Του Francesco De Palo από τη Ρώμη
Twitter@FDePalo
Ανατολική πλευρά και Μεσόγειος: αυτά είναι τα δύο «σημεία ενδιαφέροντος» που επικεντρώνεται η Giorgia Meloni στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους. Όχι σύνθημα, αλλά ίχνος βασικού συλλογισμού. Δεδομένου ότι ο κόσμος είναι όλο και πιο αβέβαιος και αφού αυτή η σύνοδος κορυφής κατάφερε να επιβεβαιώσει μια από τις βεβαιότητες που είχαμε αυτή την περίοδο («την ενότητα της Ατλαντικής Συμμαχίας και την αποφασιστικότητα να υπερασπιστούμε τις αξίες και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου χωρίς τις οποίες κανείς από εμάς δεν θα ήταν ασφαλής»). Προκειμένου να υπερασπιστεί τους κανόνες του διεθνούς δικαίου για την υπεράσπιση των πολιτών, το ΝΑΤΟ πρέπει επίσης να κοιτάξει πέρα από την έκτακτη ανάγκη της Ανατολής. Δηλαδή στο νότιο μέτωπο της Ευρώπης.
Όταν εξηγεί ότι η Ιταλία υποστηρίζει τις συνεχιζόμενες προσαρμογές του ΝΑΤΟ, η Giorgia Meloni υπογραμμίζει κάτι σημαντικό: τη διεκδίκηση της Ιταλίας για συγκεκριμένο ρόλο εντός της Συμμαχίας μετά τις φιλοκινεζικές «αβεβαιότητες» των κυβερνήσεων Conte και την επιθυμία να ληφθούν αποφάσεις σε επίπεδο αποτροπής και άμυνας σε μια εξαιρετική στιγμή όπως η παρούσα.
Επίσης το στοιχείο που συνδέεται με τη δέσμευση για το 2% του ΑΕΠ στις αμυντικές δαπάνες , εντάσσεται σε αυτό το κενό, το οποίο σύμφωνα με την πρωθυπουργό πρέπει να ληφθεί υπόψη για την πρόοδο, τη βιωσιμότητα, την ευθύνη και τη συμμετοχή στη λειτουργία της Συμμαχίας που αναλαμβάνει κάθε σύμμαχος. «Το λέω ως πρωθυπουργός ενός έθνους που με σχεδόν 3.000 άνδρες είναι ο κύριος συντελεστής όσον αφορά την παρουσία σε ειρηνευτικές αποστολές».
Η ιταλική άποψη είναι ότι πρέπει να γίνει το καλύτερο για την ενίσχυση της αυτονομίας, της ανεξαρτησίας και της αμυντικής ικανότητας. Χωρίς εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία, θα ήταν πολύ δύσκολο να επιτευχθεί ειρήνη, παρατήρησε στη συνέχεια, γιατί θεωρεί ότι είναι «προπαρασκευαστικό ζήτημα να ευνοηθεί η ειρηνευτική διαδικασία και όπως η Ιταλία έχουμε εργαστεί για να υποστηρίξουμε αυτές τις εγγυήσεις».
Επομένως, όχι μόνο η Μελόνι διεκδικεί το στάτους της χώρας του στο ΝΑΤΟ, αλλά χρησιμοποιεί την κοινή προσπάθεια που αποτελείται από αφοσιωμένες πολιτικές, εργαλεία υποστήριξης και κατασκευές μοντέλων (όπως αυτό για την Τυνησία), για να προχωρήσει ένα βήμα προς τα εμπρός όσον αφορά τους μετανάστες: «Εμείς έχουμε ένα ντόμινο συνεπειών που ξεκινούν από το Αφγανιστάν και φτάνουν στο Σαχέλ και το Κέρας της Αφρικής. Η προσέγγιση πρέπει να είναι διαφορετική, και αυτός είναι ο λόγος που στα μάτια πολλών Ιταλών δεν είμαστε αποφασιστικοί. Αλλά προτιμώ να βρω λύσεις αντί να προσποιούμαστε πρωτοβουλίες επί τόπου. Αυτό προσέχω περισσότερο. Τα αποτελέσματα αρχίζουν να φαίνονται».
Η αναφορά είναι στη διάθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Μια επένδυση που μπορεί να φτάσει τα 15 δισ., κάτι που αντιστοιχεί στην πρόταση του Palazzo Chigi.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, γιατί η ανάλυση της πρωθυπουργού προχωρά παραπέρα και εμβαθύνει στον λαβύρινθο της αφρικανικής ηπείρου και στις αντιφάσεις της, κυρίως στην επιρροή εξωτερικών παικτών. «Πήγα να ξαναδιαβάσω τον Μακιαβέλι: πριν από μερικούς αιώνες προσπάθησε να εξηγήσει σε όσους κυβερνούν ένα έθνος ότι το να στερηθεί κανείς τον έλεγχο της ασφάλειας και να τον εμπιστευτεί σε εξωτερικά μέρη θα μπορούσε να είναι πολύ επικίνδυνο – πρόσθεσε -.
«Σήμερα πιστεύω ότι πολλοί θα μπορέσουν να ξυπνήσουν μετά από αυτό που συνέβη στη Ρωσία, με τις πολιτοφυλακές να επαναστατούν ενάντια στην ίδια τους την πρωτεύουσα. Πολύ περισσότερο ο λόγος που κάποιος πρέπει να είναι προσεκτικός όταν βρίσκεται σε μια ξένη χώρα». Αυτοί οι μισθοφόροι, εξήγησε, είναι «υποκείμενα που μπορεί να μην έχουν συμφέρον για σταθεροποίηση. Εμείς έχουμε συμφέρον με την σταθεροποίηση».
