Έβαζε τη ζωή του σε κίνδυνο για μία φωτογραφία·

κάθε «κλικ» τού Γιάννη Μπεχράκη ήταν Αποτύπωμα τής Ζωής.

Επικεντρωνόταν στον Ανθρώπινο Πόνο με απόλυτο σεβασμό,

χωρίς ίχνος καπηλείας,

αναζητώντας μέσα στη Συντριβή την Ελπίδα,

μέσα στον Θάνατο την Ανάσταση.

 

Σε μία εποχή που η υστερική ποζεριά και το θλιβερό ατενσιονχοριλίκι

συμπυκνώνονται σε αναρίθμητα ανόητα στιγμιότυπα

που επαιτούν για ένα «like» παραπάνω,

σε μία εποχή που η «Selfitis» θερίζει

και η «Έννοια τής Φωτογραφίας» είναι πιο υποβαθμισμένη

από οποτεδήποτε άλλοτε στην Ιστορία τής Ανθρωπότητας,

ο Γιάννης Μπεχράκης μάς εθύμιζε και μάς ετόνιζε την Ουσία.

 

Βραβευμένος με «Πούλιτζερ».

Για αυτήν τη φωτογραφία,

στην οποία απαθανατίστηκαν ένας πρόσφυγας αγκαλιά με το παιδί του

στα σύνορα Ελλάδας-Σκοπίων.

 

Κάθε φωτογραφία τού Γιάννη Μπεχράκη,

και μία ιστορία, ένα μυθιστόρημα, μία κινηματογραφική ταινία.

Όταν η Φωτογραφία ενώνει τις Τέχνες!

…

 

Υπάρχει μία εξαιρετικώς ενδιαφέρουσα φράση,

η οποία περιγράφει την Κοσμική Πλευρά τής Φωτογραφίας,

την αγοραία και συχνά φτηνιάρικη κοσμικότητα

που στους καιρούς μας αντιπροσωπεύεται από το «Instagram»:

«Η Φωτογραφία είναι το Μυστικό τού Μυστικού.

Όσο περισσότερα βλέπεις, τόσο λιγότερα γνωρίζεις.».

 

Στην περίπτωση τού Γιάννη Μπεχράκη ίσχυε το ακριβώς αντίστροφο..:

«Η Φωτογραφία είναι το Φανέρωμα τού Μυστικού.

Όσο λιγότερα βλέπεις, τόσο περισσότερα γνωρίζεις.»!

 

Η Επικέντρωση. Η Ουσία. Η Γνώση.

Ταπεινά, Μινιμαλιστικά.

Η Αλήθεια δεν χρειάζεται φιοριτούρες,

η Σκληρή Αλήθεια τις απαγορεύει.

 

Ενίοτε, η Σκληρή Αλήθεια δεν δηλώνεται από την Εικόνα,

αλλά υφίσταται ως βαθιά και καθηλωτική ειρωνεία

που προκαλεί απέραντη συγκίνηση.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση αυτής τής φωτογραφίας…

Παλαιστίνια πρόσφυγας στην Κω.

Ο Γιάννης Μπεχράκης περιέγραψε την ιστορία της..:

«Δεν θα ξεχάσω τον Αύγουστο τού 2015 στην Κω,

όταν είδα μια γυναίκα, κάπως ηλικιωμένη, να κάθεται στην αμμουδιά.

Ο ήλιος μόλις είχε ανατείλει και τής φώτιζε το πρόσωπο.

Χαμογελούσε.

Ήταν μία πολύ ήσυχη στιγμή.

Μη θέλοντας να καταστρέψω αυτήν την αρμονία και τη γαλήνη,

τράβηξα μερικές φωτογραφίες από κάποια απόσταση·

στην παραλία πηγαινοερχόταν κόσμος, φωτογράφοι, πρόσφυγες·

και κάποια στιγμή την πλησίασα και της έδωσα ένα γλυκό,

έτσι, σαν καλωσόρισμα ελληνικό.

Και τότε κατάλαβα πως ήταν τυφλή!

Η ψυχή μου πλημμύρισε από συγκίνηση.

Μού έπιασε το χέρι και, συνεχίζοντας να χαμογελά,

άρχισε να μού λέει ότι ένοιωθε ευγνώμων

που είχε μπορέσει να φτάσει έως εδώ·

που μπορούσε να νοιώθει αυτό το αεράκι και τη μυρωδιά τής θάλασσας.

Ένοιωθε ξανά ότι υπάρχει ελπίδα γι’ αυτήν, για τα παιδιά και τα εγγόνια της.

Ήταν Παλαιστίνια, και ήταν η δεύτερη φορά που ξεριζωνόταν·

την πρώτη ως πρόσφυγας από την Παλαιστίνη στη Συρία

και τη δεύτερη από τη Συρία στην Ευρώπη.

Και παρ’ όλα αυτά,

δεν είχε χάσει την πίστη της στην Ελπίδα και στην Ομορφιά τού Κόσμου.»!

 

«Δεν είχε χάσει την πίστη της στην Ελπίδα και στην Ομορφιά τού Κόσμου.»!

Άντε ν’ αντέξεις και να μη δακρύσεις με τέτοια λόγια, με τέτοια περιγραφή·

βλέπεις το πρόσωπο αυτής τής τυφλής γυναίκας

και έχει τόση τρυφερότητα, γενναιοδωρία, συγχώρεση.

Βλέπεις ένα πρόσωπο γεμάτο με ανείπωτη θλίψη και ειπωμένη ευγνωμοσύνη.

Βλέπεις, ρε. Αυτό αρκεί. ΒΛΕΠΕΙΣ!

…

 

Ο φακός τού Γιάννη Μπεχράκη ήταν ένα ιερό δισκοπότηρο

που (επι)κοινωνούσε ο Κόσμος.

Έβλεπες και βλέπεις τις φωτογραφίες του,

και αυτομάτως αισθάνεσαι πολύ λίγος και συνάμα τόσο πολύς·

πάμφτωχος και ζάμπλουτος ταυτόχρονα.

Όπως εδώ…

Ηλιοβασίλεμα στο Αιγαίο.

Λίγο πριν χαθεί ο ήλιος,

έχει πάρει ένα υπέροχο χρώμα

που είναι βγαλμένο από τις υψηλότερες συχνότητες τού Έρωτα.

Κι από κάτω του, στη θάλασσα, στη μέση τού Πουθενά και τού Παντού,

μία σχεδία γεμάτη με ανθρώπους

που από Έρωτα για τη Ζωή προσπάθησαν να (ξε)φύγουν απ’ τον Θάνατο.

Το Ηλιοβασίλεμα τής Προσφυγιάς!

…

 

Ο Γιάννης Μπεχράκης άφησε τις φωτογραφίες του

ως Κληροδοτήματα για την Παγκόσμια Κοινωνία.

Ρισκάροντας και ξαναρισκάροντας τη ζωή του σε συνθήκες πολέμου,

αλλά και -οποία θαυμάσια αντιφατικότης- σε συνθήκες ειρήνης, 

είχε έναν και μοναδικό σκοπό και στόχο·

αυτόν που διετράνωνε όταν μιλούσε για το Προσφυγικό Ζήτημα..:

«Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω

ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει “Δεν γνώριζα.”».

 

Το κατέφερε.

Το κατέφερε απαθανατίζοντας τη Ζωή και τον Θάνατο.

Και έφυγε…

 

Ο Υπο-Κοσμικός