Καλή Εβδομάδα σε όλους τους φίλους της στήλης! Κάποτε διάβασα μια φράση που λέει: «Η σύγκριση είναι ο κλέφτης της χαράς». Κι όσο κι αν ακούγεται απλό, κρύβει μια αλήθεια που όλοι έχουμε ζήσει. Δεν έχει σημασία πόσο καλά τα πάμε, πόσο ικανοποιημένοι μπορεί να νιώθουμε με τον εαυτό μας∙ πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα φαίνεται να έχει περισσότερα, να προχωρά πιο γρήγορα, να είναι «καλύτερος». Και τότε, αυτό που νιώθαμε ως χαρά μετατρέπεται ξαφνικά σε αμφιβολία.

Το έχουμε βιώσει όλοι από μικρά παιδιά. Θυμάμαι να λατρεύω την αγαπημένη μου Barbie, ώσπου η φίλη μου εμφανίστηκε με ολόκληρη τη συλλογή της Barbie – κυριολεκτικά όλο της το σόι, το σπίτι, τα αξεσουάρ. Από τη μια στιγμή στην άλλη, η χαρά που ένιωθα για το δικό μου παιχνίδι εξαφανίστηκε. Δεν είχε αλλάξει κάτι στην κούκλα μου. Εγώ όμως ένιωθα «λιγότερη». Κι αυτό το φαινόμενο, απλό και παιδικό, μας ακολουθεί και ως ενήλικες.

Σήμερα η κατάσταση με τα socialmedia έχει ξεφύγει εντελώς. Ενώ παλιότερα έπρεπε να δούμε από κοντά τι έχουν οι άλλοι για να μπούμε στη διαδικασία της σύγκρισης, κυριολεκτικά να πάμε στο σπίτι κάποιου, τώρα τα socialmedia τοποθετούν μπροστά μας, 24 ώρες το 24ωρο, μια ατελείωτη ροή «τέλειων ζωών». Σπίτια, καυτά κορμιά, ρούχα, σχέσεις, ταξίδια∙ εικόνες που δύσκολα δεν σε κάνουν να αναρωτηθείς αν εσύ μένεις πίσω. Και είναι πραγματικά δύσκολο να νιώσεις ικανοποίηση με τη δική σου πορεία όταν βομβαρδίζεσαι συνεχώς με το «καλύτερο» των άλλων. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί νέοι – και όχι μόνο – αισθάνονται συνεχώς ανεπαρκείς, παρόλο που εργάζονται σκληρά και καταφέρνουν πολλά.

Όταν έκανα το διδακτορικό μου, είχα παρατηρήσει πόσο έντονα οι συμφοιτητές μου έπεφταν στην παγίδα της σύγκρισης. Ποιος έγραψε τις περισσότερες σελίδες, ποιος ολοκλήρωσε τα περισσότερα κεφάλαια, ποιος πήρε την έγκριση του επιβλέποντα πιο γρήγορα, ποιος δημοσίευσε νωρίτερα. Αυτό που με βοήθησε τότε ήταν η λογική παρατήρηση ότι ένα PhD δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο. Κάθε έρευνα είναι μοναδική, δεν υπάρχει κοινή «γραμμή τερματισμού». Αυτή η συνειδητοποίηση με απελευθέρωσε. Σταμάτησα να μετριέμαι με τους άλλους και έστρεψα την προσοχή στον δικό μου δρόμο.

Και αυτό το μάθημα το κρατώ ακόμη. Αν θέλεις πραγματικά να βγεις από τον φαύλο κύκλο της σύγκρισης, από αυτόν τον κλέφτη της χαράς, χρειάζεται να αναλάβεις συνειδητά τον έλεγχο του τι αφήνεις να σε επηρεάζει. Ο πιο απλός και πρακτικός τρόπος είναι να φιλτράρεις τι αφήνεις να φτάνει σε εσένα. Αν παρακολουθείς περιεχόμενο που σε κάνει να νιώθεις μικρός, ανεπαρκής ή θυμωμένος, τότε αυτό είναι ένα δηλητήριο που το επιλέγεις εσύ να καταναλώνεις. Η τροφή που δίνουμε στον νου μας είναι το ίδιο σημαντική με την τροφή που δίνουμε στο σώμα μας.Δεν φταίνε οι άλλοι∙ εσύ κρατάς το «κλειδί» του τι θα ακολουθήσεις και τι όχι.

Ξεκίνα με μια απλή άσκηση: κάνε μια μικρή «εκκαθάριση» στα socialmedia σου. Σταμάτα να ακολουθείς λογαριασμούς που σε γεμίζουν με αρνητικά συναισθήματα και κράτησε μόνο εκείνους που σε εμπνέουν, που σου δίνουν χαρά, που σε κάνουν να θες να εξελιχθείς. Δενσημαίνει ότι πρέπει να αγνοούμε τελείως τους άλλους∙ αντίθετα, μπορούμε να τους παρατηρούμε με τρόπο που μας εμπνέει και μας κινητοποιεί, όχι που μας μικραίνει. Η παρατήρηση μπορεί όντως να είναι πηγή έμπνευσης. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σου δείξουν τι είναι δυνατό, που θα σε εμπνεύσουν να προσπαθήσεις, να εξελιχθείς, να δημιουργήσεις. Η διαφορά βρίσκεται στον τρόπο που χρησιμοποιείς τη σύγκριση:σε οδηγεί στην έμπνευση ή σε βυθίζει στην απογοήτευση;

Το μυστικό είναι να θυμάσαι δύο πράγματα – ότι η ελευθερία βρίσκεται στο να ζεις τη δική σου διαδρομή, και όχι να τρέχεις πίσω από τις ζωές των άλλων. Και επιπλέον, ότι δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει ανασφάλειες, φόβους, και δυσκολίες. Αυτό που βλέπεις είναι μόνο η «βιτρίνα».

Τελικά, η χαρά δεν βρίσκεται στο να συγκρίνεσαι με τους άλλους αλλά στο να αναγνωρίζεις τη δική σου πρόοδο, όσο μικρή κι αν φαίνεται. Η χαρά δεν βρίσκεται στο να είμαστε καλύτεροι από κάποιον άλλον, αλλά στο να γινόμαστε καλύτεροι από ό,τι ήμασταν χθες. Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου για το ποιος θα φτάσει πρώτος· είναι προσωπικό ταξίδι.

 

ΙουλίαΚαζάνα-McCarthy

Δρ. Κοινωνιολογίας (UniversityofSurrey, UK)

MSc Psychology (c.) (Brunel University of London)

Πιστοποιημένη Life Coach (International Coaching Federation, ICF)

Solution Focused Θεραπεύτρια (BRIEF)