Έχει μεγάλα εκφραστικά μάτια, μακριά μαύρα μαλλιά και γοητευτικό χαμόγελο… Είναι ίδια η μανά της, έτσι της λένε όλοι και εκείνη καμαρώνει… Καμαρώνει για την υπέροχη μαμά που είχε… Αν και έφυγε από κοντά της ξαφνικά, αναπάντεχα πριν από δύο χρόνια, είναι πάντα δίπλα της, μέσα στην καρδιά της… Τη νιώθει, την αισθάνεται, την μυρίζει… Άλλωστε αυτό φοβάται, μην ξεχάσει την μυρωδιά της μάνας της. Παρακολουθώντας την συγκλονιστική συνέντευξη της Ίνκας Τσαγγάρη, της μοναχοκόρης της Έλενας Ναθαναήλ, στην Έλενα Κατρίτση… σου κόβεται η ανάσα από όλα όσα λέει για τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής της.
«Αν με ρώταγες παλαιότερα τι φοβάμαι πιο πολύ στη ζωή μου, θα απαντούσα, όπως οι πιο πολλοί άνθρωποι, τον θάνατο, γιατί είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε… Τώρα δεν θα σου έλεγα αυτό, γιατί ξέρω ότι θα είναι εκεί και θα με περιμένει, νιώθω safe, είναι η μαμά μου εκεί… Ξέρεις τι φοβάμαι; Φοβάμαι μην ξεχάσω την μυρουδιά της. Η μυρουδιά της μάνας μου…»
Περιγράφει τα όμορφα καλοκαίρια που πέρασε μαζί της στη Σύρο… Εκεί πήγαιναν διακοπές οι δυο τους. Μάνα και κόρη περνούσαν μαζί υπέροχες στιγμές, ζούσε η μία για την άλλη, όπως λέει η 37χρονη κόρη της πιο όμορφης γυναίκας του ελληνικού κινηματογράφου.
«Στο ορκίζομαι, δεν μου φεύγει αυτή η γυναίκα στιγμή από το μυαλό… στιγμή…»
Ήταν μια μάνα υπερπροστατευτική, γεμάτη αγάπη, φροντίδα και στοργή για τη μοναχοκόρη της. Δεν ήθελε να την στεναχωρεί ποτέ, ήθελε να βλέπει την Μαρία – Ίνκα, μόνο να χαμογελά, της έλεγε πως είναι η χαρά της ζωής…. Γι΄ αυτό δεν αποκάλυψε ποτέ στο παιδί της, πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση της υγείας…
«Κάποια στιγμή την απείλησα πως αν εσύ πάθεις κάτι, εγώ θα αυτοκτονήσω… Οπότε η γυναίκα μαθαίνοντας ένα δυσάρεστο γεγονός, σου λέει πού να το πω, στο παιδί. Ήξερα ότι είχε καρκίνο αλλά δεν ήξερα πόσο σοβαρά ήταν και αυτό που φρόντισε να κάνει νομίζοντας πως με προστατεύει και καλύτερα ήταν να μην μου το πει. Εγώ πίστευα πως η μητέρα μου ήταν στο νοσοκομείο γιατί είχε λοίμωξη στο αναπνευστικό.»
Είχε απαγορεύσει σε όλους να πουν στην κόρη της πως αντιμετωπίζει πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ακόμη και ο επί χρόνια σύντροφός της, Τάσος Μητρόπουλος, έπαιζε …θέατρο για να μην καταλάβει η Ίνκα το παραμικρό. Έλεγε στον Τάσο… «εγώ θα γίνω καλά αλλά θα χάσω το παιδί μου…».
Δύο ημέρες πριν φύγει από τη ζωή, η Ίνκα το διαισθάνθηκε… Ένιωσε πως σε λίγο χάνει τη μαμά της, μέχρι που της το εξομολογήθηκε ο γιατρός της Έλενας Ναθαναήλ… Τότε εκείνη μπήκε στο δωμάτιο της ιδιωτικής κλινικής, πήρε αγκαλιά τη μαμά της και της ζήτησε συγνώμη για ό,τι είχε κάνει και την είχε πληγώσει…
«Εκείνη την ημέρα που μου είπε ο γιατρός ότι θα «φύγει». Είχα πάει δίπλα της, την είχα πάρει αγκαλιά και προσπαθούσα να της ζητήσω συγγνώμη για οτιδήποτε της είχα κάνει… Της είπα «σ΄ αγαπάω πάρα πολύ και αν ξανά γεννηθώ πάλι εσένα θέλω για μαμά μου και ας μου φύγεις. Αυτό που δεν της είπα και που θα΄ θελα να της πω είναι ότι την θαύμαζα απεριόριστα. Αυτό δεν το ήξερε… Είχα σ΄ αυτήν την γυναίκα ένα θαυμασμό απίστευτο. Από την δυναμικότητά της, την αξιοπρέπειά της, το ήθος της, την μόρφωσή της.»
Πόσο δύσκολο είναι να πεις σε ένα παιδί πως θα χάσει τη μάνα του… Πόσο οδυνηρό ήταν να πουν στην Ίνκα πως χάνει την μάνα της, το στήριγμά της, τον άνθρωπο που αγάπησε όσο τίποτα στη ζωή της.
«Μέσα σε δύο μέρες έχασα ό,τι πιο πολύτιμο είχα στη ζωή μου. Χωρίς να έχω προετοιμαστεί ψυχολογικά, χωρίς να το έχω πάρει χαμπάρι αν θέλεις… Έλεγα σε μια φίλη μου «κοίτα να δεις η θεατρίνα τελικά μια παράσταση έκανε καταπληκτική σε όλη της τη ζωή… πώς μπόρεσε και μου το΄ κρυψε. Τέτοια μαεστρία, έλεγα δεν το καταλάβαινα ποτέ»
Από την κηδεία της μάνας της δεν θυμάται τίποτα. «Είχα στείλει αντιπρόσωπο» λέει… Ήταν θυμωμένη, πληγωμένη, στεναχωρημένη, ένιωθε αγανάκτηση που «έφυγε» η μάνα της και την άφησε μόνη… Από το κλάμα έπαθε εγκαύματα κάτω από τα μάτια… μέχρι που σκέφτηκε πως η Έλενά της, την ήθελε χαρούμενη και χαμογελαστή. Είναι σίγουρο πως δεν θα ξεπεράσει ποτέ τον χαμό της… Θα ζει πάντα με ένα «γιατί» …γιατί «έφυγε» από κοντά της ό,τι πιο πολύτιμο είχε στη ζωή της…
