέσεις παραμένουν υψηλές, πού πάνε όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι; Ο Hardt πιστεύει ότι τώρα είμαστε απλά μάρτυρες μιας συσσώρευσης . «Η χύτρα ταχύτητας της ζήτησης, που είχε κατασταλεί σε μεγάλο βαθμό για 18 μήνες, επιτέλους εξερράγη καθώς η οικονομία ανθεί». Οι επιχειρήσεις, επομένως, αναζητούν ταλέντα. «Εάν οι επιχειρήσεις θέλουν να αναπτυχθούν, πρέπει να προσλάβουν» λέει ο Hardt. Αυτή η ζήτηση ξεπερνά γρήγορα την προσφορά της αγοράς εργασίας, δημιουργώντας έναν αριθμό ρεκόρ κενών θέσεων.
Οι εργοδότες πρέπει επίσης να αντικαταστήσουν τους εργαζόμενους που έχουν αποφασίσει ότι χρειάζονται αλλαγή. «Ο περσινός χρόνος ήταν δύσκολος, έτσι πολλοί άνθρωποι έμειναν αμετακίνητοι και οι προσλήψεις ουσιαστικά πάγωσαν» συνεχίζει ο Hardt. «Τώρα, οι εργαζόμενοι αρχίζουν να σκέφτονται να δοκιμάσουν κάτι νέο. Και σήμερα, είναι πιο εύκολο να αλλάξεις δουλειά από οτιδήποτε άλλο στη ζωή σου» συμπληρώνει.
Οι εργαζόμενοι προσπαθούν όλο και περισσότερο να αποκαταστήσουν την ισορροπία εργασίας-ζωής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Grace Lordan, αναπληρώτρια καθηγήτρια της συμπεριφορικής επιστήμης στο London School of Economics, πιστεύει ότι οι γυναίκες ηγούνται της Μεγάλης Παραίτησης. «Βλέπουμε περισσότερες αποχωρήσεις από εταιρικές θέσεις εργασίας που συνδέονται με την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, επειδή οι άνθρωποι είναι πιο πρόθυμοι να αγωνιστούν για αυτό. Η ισορροπία εργασίας-ζωής επηρεάζει δυσανάλογα τις γυναίκες καθώς είναι πιο πιθανό να είναι αυτές που έχουν τη φροντίδα όλων στην οικογένεια» λέει η Lordan.
Η διατήρηση του προσωπικού είναι ο νέος αγώνας για τα αφεντικά και είναι αυτός που διεξάγεται ψηφιακά. «Πρέπει να υποστηρίξετε το προσωπικό σας και να το κάνετε να νιώσει ότι εκτιμάται» εξηγεί ο Greg Keller, επικεφαλής τεχνολογίας στην πλατφόρμα πληροφορικής JumpCloud, που βασίζεται στην τεχνολογία cloud. «Εάν δεν το κάνετε, δεν ανταγωνίζεστε απλώς κάθε εταιρεία σε κοντινή απόσταση. Για να διατηρήσετε αυτόν τον υπάλληλο, πρέπει να ανταγωνιστείτε με κάθε εταιρεία στον κόσμο» προσθέτει.
Παρόλο που οι μισθοί θα μπορούσαν να αυξηθούν σύμφωνα με την προσφορά και τη ζήτηση, ο Goulding πιστεύει ότι έχουν κάποιο όριο επιρροής. «Πάνω από ένα συγκεκριμένο σημείο, οι άνθρωποι θέλουν να αισθάνονται μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου, μιας εταιρείας με μεγάλη κουλτούρα συναισθηματικής σύνδεσης, αναγνώρισης και επικοινωνίας. Εάν ένας CEO δεν δημιουργεί σκόπιμα αυτήν την κουλτούρα, είναι σίγουρο ότι θα αποτύχει» καταλήγει.
Η Μεγάλη Παραίτηση επεκτείνεται και στην Big Tech. Ακολουθεί το Google, το Facebook και το Twitter που επιτρέπουν στους υπαλλήλους τους να εργάζονται αόριστα από το σπίτι – σε αντάλλαγμα για περικοπές μισθών βάσει τοποθεσίας, εάν απομακρυνθούν πολύ από τη Silicon Valley. «Λαμβάνει υπόψη το κόστος ζωής – είναι απλά οικονομικά», εξηγεί η Lordan. «Αλλά είναι επίσης αποτροπή απωλειών: είναι πολύ δύσκολο να αφαιρέσεις κάτι που έχεις ήδη δώσει σε κάποιον» προσθέτει. Έτσι, αντί να δεχτούν μείωση μισθού, μερικοί αποφασίζουν να σταματήσουν και να μετακομίσουν αλλού.
Οι εργαζόμενοι πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν νεφελώδεις και όχι ξεκάθαρες πολιτικές επιστροφής στην εργασία. Η μετάλλαξη Δέλτα ανέβαλε την επιστροφή στο γραφείο για πολλούς. Για ορισμένα αφεντικά, εννοείται ότι μπορεί να καθυστερήσουν την απόφασή τους για το τι θα συμβεί μακροπρόθεσμα.
Η φθορά της αγοράς εργασίας ευνοεί πλέον σταθερά τον εργαζόμενο. Ο Hardt πιστεύει ότι η τρέχουσα ζήτηση για εργαζόμενους -που προκλήθηκε από τη Μεγάλη Παραίτηση και τώρα φτάνει στο αποκορύφωμά της- θα υποχωρήσει μέσα στον επόμενο χρόνο. Η παλίρροια θα γυρίσει στη συνέχεια, φέρνοντας μαζί της τη Μεγάλη Μίσθωση. «Οι μικρότερες πόλεις, οι οποίες προηγουμένως είχαν brain drain, θα μπορούσαν να προσλάβουν τα ταλέντα σε απομακρυσμένη βάση» λέει ο Hardt.
Αλλά για μερικούς αυτή η αλλαγή της πορείας συμβαίνει ήδη. «Βλέπουμε οργανισμούς, οι οποίοι έχουν εξαιρετική εργασιακή κουλτούρα, να προσελκύουν νέα ταλέντα» λέει ο Goulding. «Οι άνθρωποι που δεν είχαν σκεφτεί προηγουμένως τη μετακίνηση θέσης εργασίας περιμένουν ευελιξία και να έχουν την επιλογή να μπορούν να εργαστούν από οπουδήποτε. Οι εταιρείες που πληρούν αυτές τις προσδοκίες θα είναι οι νικήτριες» καταλήγει.
Πηγή: Wired
